Πώς ο αγώνας δρόμου της Αθήνας και η αποφασιστικότητα του στρατεύματος
αποδίδουν καρπούς – Μετά τις ΗΠΑ «ξύπνησε» και η Ευρώπη και αρχίζει να «χτυπά»
τον «σουλτάνο».
Όταν πριν από μερικούς μήνες βλέπαμε την Ευρώπη να κάνει τα «στραβά μάτια»
στις απειλές και τις αδιανόητες προκλήσεις της Τουρκίας κατά της Ελλάδας και
της Κύπρου, τονίζαμε, παρά την απογοήτευσή μας για την πολιτική της ΕΕ, πως η
Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει μεθοδικά και αποφασιστικά να προασπίζεται τα
συμφέροντά της.
Τα αποτελέσματα των Συνόδων Κορυφής της ΕΕ που πραγματοποιήθηκαν τους
προηγούμενους μήνες μας δίδαξαν πολλά και μας έμαθαν να μην τρέφουμε άλλη φορά
απατηλές ψευδαισθήσεις, θυμίζοντάς μας ότι έννοιες όπως η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη
ή η τήρηση των συμφωνηθέντων γονατίζουν μπροστά στην «ηθική του συμφέροντος»,
που είναι και η κυρίαρχη (και ίσως η μόνη) ηθική στις διεθνείς σχέσεις. Μας
προσγείωσαν στην ωμή πραγματικότητα ότι η προάσπιση των εθνικών συμφερόντων
είναι υπόθεση δική μας και μόνο δική μας και όχι των ξένων.
Την ώρα λοιπόν που ο Ερντογάν «ξεγελούσε» τους Ευρωπαίους πως δήθεν επιθυμεί
διάλογο με την Ελλάδα και η Γερμανία «ξέπλενε» τις επιθετικές ενέργειες του
καθεστώτος στην Ανατολική Μεσόγειο, η χώρα μας έπρεπε να βρει το σθένος να
αντιμετωπίσει τους Τούρκους επί του πεδίου και παράλληλα να ξεκινήσει μια
διπλωματική αντεπίθεση γνωστοποιώντας παντού τις πρακτικές Ερντογάν.
Η προάσπιση άλλωστε των εθνικών συμφερόντων είναι αναμφισβήτητα διαρκής
αγώνας δρόμου γι’ αυτό και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για μοιρολατρίες,
κωλυσιεργίες ή αδράνειες. Έπρεπε ως Χώρα να τρέξουμε με όλες μας τις
δυνάμεις σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής και αμυντικής θωράκισης, βγαίνοντας
μπροστά από κάθε πιθανό αντίπαλο που επεδίωκε να λειτουργήσει σε βάρος μας.
Οι στοχευμένες και μεθοδικές ενέργειες της κυβέρνησης ενίσχυσαν το εθνικό
οπλοστάσιο απέναντι στις αυθαίρετες και προκλητικές τουρκικές διεκδικήσεις,
πετυχαίνοντας μέσα σε εντυπωσιακά μικρούς χρόνους ενθαρρυντικά αποτελέσματα
σε διπλωματικό επίπεδο. Η υπογραφή μάλιστα συμφωνιών οριοθέτησης
Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης με την Ιταλία και την Αίγυπτο και η
γνωστοποίηση της επικίνδυνης για την ειρήνη και την ασφάλεια πολιτικής της
Τουρκίας, έκαναν τους συνομιλητές μας να εξετάσουν εκ νέου τη σχέση τους με
την Τουρκία.
Δεν είναι μόνο η στρατηγική σχέση με τη Γαλλία ή το Ισραήλ, που ήδη έχουν
μπει σε στέρεες βάσεις. Η Χώρα μας προχώρησε σε εμβάθυνση της συνεργασίας
και με χώρες του αραβικού κόσμου, με στόχο τη δημιουργία ενός άξονα
ασφάλειας, έχοντας ως κοινή επιθυμία τη σταθερότητα, την ασφάλεια, την
τήρηση του διεθνούς δικαίου, την ειρήνη και την ευημερία.
