Γράφει ο Νικόλας Δημητριάδης, πηγή: εφημερίδα «Ρήξη»
Η έκταση που έχει λάβει στη δημόσια συζήτηση η αγορά των φρεγατών είναι
πρωτοφανής για εξοπλιστικό πρόγραμμα. Αλλεπάλληλες παρεμβάσεις, άρθρα,
αναλύσεις, ανακοινώσεις, εκδηλώσεις. Ήδη, προχθές, έκανε σχετική επερώτηση στη
Βουλή το Κίνημα Αλλαγής. Το πρόγραμμα αυτό θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το
μέλλον του Πολεμικού Ναυτικού, τον προσανατολισμό του, τις επόμενες
ναυπηγήσεις και τις δυνατότητες που θα έχει, ώστε να μπορεί και να υποστηρίξει
την ελληνική εξωτερική πολιτική.
Η πέτρα του σκανδάλου είναι η πρόταση που προωθούν οι ΗΠΑ, ο οποίες, ίσως για
πρώτη φορά, βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Και αυτό διότι το πλοίο που
προτείνουν (η ελαφριά φρεγάτα MMSC της Λόκχηντ Μάρτιν) είναι πολλαπλά
προβληματικό. Σε σημείο το ίδιο το αμερικανικό ναυτικό να έχει σταματήσει τις
παραλαβές των αντίστοιχων πλοίων, οι επιτροπές του Κογκρέσου να γράφουν
διαδοχικές αρνητικές εκθέσεις, ο δε αμυντικός τύπος των ΗΠΑ να διερωτάται
διαρκώς αν το πλοίο αυτό έχει, κάποια χρησιμότητα ή πρέπει να τερματιστεί
πρόωρα η χρήση του. Όλα αυτά, όμως, δεν εμποδίζουν το πλοίο αυτό να είναι
υποψήφιο για την Ελλάδα.
Ο τρόπος, δε, που έχει κινηθεί όλη η διαδικασία, από το ναυάγιο της αγοράς των
γαλλικών Μπελαρά λίγες μέρες πριν την υπογραφή της (και ενώ είχαν προηγηθεί
δυο χρόνια συζητήσεων), τη διενέργεια του εξελισσόμενου «άτυπου διαγωνισμού»
με αδιαφανείς διαδικασίες, την ένωση τριών ξεχωριστών εξοπλιστικών (αγορά
φρεγατών, απόκτηση μεταχειρισμένων πλοίων και αναβάθμιση των υπαρχόντων
φρεγατών MEKO) σε ένα «πακέτο», μέχρι τις παρεμβάσεις κυβερνητικών στελεχών,
όπως του Ά. Γεωργιάδη που παρεμβαίνει δημόσια υπέρ των MMSC, προκαλούν φόβους
για παρασκηνιακές μεθοδεύσεις, που μπορεί να υποθηκεύσουν το μέλλον του
Πολεμικού Ναυτικού για τις επόμενες δεκαετίες.
Μην ξεχνάμε ότι η αγορά των Ραφάλ έσπασε ένα μεγάλο μονοπώλιο καθώς είναι το
μοναδικό μέιζον εξοπλιστικό πρόγραμμα που δεν πήγε στην αμερικανική Λόκχηντ
Μάρτιν, εδώ και… 2 σχεδόν δεκαετίες! Τόσο ισχυρό είναι το μονοπώλιο της
εταιρείας αυτής στην Ελλάδα, που πολλοί υποπτεύονται ότι η αγορά των Ραφάλ
έγινε… για να χρυσωθεί το χάπι στον Μακρόν, μετά το ναυάγιο των Μπελαρά! Ο δε
Ντένης Πλέσσας, ανώτατο στέλεχος της εταιρείας, έχει το προνόμιο να είναι ο
μοναδικός εκπρόσωπος ιδιωτικής αμυντικής εταιρεία που καλείται συστηματικά να
μιλήσει για τα εξοπλιστικά της Ελλάδας σε διάφορα «φόρα» (όπως των Δελφών),
σαν να είναι κυβερνητικό στέλεχος ή ανεξάρτητος αναλυτής!
Φαίνεται ότι ο διαγωνισμός βαίνει σιγά σιγά προς ολοκλήρωση. Απέναντι στην
«επίσημη αγαπημένη» Λόκχηντ συνωστίζονται οι Ευρωπαίοι μνηστήρες, όλοι τους με
ιδιαίτερα αξιόλογες προτάσεις. Οι συνεχείς προσφορές, που έρχονται (από
Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία και Ολλανδία) έχουν προκαλέσει
μεγάλο ανταγωνισμό που μόνο καλό μπορεί να κάνει. Αρκεί, βέβαια, να μην
καθυστερεί επ’ άπειρον και να μη γίνεται… για το θεαθήναι. Εν τέλει, το
αυξημένο ενδιαφέρον που έχει προκαλέσει η «φρεγατιάδα» είναι μάλλον
δικαιολογημένο. Διότι δεν πρόκειται για μια απλή αγορά όπλων αλλά ένα
πρόγραμμα-ορόσημο, που θα καταδείξει το βαθμό χειραφέτησης της ελληνικής
στρατιωτικής και πολιτικής ηγεσίας από τις σχέσεις εξάρτησης και πατρωνίας του
παρελθόντος…