Με νόμο του Κογκρέσου, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ αποσύρει 164 αεροσκάφη και
UAV, ορισμένα εκ των οποίων ενδιαφέρουν την Ελλάδα.
Του Χρήστου Μαζανίτη
Ο εξοπλισμός των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από το πλεόνασμα του αμερικανικού
αμυντικού υλικού είναι κάτι που έχει δώσει ουκ ολίγες φορές ανάσες ζωής
επιφέροντας λύσεις σε χρόνια προβλήματα.
Τα πρόσφατα παραδείγματα είναι η προμήθεια των ελικοπτέρων Kiowa και Chinook
έναντι συμβολικού τιμήματος, η δωρεάν παραχώρηση 1.200 θωρακισμένων οχημάτων
αναγνώρισης Μ1117 και εσχάτως η νέα συμφωνία για τα αμφίβια AAV-7 των
πεζοναυτών.
Οι αμερικανικές κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων έχουν προσφέρει σημαντική
βοήθεια, μέσω της παραχώρησης στρατιωτικού υλικού, που σε διαφορετική
περίπτωση το κόστος θα ήταν δυσβάσταχτο.
Το Κογκρέσο έδωσε στην δημοσιότητα το νόμο NDAA (National Defense
Authorization Act) για το έτος 2022. Μέσα σε αυτόν περιγράφονται αναλυτικά οι
τύποι των συνολικά 164 αεροσκαφών και UAV που σκοπεύει να αποσύρει η
αμερικανική Πολεμική Αεροπορία (USAF), με αρκετές περιπτώσεις να είναι
εξαιρετικά ενδιαφέρουσες για την Ελλάδα.
Η λίστα περιλαμβάνει 47 F-16C/Ds, 48 F-15C/D Eagles, 4 E-8 JSTARS και 20 RQ-4
Global Hawk Block 30 UAV. Το νομοσχέδιο ανοίγει τον δρόμο και για την απόσυρση
ιπτάμενων τάνκερ – 2 διαφορετικών τύπων, και πιο συγκεκριμένα 18 KC-135 και 14
KC-10.
Το θέμα των ιπτάμενων τάνκερ απασχολεί έντονα την Πολεμική Αεροπορία αλλά και
το ΓΕΕΘΑ, που θέλει να προσδώσει αυξημένη επιχειρησιακή ικανότητα στην
ιπτάμενη πολεμική μηχανή της χώρας, ιδιαίτερα στο θέατρο των επιχειρήσεων στην
Ανατολική Μεσόγειο.
H USAF υπολογίζει ότι από την πρόωρη απόσυρση των KC-10 και KC-135 θα
εξοικονομήσει περίπου 2 δισ. δολάρια ετησίως. Σε ότι μας αφορά, τα λειτουργικά
έξοδα του KC-10, σύμφωνα με το nation.time φθάνει τα 21.270$/ώρα. Για το
KC-135 η τιμή σύμφωνα με το cbo.cov εκτοξεύεται στα 45.000$/ώρα.
Οι υποστηρικτές της άποψης απόκτησης τέτοιων αεροσκαφών στην Ελλάδα
επισημαίνουν ότι οι συνθήκες (μετά και την ανανεωμένη συμφωνία MDCA Ελλάδας –
ΗΠΑ αλλά και το νομοσχέδιο Μενέντεζ – Ρούμπιο) είναι οι ιδανικές για την
απόκτηση 2 μονάδων.
Επιχειρησιακά θα μπορούσαν εν καιρώ κρίσης ή ακόμη και θερμού επεισοδίου να
πετούν κοντά στην ηπειρωτική χώρα, ώστε όσα αεροσκάφη εφορμούν από το κεντρικό
Αιγαίο να μην αναγκάζονται για προσγείωση προκειμένου να ανεφοδιαστούν. Σε ότι
αφορά τις επιχειρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, προς τούτο θα εξυπηρετούσε η
πτήση τους νότια στην Κρήτη, στο ύψος της Σούδας. Είναι το «ασφαλές»
επιχειρησιακό σενάριο – απαντώντας σε όσους υποστηρίζουν ότι χρειάζονται
συνοδεία τουλάχιστον 2 (αν και κάποιοι υποστηρίζουν ότι απαιτούνται 4)
μαχητικών για την φύλαξή τους εν καιρώ επιχειρήσεων, κάτι που συνεπάγεται την
διασπορά κρίσιμων δυνάμεων για την υπεράσπιση στόχου, που κανονικά θα έπρεπε
να λύνει και όχι να δημιουργεί προβλήματα.
«Εάν σε περίπτωση επιχείρησης βρίσκεται για παράδειγμα στο ύψος του Βόλου, θα
είναι εξαιρετικά δύσκολο για τις αντίπαλες δυνάμεις να το προσεγγίσουν όταν
όλο το Αιγαίο θα έχει γεμίσει ίχνη (σ.σ. ελληνικά μαχητικά) ενώ ακόμη κι αν
δεχθούμε ότι απειλείται μπορεί να μετακινηθεί δυτικότερα» έχουν επισημάνει
γνώστες του αντικειμένου, μιλώντας σε ένα από σχετικά αφιερώματα που έχουμε
κάνει πρόσφατα.