Ήρθε η ώρα των αποφάσεων για το νέο πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού



ΡΕΠΟΡΤΑΖ Γ.Σ, HELLAS JOURNAL

Η κλεψύδρα για την απόφαση που αφορά το νέο τύπο φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού ολοένα και χάνει την άμμο, δείχνοντας ότι πλησιάζει η ώρα των αποφάσεων που θα κρίνουν την επόμενη μέρα.

Η στρατιωτική ηγεσία έχει καταλάβει και αυτή ότι ο χρόνος πλέον δεν είναι άπλετος και οι αποφάσεις πρέπει να ληφθούν το ταχύτερο δυνατό.

Πολλές φορές έχουμε γράψει ότι το Πολεμικό Ναυτικό χρειάζονταν «χθες» νέες κύριες μονάδες, ώστε να διαδραματίζει με τελειότερα μέσα τον κρίσιμο ισχυρό παράγοντα στο τακτικό πεδίο, ιδίως αυτό το χρονικό διάστημα.

Άλλωστε τον πρώτο και κύριο ρόλο από τον Ιούλιο έως τώρα, αλλά και στο άμεσο μέλλον το Πολεμικό Ναυτικό είναι που τον έχει κι έχει κληθεί να κρατήσει τα σκήπτρα και την Ελληνική σημαία πολύ ψηλά, απέναντι στην προκλητική συμπεριφορά της Άγκυρας, η οποία διαρκώς κλιμακώνει την ένταση αναζητώντας τον τρόπο με τον οποίο θα ξεσπάσει ένα  θερμό επεισόδιο με τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις.

Και όλο αυτό το διάστημα που οι φρεγάτες κάνουν, ότι ορίζουν τα πληρώματά τους, οι αναζητήσεις και οι συζητήσεις γύρο από το νέο πλοίο και την αλλαγή σελίδας στο ΠΝ καλά κρατεί.

Τι είπε ο Αμερικανός πρεσβευτής Τζέφρι Πάϊατ
Ανάμεσα λοιπόν στους «μνηστήρες» του Πολεμικού Ναυτικού για τις νέες μονάδες επιφανείας, εκτός της Γαλλίας με τις φρεγάτες Belh@ra, τους Ολλανδούς, τους Ιταλούς, τους Ισπανούς και τους Γερμανούς, μια ισχυρή υποψηφιότητα που έως τώρα κινούνταν στην αφάνεια- ίσως και λόγω των ιδιαίτερα προχωρημένων συζητήσεων με τη Γαλλία- είναι η Αμερικανική.

«Δώσαμε ιδιαίτερη προσοχή στην ανακοίνωση του πρωθυπουργού από τη Θεσσαλονίκη τον περασμένο μήνα, την πρόθεση εξαγοράς τεσσάρων νέων φρεγατών”, δήλωσε ο Αμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ και πρόσθεσε:

“Πιστεύουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν ένα πολύ ανταγωνιστικό προϊόν για να προσφέρουν εκεί με τις φρεγάτες μας, και τη μοναδική αμερικανική πρόταση για συμπαραγωγή τριών από αυτές τις φρεγάτες εδώ στην Ελλάδα. Αυτή η πρόταση συμπαραγωγής αντικατοπτρίζει μια μακροχρόνια αμερικανική βιομηχανική προσέγγιση για τη συνεργασία με την ελληνική βιομηχανία».

Αυτή η αποστροφή του Αμερικανού πρεσβευτή Τζέφρι Πάϊατ σε συζήτηση που είχε στην 7th  Hellenic Pavilion, δείχνει την Αμερικανική πρόθεση να εμπλακεί ιδιαίτερα στην αμυντική βιομηχανία που αφορά το Πολεμικό Ναυτικό, επανακτώντας το όπλο του Π.Ν. σε Αμερικανικά πλοία για τα επόμενα τουλάχιστον 25-30 χρόνια.

