Στις 8 Μαϊου 1821, 117 Ελληνες επαναστάτες, οχυρωμένοι μέσα σε ένα
πλινθόκτιστο χάνι, περίμεναν καρτερικά για μια μάχη με προδιαγεγραμμένο
αποτέλεσμα. Ο καταθλιπτικά υπέρτερος όγκος του τουρκικού στρατού δεν άφηνε
περιθώρια αισιοδοξίας.
Οι μαχητές αυτοί θα προσέθεταν στην πλούσια ιστορία του έθνους ένα ακόμη
φωτεινό παράδειγμα εθελοντικής θυσίας. Εκείνη την ημέρα όμως ο θεός του
πολέμου, είχε διαφορετική γνώμη και μετέτρεψε το επικείμενο ολοκαύτωμα σε μια
λαμπρή νίκη. Μια νίκη στην οποία κανείς δεν είχε πιστέψει, εκτός από τον
Οδυσσέα Ανδρούτσο….
Οι κακοί υπολογισμοί του Ομέρ Βρυώνη
Μετά τη συντριβή των ηρωικών υπερασπιστών της Χαλκομάτας και της Αλαμάνας ο
δρόμος προς τη Βοιωτία ήταν πια ελεύθερος για τους Ομέρ Βρυώνη και Κιοσσέ
Μεχμέτ. Το πρώτο μέρος της εκστρατείας φαινόταν ότι είχε στεφθεί με απόλυτη
επιτυχία και σύντομα θα πραγματοποιείτο ο αντικειμενικός σκοπός, δηλαδή η
κάθοδος στην Πελοπόννησο.
Η Ανατολική Στερεά Ελλάδα έμεινε τελείως ανυπεράσπιστη. Ο φόβος ήταν μεγάλος
στις επαναστατημένες περιοχές, όπου είχε χυθεί το αίμα ντόπιων Τούρκων και η
εκδίκηση των πασάδων αναμενόταν φοβερή και χωρίς οίκτο. Οι οπλαρχηγοί
Πανουργιάς και ο Δυοβουνιώτης, μετά την Αλαμάνα, είχαν αποσυρθεί
απογοητευμένοι. Το αποτέλεσμα της πρώτης σύγκρουσης είχε λάβει μεγαλύτερες
διαστάσεις από αυτές μιας τοπικής καταστροφής….
Το «φράγμα» που υπεράσπιζε τον Ισθμό είχε καταρρεύσει. Μια ενδεχόμενη κάθοδος
στην Πελοπόννησο θα οδηγούσε τις εκεί ελληνικές δυνάμεις σε απόγνωση. Ήδη τα
προβλήματα που αντιμετώπιζαν εξαιτίας της εισβολής του Μουσταφά, κεγαχιά του
Χουρσίτ πασά, ήταν τεράστια. Η κατάσταση σώθηκε χάρη σε δύο γεγονότα. Το ένα
ήταν οι κακοί υπολογισμοί του Ομέρ Βρυώνη, ο οποίος επιβράδυνε την κίνησή του.
Το άλλο ήταν η αναπάντεχη εμφάνιση στην περιοχή του Οδυσσέα Ανδρούτσου.
Διαβάστε την συνέχεια: