Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης ήταν δευτερότοκος γιος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και
της Αικατερίνης Καρούσου και διέπρεψε ως αγωνιστής και στρατηγός.
Γεννήθηκε το 1806 στη Στεμνίτσα και μεγάλωσε στη Ζάκυνθο, όπου είχε καταφύγει
η οικογένειά του εξαιτίας των διωγμών που είχαν εξαπολυθεί εναντίον της
κλεφτουριάς και εκεί έλαβε στοιχειώδη μόρφωση.
Όταν ξέσπασε η επανάσταση, έφυγε με τον αδερφό του Πάνο κρυφά από τη Ζάκυνθο
και αποβιβάστηκαν στην Ηλεία (25 Μαρτίου). Τα δυο αδέλφια δεν άργησαν να
πάρουν το βάπτισμα του πυρός, πολεμώντας στον Πύργο εναντίον των Λαλαίων
Τούρκων. Το 1822 σχημάτισε δικό του σώμα από τετρακόσιους πενήντα Γορτυνίους
και εξεστράτευσε στην Δυτική Ελλάδα, όπου και τέθηκε υπό τις διαταγές του
Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου.
Δεν πήρε μέρος στη μάχη του Πέτα, διότι η εισβολή του Δράμαλη στην Πελοπόννησο
ανάγκασε τον πατέρα του να τον ανακαλέσει. Συμμετείχε στην πολιορκία της
Τριπολιτσάς πλάι στον πατέρα του επιδεικνύοντας θάρρος και τόλμη. Σε μια
μικροσυμπλοκή έξω από τα τείχη της Τριπολιτσάς όντας κοντός αιχμαλώτισε ένα
γιγαντόσωμο νέγρο με το σπαθί του και τον οδήγησε στο στρατόπεδο, όπου όλοι
θαύμασαν το νεαρό Γιάννη. «Είσαι γενναίος!» του είπε ο Κανέλλος Δεληγιάννης
και έκτοτε τον αποκαλούσαν Γενναίο.
Ο Γενναίος συνέχισε να μάχεται μέχρι το τέλος της επανάστασης. Έλαβε μέρος
στην πολιορκία του Ναυπλίου, της Κορίνθου, της Πάτρας. Πέρασε απέναντι στη
Δυτική Στερεά Ελλάδα και επέστρεψε στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου) αργά το βράδυ,
όταν η μάχη είχε σχεδόν τελειώσει, αλλά καταδίωξε στην Κορινθία τα υπολείμματα
του Δράμαλη. Άλλες λαμπρές στιγμές από τη δράση του είναι εκείνες εναντίον του
Ιμπραήμ μαζί με τον Κανέλλο Δεληγιάννη, ενώ με τους Τριπολιτσιώτες και τους
Γορτύνιους πολέμησε στη μάχη της Τραμπάλας με σπάνια καρτερικότητα και
παλικαροσύνη.
Σε ηλικία 21 χρονών αρχίζουν να φαίνονται οι ηγετικές του ικανότητες. Στην
πολιορκία της Ακρόπολης προσέτρεξε στο πλευρό του Καραϊσκάκη πολεμώντας
εναντίον του...Δείτε την συνέχεια ΕΔΩ