Παράλληλα, οι Ένοπλες Δυνάμεις επιδόθηκαν επί σχεδόν δέκα μήνες σε έναν
ασταμάτητο αγώνα δρόμου, που ξεκίνησε τον περασμένο Φεβρουάριο με την
επιτυχή απόκρουση της υβριδικής επίθεσης που εξαπέλυσε η Τουρκία σε Έβρο και
νησιά με όπλο τους μετανάστες. Ο αγώνας του στρατιωτικού προσωπικού
μετατράπηκε σε δρόμο αντοχής τον περασμένο Αύγουστο, με τις ελληνικές και
τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις να έρχονται αντιμέτωπες και με αιχμή του
δόρατος τους δύο στόλους, να «αναμετρώνται» ατύπως στην Ανατολική Μεσόγειο
με φόντο την πρόκληση του Oruc Reis.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις κατάφεραν με τα αποτελέσματα επί του πεδίου να
αποκτήσουν ψυχολογικό πλεονέκτημα απέναντι σε έναν πιο ισχυρό αριθμητικά
στρατό, ενώ η διπλωματική κινητικότητα άρχισε πλέον να αποδίδει καρπούς.
Η αλλαγή ηγεσίας στις ΗΠΑ σηματοδότησε και την αλλαγή τακτικής στις
τουρκοαμερικανικές σχέσεις, με τον νέο Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν να
στέλνει… τελεσίγραφο στον Ερντογάν για αλλαγή πολιτικής. Οι οικονομικές
κυρώσεις για τους S-400, η αποβολή από το πρόγραμμα των F-35 και η
αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων ήταν τα πρώτα χτυπήματα της
Ουάσινγκτον στην Άγκυρα που είδε ότι οι τσαμπουκάδες και οι εναγκαλισμοί με
τον Πούτιν δεν μπορούν να γίνουν ανεκτοί.
Πλέον όμως ξύπνησε και η «ωραία κοιμωμένη», όπως χαρακτηρίζαμε εδώ και καιρό
την Ευρώπη. Δεν γνωρίζουμε αν έπαιξε ρόλο για την αφύπνιση η προσβλητική και
σεξιστική συμπεριφορά του Ερντογάν στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,
Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν και το περίφημο «sofa gate», όμως τον τελευταίο μήνα
βλέπουμε μια πιο επιθετική συμπεριφορά των Βρυξελλών απέναντι στο καθεστώς.
Αποκορύφωμα, η απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου να σταματήσουν οι ενταξιακές
διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, διαπιστώνοντας επιδείνωση «όσον αφορά την
εσωτερική, τη θεσμική και την εξωτερική πολιτική» της Τουρκίας. Πραγματικά,
η συγκεκριμένη απόφαση είναι μια δικαίωση της Ελλάδας και της πολιτικής της,
που τείνει να εξελιχθεί σε χαριστική βολή για τον Τούρκο πρόεδρο που βλέπει
τις επιλογές του και τους «φίλους» να μειώνονται συνεχώς.
Είναι προφανές ότι η πολιτική της χώρας μας αποδίδει καρπούς, ενώ οι ισχυρές
και αξιόπιστες Ένοπλες Δυνάμεις μας, έστειλαν μήνυμα ισχύος και αποτροπής,
διαμηνύοντας στον Ερντογάν ότι πρέπει να ξανασκεφτεί οποιαδήποτε απόπειρα
επικίνδυνης πρόκλησης. Τα μαθήματα που πήρε άλλωστε τον τελευταίο χρόνο ο
«σουλτάνος» είναι πολλά και επώδυνα για τον τουρκικό Στρατό, με την
Πολεμικής μας Αεροπορίας, το Ναυτικό και τον Στρατό Ξηράς να μετρούν μόνο
νίκες.