Ο ΧΑΦΤΑΡ ΣΤΡΑΠΑΤΣΑΡΕΙ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΚΑΙ ΠΟΥΤΙΝ


Η εφημερίδα «Le Figaro» της 5 Μαΐου 2011, είχε αναφερθεί στους τουρκικούς καιροσκοπισμούς, επισημαίνοντας πως η Τουρκία, άλλαξε εκ νέου τη στάση της για τη Λιβύη.

Η γαλλική εφημερίδα μας υπενθύμιζε, πως ενώ η Άγκυρα μέχρι τότε  απείχε από κάθε σοβαρή κριτική σε βάρος του Καντάφι, αίφνης ζητούσε από τον ηγέτη της Λιβύης «…να αφήσει αμέσως την εξουσία και να εγκαταλείψει τη Λιβύη, για να τεθεί τέλος στην αιματοχυσία στη χώρα».

Ο Ερντογάν έμπλεξε μόνος του σε ένα βρώμικο παιχνίδι όπου οι «σκληροί παίκτες» είναι περισσότεροι, μεγαλύτεροι και πιο άπληστοι. Έφυγε, λένε, μουτρωμένος από το Βερολίνο. Δεν θα στείλουμε στρατό, δήλωσε μοιρολατρικά ο Τσαβούσογλου.

Ξεφούσκωσαν οι τουρκικές απειλές, τόσο γρήγορα, γεγονός που δείχνει ότι δεν πρέπει να τις λαμβάνουμε πολύ σοβαρά…

Άλλος ένας λόγος, ιδιαίτερα σημαντικός, είναι ότι στη σύσκεψη μαθεύτηκε πως τα «καλόπαιδα» που στέλνει ο Ερντογάν στη Λιβύη, Σύριοι ισλαμιστές μισθοφόροι, ξεπουλάνε τα όπλα τους στον Χαφτάρ και με τη μισθοδοσία τους στη τσέπη, διεισδύουν στα κυκλώματα λαθρομεταναστών για να προωθηθούν στην Ευρώπη !!!Μια εν δυνάμει βόμβα για τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Ο Ερντογάν εγκλωβίστηκε έτσι περαιτέρω, καθώς ναι μεν συμμετείχε στη διάσκεψη του Βερολίνου, αναγκάστηκε όμως να συμφωνήσει σε αποχώρηση ξένων δυνάμεων και σε αυστηρό έλεγχο του εμπάργκο όπλων, δύο αποφάσεις που έρχονται ευθέως σε αντίθεση με τις μέχρι τώρα ενέργειες της Τουρκίας. Εξίσου σημαντικό το γεγονός ότι δεν έγινε αποδεκτή η πρότασή του για στρατιωτική επέμβαση, όπως είχε σχεδιάσει. Βεβαίως δεν περίμενε ότι η Σύρτη θα καταλαμβανόταν από τις δυνάμεις του Χαφτάρ, τόσο γρήγορα .

Ακόμα και ο  πολύπειρος Λαβρόφ, παραδέχτηκε την αποτυχία και της Ρωσικής διπλωματίας. Προφανώς επιδίωκε μια απ’ ευθείας συμφωνία Χαφτάρ-Σάρατζ, υπό Ρωσοτουρκικό έλεγχο. Είναι η πρώτη φορά, που στραπατσάρεται το «image» του Πούτιν. Ο Χαφτάρ προσκλήθηκε, παρουσιάστηκε, συζήτησε και μετά έφυγε, αφήνοντας σύξυλους τους οικοδεσπότες στο Κρεμλίνο. Έχει πλάτες (αμερικανικές-ισραηλινές) αλλά φαίνεται οτι έχει και τσαγανό, στέλνοντας ευθέως το μήνυμα στους Ρώσους ότι τα παιχνίδια και οι διπλωματικές ταχυδακτυλουργίες με τον Ερντογάν έχουν όρια.