Οι ΗΠΑ από το 1980 είχαν χάσει το Π.Ν., όταν αυτό αποφάσισε να προσδεθεί έως σήμερα στο Ευρωπαϊκό μοντέλο και η αρχή τότε είχε γίνει με τις φρεγάτες τύπου S και αργότερα με τις ΜΕΚΟ.

Το who is who της MMCS…
Η Αμερικανική πρόταση αντικατοπτρίζεται στην φρεγάτα MMCS που πρόκειται για ένα σύγχρονο σχέδιο φρεγατών πολλαπλών ρόλων που διαθέτουν ισορροπημένο οπλισμό τόσο για εκτέλεση ανθυποβρυχιακών επιχειρήσεων όσο και για την αντιμετώπιση απειλών από αέρος και στην επιφάνεια.

Το σύστημα διαχείρισης μάχης του πλοίου χαρακτηρίζεται από τα πλέον σύγχρονα με χαρακτηριστικά «ανοιχτής αρχιτεκτονικής».

Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο χρήστης μπορεί να ενσωματώσει με μεγάλη ευκολία διαφορετικά οπλικά συστήματα και αισθητήρες.

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του πρώτου εξαγωγικού πελάτη για τα πλοία αυτής της κλάσης που είναι το πολεμικό ναυτικό της Σαουδικής Αραβίας. Επέλεξε διαμόρφωση συγκεκριμένη σε ότι αφορά οπλισμό και αισθητήρες του πλοίου.

Σ’ ότι αφορά την Ελλάδα μια ενδεχόμενη συμφωνία για τις MMCS, ενέχει μια κρίσιμη πτυχή, ιδιαίτερα σημαντική που αφορά το σύστημα διαχείρισης μάχης. Ειδικά αν το Π.Ν. συνδυάσει και τον εκσυγχρονισμό των τεσσάρων ΜΕΚΟ. Και αυτό διότι το Π.Ν. επιθυμεί το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των Γερμανικών φρεγατών, να έχει υψηλό επίπεδο ομοιοτυπίας με τον εξοπλισμό που θα διαθέτουν οι τέσσερις νέες φρεγάτες που πρόκειται να ενταχθούν στο δυναμικό του στόλου.

Η «ομοιοτυπία» αποτελεί την λέξη «κλειδί» και σε ότι αφορά τα οπλικά συστήματα και αυτό διότι η υποψηφιότητα της φρεγάτας MMCS προβάλει ένα ισχυρό πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού, την χρήση αμερικανικών οπλικών συστημάτων.

Αυτό ταυτίζεται απόλυτα με μια ισχυρή τάση που υπάρχει στους κόλπους του Π.Ν. για ομοιοτυπία σε ότι αφορά τα αμερικανικά οπλικά συστήματα που είναι γνωστά στα πληρώματα. Πιο συγκεκριμένα: πύραυλοι επιφανείας – αέρος ESSM και τα αντιπλοιοκά Harpoon, σε συνδυασμό με το αντιπυραυλικό σύστημα RAM .
Σε συνέχεια των πλεονεκτημάτων της συγκεκριμένης φρεγάτας σημαντικό στοιχεία είναι η ταχύτητα πλεύσης που ξεπερνά τους 32 κόμβους και ο μεγάλος αριθμός βλημάτων που μπορούν να φέρουν οι κατακόρυφοι εκτοξευτές MK-41.

Η χρήση του πυραύλου ESSM εξασφαλίζει πλήρη εκμετάλλευση των εκτοξευτών αυτών καθώς σε κάθε κελί μπορεί να τοποθετηθούν τέσσερις τέτοιοι πύραυλοι.

Αποτέλεσμα αναλόγως της διαμόρφωσης που θα ζητηθεί από το ΠΝ να επιτευχθεί η μεγάλη μεταφορά οπλικού φορτίου για κάθε φρεγάτα.

