Στις 30 Αυγούστου 1922 διεξάγεται η τελευταία μάχη της Μικρασιατικής
Εκστρατείας στο Ντουμπλουπινάρ, κοντά στο Αφιόν Καραχισάρ, με ήττα των
ελληνικών δυνάμεων.
Η 30η Αυγούστου εορτάζεται στην Τουρκία ως «Ημέρα της Νίκης» και είναι μια από
τις σημαντικότερες εθνικές εορτές στην Τουρκία με την οποία τιμάται η νίκη του
τουρκικού στρατού επί των ελληνικών δυνάμεων, στη μάχη που διεξήχθη στις 30
Αυγούστου του 1922 στο Ντουμπλουπινάρ, κοντά στο Αφιόν Καραχισάρ της Μικράς
Ασίας, με ήττα του ελληνικού στρατού.
Η μάχη αυτή αποτέλεσε τη θρυαλλίδα που ανάγκασε τις ελληνικές δυνάμεις να
αρχίσουν την υποχώρησή τους προς τα μικρασιατικά παράλια, καταδιωκόμενες από
τα στρατεύματα των Νεότουρκων του στρατηγού Μουσταφά Κεμάλ, οδηγώντας στο
άδοξο τέλος της Μικρασιατικής Εκστρατείας .
Πώς φτάσαμε στην οδυνηρή ήττα
Μετά τη λήξη του Μεγάλου Πολέμου, και με εντολή των νικητριών συμμαχικών
δυνάμεων (Αγγλία και Γαλλία) τα ελληνικά στρατεύματα είχαν αποβιβαστεί στη
Σμύρνη στις 2 Μαΐου του 1919 με σκοπό να εγκαταστήσουν ελληνική διοίκηση -υπό
συμμαχικό έλεγχο- και να προστατεύσουν τους χριστιανικούς, και όχι μόνο,
πληθυσμούς από ατάκτους και από αυθαιρεσίες της Οθωμανικής διοίκησης.
Την άνοιξη του 1921, ο ελληνικός στρατός, ύστερα από στρατιωτικό συμβούλιο,
αποφάσισε προέλαση προς την Άγκυρα με στόχο να εξαλείψει την ολοένα αυξανόμενη
απειλή της ανερχόμενης δύναμης των Νεότουρκων οι οποίοι υπό την ηγεσία του
Μουσταφά Κεμάλ επιδίδονταν σε πόλεμο φθοράς εξαντλώντας τις ήδη καταπονημένες
-από την εκστρατεία και από τον Μεγάλο Πόλεμο- ελληνικές δυνάμεις.
Η προέλαση προς την Άγκυρα αποδείχτηκε δίκοπο μαχαίρι καθώς ο ελληνικός
στρατός από τη μία διεύρυνε επικίνδυνα (σε σχέση με τις επιχειρησιακές
δυνατότητές του) την έκταση του μετώπου, ενώ παράλληλα καθίστατο όλο και πιο
δυσχερής η γραμμή ανεφοδιασμού και επικοινωνίας με τα μετόπισθεν.
Από τον Σεπτέμβριο του 1921 ο κύριος όγκος των ελληνικών δυνάμεων είχε
συγκεντρωθεί σε καίρια στρατηγικά σημεία (Εσκί-Σεχίρ και Αφιόν-Καραχισάρ),
χωρίς όμως να καταφέρουν να εξαλείψουν την τουρκική απειλή.
Σε αντίθεση με τους Έλληνες αξιωματικούς, ο Κεμάλ Ατατούρκ γνώριζε πολύ καλά
τις δυνάμεις και τη μαχητική ικανότητα του αντιπάλου. Χαρακτηριστικό είναι ότι
από τους 177.000 Έλληνες στρατιώτες, μόνο οι 70.000 ήταν μάχιμοι στην πρώτη
γραμμή ενώ οι υπόλοιποι απασχολούνταν σε διοικητικές υπηρεσίες, φρουρές
συγκοινωνιακών γραμμών, σταθμῶν, αποθηκών, νοσοκομείων, λιμανιών, αποσπάσματα
καταδίωξης ατάκτων, ληστών κ.α.
Ο Κεμάλ ως αρχιστράτηγος του τουρκικού στρατού με μυστική συμφωνία με τους
Γάλλους (Συνθήκη της Αγκύρας, 20 Οκτωβρίου 1921) ακύρωσε τη συνθήκη των
Σεβρών, ενώ παράλληλα οι Γάλλοι εγκατέλειψαν την Κιλικία αφήνοντας άφθονο
πολεμικό υλικό στα χέρια των Τούρκων.
Στις 26 Αυγούστου ο Μουσταφά Κεμάλ ηγήθηκε της επίθεσης στην κοιλάδα του Αφιόν
Καραχισάρ με το παράγγελμα «Στόχος μας η Μεσόγειος». Την επόμενη ημέρα το
στράτευμα των 23.000 Τούρκων είχε καταφέρει να απωθήσει τους 16.000
εξουθενωμένους και ελλιπώς εξοπλισμένους Έλληνες των Α’ και Γ’ Σωμάτων
Στρατού.
Τέσσερις ημέρες μετά, στις 30 Αυγούστου ο ελληνικός στρατός ηττήθηκε στο
Ντουμλούπιναρ και η υποχώρησή του συνεχίστηκε ως τις 9 Σεπτεμβρίου, ημέρα της
άλωσης της Σμύρνης από τους Τούρκους.
πηγή:tanea.gr