Οι ΗΠΑ παίζουν κυρίως παρασκηνιακά, αλλά ο άνθρωπός τους, ο Χαφτάρ, ξέρει να κάνει καλά τη δουλειά τους και τη δική του, φυσικά. Για την Αθήνα αποδεικνύεται προς το παρόν ένα καλό χαρτί αλλά η κυβέρνηση καλώς κάνει και δεν βάζει όλα τα αυγά στο καλάθι του.

Ο Ερντογάν, απογοητευμένος και θυμωμένος, βρίζει και απειλεί καθώς δεν μπορεί να είναι εγγυητής στη Λιβύη, παρά τα όσα λένε μερικοί εντός Ελλάδας που τον γιγαντώνουν ως άλλοθι στις υποχωρητικές και δουλοπρεπείς σκέψεις τους. Η ενόχλησή του για την επίσκεψη Χαφτάρ στην Αθήνα ήταν προσχηματική καθώς δεν τον πείραξε το γεγονός ότι ο Γερμανός ΥΠΕΞ , είχε ταξίδεψε στη Λιβύη για να τον συναντήσει και του ζήτησε γραπτώς τις προτάσεις του.

Τα  νεοοθωμανικά του οράματα βρίσκουν εμπόδια καθώς αυτά που ζητάει ανήκουν σε άλλους πιο ισχυρούς ή σε αδύναμους (Άσσαντ)  με ισχυρό προστάτη. Τώρα ζητάει από τη Δύση να  παρανομήσει σε βάρος του Διεθνούς δικαίου (σε Κύπρο-Ελλάδα) για χάρη του.  Η Τουρκία ήταν βάση κύκλωσης και επίθεσης κατά της Ρωσίας. Το πλεονέκτημα της αυτό, το έχει ήδη απεμπολήσει, ξεπουλώντας το στον αντίπαλο και δεν είναι πλέον τόσο ελκυστική.

Για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις πρόσφερε καθρεφτάκια στη κ. Μέρκελ, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής της και δήλωσε αποφασιστικά ότι δεν θ’ αφήσει αβοήθητο τον Σάρατζ. Παίζει τα ρέστα του στη Λιβύη και δεν το κρύβει. Σπάει όμως τα μούτρα του σε όλες τις αραβικές (πλην Κατάρ) και βορειοαφρικανικές χώρες που απευθύνεται.

Για όλους αυτούς τους λόγους η ανάμιξη της Ελλάδας δίνει ελπίδες αλλά κρύβει και παγίδες, αν  δεν εξασφαλιστούν εγγυήσεις.

Αυτό που ζορίζει περισσότερο τον Ερντογάν είναι η δυναμική και επιθετική ενεργοποίηση της ελληνικής διπλωματίας, η συνεχής έκθεση της Τουρκίας σε όλα τα διεθνή φόρα, η αποδόμηση της ρητορικής της και η εστίαση στο γεγονός ότι διακινδυνεύουν πλέον τα συμφέροντα και λοιπών κρατών, που συσπειρώνονται εναντίον της .

Ας θυμηθούμε τη επιτυχημένη επιχείρηση ελληνικών ναυτικών δυνάμεων, το 2011, για την εκκένωση 2000 Κινέζων εργαζομένων στη Λιβύη, γεγονός το οποίο αποτέλεσε αφορμή για να γυριστεί σχετική ταινία.

Επιβεβαιώνεται λοιπόν σε όλα τα επίπεδα ότι εφόσον υπάρχει η βούληση, υπάρχουν οι κατάλληλοι και έμπειροι κρατικοί λειτουργοί και οι δομές εκείνες που χρειάζονται για να αποτραπεί κάθε εχθρική προσπάθεια και να διαφυλαχθεί η εθνική μας ακεραιότητα και επιβίωση.

Το σπαθί βγαίνει σιγά-σιγά απ’ το θηκάρι…

Απόστολος Τσιμογιάννης

Ο Απόστολος Τσιμογιάννης είναι Υποστράτηγος (ε.α), με μεγάλη επιτελική και διοικητική εμπειρία στον τομέα των Millitary Logistics. Έχει υπηρετήσει σε ανάλογη επιτελική θέση του NATO/NSPA. Είναι τακτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Logistics.

ΠΗΓΗ