Στα πλεονεκτήματα των ESSM συγκαταλέγεται το γεγονός ότι στην έκδοση Block II τα βλήματα αυτά έχουν τη δυνατότητα τερματικής καθοδήγησης, δηλαδή ταυτόχρονη εμπλοκή εναέριων στόχων που απειλούν το πλοίο.

Στον αντίποδα όλων των παραπάνω σαν κρίσιμα μειονεκτήματα προβάλλονται η έλλειψη κατάλληλης υποδομής για χρήση βλημάτων SM-2 (που θεωρείται το κατεξοχήν όπλο αεράμυνας περιοχής) όσο και των αισθητήρων που το υποστηρίζουν.

Ο ίδιος ο σχεδιασμός των MMCS δεν εμπίπτει στον τύπο φρεγάτας με δυνατότητες αεράμυνας περιοχής, κάτι που αποτελεί έναν διακαή πόθο για το ΠΝ, ώστε να έχουν ξεκάθαρη κυριαρχία στα νερά της Μεσογείου. Κύριος περιοριστικός παράγοντας είναι η έλλειψη ραντάρ που η εμβέλειά του θα έπρεπε να προσεγγίζει τα 500 χλμ., κάτι που περιέχεται σε άλλες ανταγωνιστικές σχεδιάσεις όπως αυτή των φρεγάτων Belh@ra.

Και πάλι όμως μια τέτοια σύγκριση δεν θα ήταν δίκαιη διότι οι Αμερικανικές φρεγάτες ανήκουν σε αυτές των γενικών καθηκόντων και όχι στις αμιγώς αντιαεροπορικές.

Απ’ εκεί και πέρα το επόμενο στοιχείο που έχει δεχτεί επικρίσεις είναι το σύστημα πρόωσης του πλοίου που βασίζεται σε υδροστρόβιλους που ναι μεν πετυχαίνει ιδιαίτερα υψηλές ταχύτητες που επιθυμεί το ΠΝ,  αλλά στα πρώτα πλοία που αποκτήθηκαν από το Αμερικανικό ΠΝ διαπιστώθηκαν σοβαρά προβλήματα αξιοπιστίας.
Και πάλι όμως όσων αφορά τις νεότερες εκδόσεις της κλάσης αυτής, όπως αυτή της Σαουδικής Αραβίας αλλά και η MMCS που προτείνεται για την Ελλάδα τα ζητήματα αυτά , όπως αναφέρετε έχουν επιλυθεί διότι πρόκειται πλέον για μια ώριμη σχεδίαση.

Πολλά έχουν γραφτεί και ακουστεί και για το υλικό κατασκευής του πλοίου με επικρίσεις γιατί έχει επιλεγεί το αλουμίνιο έναντι του χάλυβα για αυξημένη αντοχή.

Και σε αυτή την περίπτωση αντίλογος φυσικά και υπάρχει καθώς παρά το πρόσφατο περιστατικό με τις φρεγάτες ΛΗΜΝΟΣ KAI KEMAL REIS, ουδείς αναμένει ότι οι επιχειρήσεις στην θάλασσα κρίνονται εν έτη 2020, με επακουμβήσεις ή προσκρούσεις.

Αυτά ανήκουν στην σφαίρα μιας άλλη εποχής που οι κατασκευαστές έβαζαν στον σχεδιασμό τους και αυτό το ακραίο σενάριο των συγκρούσεων ως μεθόδους επίθεσης…

Στην Ελληνική απαίτηση υπάρχει και η ύπαρξη του πλωριού sonar, κάτι που στην αρχική έκδοση της φρεγάτας δεν υπήρχε.

Όλα αυτά θα εξαρτηθούν κατά πολύ με το τι πρόκειται να γίνει με τα ναυπηγεία αλλά και τα πλοία ενδιάμεσης λύσης, ένα παζλ δηλαδή που πρέπει πλέον να ολοκληρωθεί το πολύ έως το τέλος του μήνα, αρχές του Νοέμβρη…