Φοβούνται τα ελληνικά υποβρύχια
Τον τρόπο να εξουδετερώσουν την «υπεροπλία» και τα πολλαπλά πλεονεκτήματα που
έχουν αποκτήσει οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις στη θάλασσα, κυρίως στον τομέα
τον υποβρυχιακού πολέμου – με τα τέσσερα «αόρατα» υποβρύχια 214 – αναζητούν τα
τελευταία χρόνια οι Τούρκοι. Η Τουρκικά αμυντική βιομηχανία προσπαθεί - με
αλλεπάλληλα πρότζεκτ παραγωγής «έξυπνων» όπλων, όπως μη επανδρωμένων θαλάσσιων
σκαφών – να βρει το αντίδοτο.
Το να εντοπιστεί όμως ο υπερσύγχρονος υποβρύχιος κυνηγός τύπου 214
''Παπανικολής'' δεν είναι μια εύκολη αποστολή που μπορεί να βγει εις πέρας από
τα πληρώματα και τα συστήματα του CN-235 παρά μόνο ίσως από τύχη.
Οι ''αόρατοι'' φρουροί των ελληνικών θαλασσών και των κυριαρχικών
δικαιωμάτων της χώρας μας, τα ελληνικά υποβρύχια, αποτελούν τον μεγάλο
πονοκέφαλο των τουρκικών δυνάμεων.
Ουσιαστικά τα ελληνικά υποβρύχια είναι παντού σε αυτή τη νέα ελληνοτουρκική
κρίση και ''σκανάρουν'' αθόρυβα αλλά αποτελεσματικά κάθε κίνηση τόσο του
τουρκικού σεισμογραφικού όσο και των πολεμικών πλοίων της Τουρκίας.
Η τελευταία προσθήκη στα πρότζεκτ αυτά είναι το οπλισμένο μη επανδρωμένο
θαλάσσιο σκάφος επιφανείας (SIDA) της σειράς ULAQ το οποίο παρουσιάστηκε
μόλις προ ολίγων ημερών. Κατασκευάστηκε στην Αττάλεια από δύο τουρκικές
εταιρείες.
Οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι έχει τη δυνατότητα να πλέει για 259 μίλια με
ταχύτητα 40 μίλια την ώρα και διαθέτει μάλιστα τα αντιαρματικά βλήματα της
εταιρείας Rocketsan. Μάλιστα, το κρατικό πρακτορείο Αναντολού είχε φροντίσει
στην παρουσίαση της είδησης να έχει και πλούσιο φωτογραφικό υλικό από τους
εκτοξευτές των βλημάτων. Επιπλέον, οι Τούρκοι είχαν προσθέσει ότι το σκάφος
είναι έτοιμο να χρησιμοποιηθεί και πως μπορεί να εξαχθεί και σε χώρες –
συμμάχους της Τουρκίας μετά από άδεια του υπουργείου Αμυνας.
Αλλά και προ τριετίας τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης είχαν πλημμυρίσει από την
είδηση ότι η Τουρκία σχεδίαζε την υλοποίηση ενός υποβρυχίου UAV με τη
συνεργασία εταιρειών και πανεπιστημίου της. H υποβρύχια συσκευή είχε το
μέγεθος και το σχήμα ενός σαλαχιού. Και γι’ αυτόν τον λόγο της είχαν δώσει
αυτή την ονομασία. Θα μπορούσε να φέρει δύο κάμερες αλλά και εκρηκτικά ως εκ
τούτου επιδίωξη ήταν να χρησιμοποιείται για επιτήρηση και υποβρύχιες
επιθέσεις σε εχθρικά πλοία. Οι Τούρκοι ισχυρίζονταν ότι εξαιτίας του
σχήματός του και των χαρακτηριστικών του, αυτό το υποβρύχιο drone – που
αποκαλούνταν και κινητή νάρκη – θα ήταν πολύ δύσκολο να εντοπιστεί. Εκτοτε
πάντως η Αγκυρα δεν έχει κάνει καμία νέα αναφορά για το φιλόδοξο πρότζεκτ
της και για το αν έφτασε τελικά σε στάδιο υλοποίησης.
Είναι φανερό πάντως ότι στόχος των Τούρκων ήταν να βρουν αντίμετρα για την
υπεροπλία που είχαν αποκτήσει οι ελληνικές δυνάμεις στον τομέα των
υποβρυχίων από το 2010 με τα «αόρατα» υποβρύχια 214. Η Τουρκία έως τώρα δεν
είχε τέτοια υποβρύχια – τώρα παραλαμβάνει τα πρώτα. Και ενώ τα ελληνικά
πληρώματα των τεσσάρων υποβρυχίων είχαν άπλετο χρόνο να εκπαιδευτούν και να
ασκηθούν στο Αιγαίο, η Τουρκία έψαχνε εναγωνίως τρόπους για να μπορεί να τα
εντοπίσει σε περιόδους κρίσεων. Και όπως αποδείχθηκε και στην κρίση του
περασμένου καλοκαιριού δεν τα έχει καταφέρει.
Πάντως οι τουρκικές προσπάθειες για αντίμετρα και για κατασκευή και παραγωγή
ακόμη και υποβρύχιων μη επανδρωμένων σκαφών παρακολουθείται στενά από το
ΓΕΕΘΑ και τους έλληνες επιτελείς. Πληροφορίες των Νέων αναφέρουν πάντως ότι
έως τώρα η Αγκυρα δεν έχει καταφέρει να βρει ή να κατασκευάσει ένα
όπλο-«αντίδοτο» που θα μπορούσε να εντοπίζει τα υποβρύχια τύπου
«Παπανικολής».