Δυο χρόνια μετά την πρωτοφανή αντιμετώπιση της ασύμμετρης απειλής που ξεκίνησε
στον Έβρο η εικόνα των αμυντικών έργων που γίνονται με διπλή σημασία, της
αστυνόμευσης- αποτροπής αλλά και της αμυντικής οχύρωσης, έχουν αλλάξει
σημαντικά τα δεδομένα δημιουργώντας ουσιαστικά την σχεδόν πλήρη απαγόρευση
διέλευσης των συνόρων, είτε αυτά είναι χερσαία, είτε παρέμβρια.
Στόχος αυτών των έργων είναι φυσικά να μην απαιτηθεί να γίνουν ασπίδα
αποτροπής τα ίδια τα στελέχη των Σωμάτων Ασφαλείας και του Στρατού Ξηράς, όπως
συνέβη τις πρώτες κρίσιμες ώρες εκδήλωσης της ασύμμετρης απειλής από την
Τουρκία προς την Ευρώπη και την Ελλάδα.
Και την στιγμή που η Αλεξανδρούπολη αλλάζει πρόσωπο, γινόμενη ένα κέντρο
συγκέντρωσης και μεταφοράς μεγάλου όγκου δυνάμεων της Συμμαχίας προς την Βόρια
Ευρώπη, ολόκληρος ο Έβρος δεν έχει σταματήσει να θωρακίζεται.
Κατά συνέπεια το μεγάλο σύγχρονο όχι και το πρώτο χαστούκι του 2020 στην
Τουρκία, πλέον έχει αλλάξει μορφή διότι η θωράκιση του Νομού μέσα σε 24 μήνες
είναι πρωτοφανής για τα Ελληνικά δεδομένα, δημιουργώντας μια πανίσχυρη γροθιά.
Ο νέος φράχτης στο νότιο τμήμα του Νομού έχει ήδη ολοκληρωθεί ενώ σε πλήρη
εξέλιξη βρίσκεται η μελέτη για την ύψωση φράχτη στο βόρειο κομμάτι του Έβρου,
από την περιοχή των Μαρασίων έως και το τριεθνές. Ο παλαιότερος φράχτης που
λειτούργησε αποτρεπτικά και μετά τα επεισόδια ενισχύθηκε σημαντικά, έχει
επεκταθεί και αυτός ως την «Πράσινη πόρτα», σε σημείο δηλαδή που πριν το
ξέσπασμα της ασύμμετρης απειλής ήταν αφύλακτο, μια αγροτική έκταση.
Το διάστημα αυτό μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες από πηγές που έχουν γνώση και
εικόνα των έργων, υψώνονται σε «κρυφά» σημεία ελέγχου ακόμη και οι λεγόμενες
φωτοπαγίδες. Μεγάλοι προβολείς, με ιδιαίτερη ισχύ που αποτρέπουν οποιονδήποτε
επιχειρήσει να περάσει παράνομα από την Τουρκία στο Ευρωπαϊκό και Ελληνικό
έδαφος.
Άλλωστε τα σημεία αυτά δεν είναι λίγα στα 212 χλμ της μεθοριακής γραμμής του
Έβρου, από το λεγόμενο «τριεθνές» των συνόρων Ελλάδας, Βουλγαρίας και
Τουρκίας, έως και το Δέλτα στην Αλεξανδρούπολη και που οι σύγχρονοι
δουλέμποροι προσπαθούν να τα εκμεταλλευτούν, παρά την ενίσχυση της παρουσίας
Αστυνομίας και Στρατού στη Ζώνη προκάλυψης.
Επιπλέον όλες οι υπερυψωμένες σκοπιές είναι πλέον εφοδιασμένες με τα
απαραίτητα μέσα που χρειάζονται τα στελέχη για τον έγκαιρο εντοπισμό τυχόν
κινήσεων παράνομης μετανάστευσης και μάλιστα οι περισσότερες από αυτές
διαθέτουν πλέον μέχρι και ενεργειακή αυτονομία, που σε ορισμένες περιπτώσεις
απαιτείται.
Αυτά τα δυο χρόνια οποιοδήποτε φυλάκιο υπήρχε εγκαταλειμμένο εντός της Ζώνης
Προκαλύψεως, ανακατασκευάστηκε, είναι πλήρως λειτουργικό και περιμένει να
φιλοξενήσει τις φρουρές οι οποίες το επισκέπτονται ανά τακτά χρονικά
διαστήματα. Και θα μπορούσαν να είναι πλήρως επανδρωμένα σημειώνουν στελέχη
που υπηρετούν για χρόνια στο Νομό, αν ενισχύονταν με επιπλέον μόνιμο προσωπικό
αλλά και περισσότερους οπλίτες θητείας, όπως συνέβαινε προηγούμενες δεκαετίες.
Η προσπάθεια πάντως σ’ ότι έχει να κάνει με την λειτουργικότητα και
εκσυγχρονισμό των φυλακίων, σε αρκετές περιπτώσεις ήταν αποτέλεσμα
χρηματοδότησης επιχειρηματιών ή και εφοπλιστών. Ωστόσο η υλοποίησή στο
μεγαλύτερο μέρος έγινε από τα εκπαιδευμένα στελέχη του Στρατού Ξηράς, τόσο σε
επίπεδο μελέτης, όσο και στην κατασκευή.
Σε όλες τις παραπάνω προσπάθειες «πρωταγωνιστές» που αναγνωρίστηκε η αξία τους
και από την στρατιωτική ηγεσία, ήταν οι Διμοιρίες κατασκευών του Μηχανικού,
από τον 3ο Λόχο της Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας «Ρίμινι» στον Βόριο Έβρο, έως το
νοτιότερο τμήμα του Νομού Έβρου με την ανάλογη Διμοιρία που ανήκει στην 21η
Ταξιαρχία.
Όμως και η διάταξη φρούρησης του έμψυχου δυναμικού ειδικά στον Βόρειο Έβρο που
ήταν το κύριο σημείο πίεσης των Τούρκων, που έστελναν χιλιάδες μετανάστες,
έχει αλλάξει.
Στελέχη του Στρατού Ξηράς με σκύλους, πεζές ομάδες με όλα τα σύγχρονα μέσα
επιτήρησης ημέρας και νύχτας, drone αλλά και anti-drone συστήματα, οχήματα
4χ4, έως και τα νεοαποκτηθέντα Μ-1117, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή
επιτηρώντας τα βόρια σύνορα με την Τουρκία.
Παράλληλα οι Ειδικές Δυνάμεις των Βόριων Μοιρών που έχουν μπει δυο χρόνια σε
διαρκείς εναλλαγές προσωπικού, δεν σταματούν ν’ αλλάζουν τα σχέδιά τους,
αναλόγως που παρατηρείται ύποπτη «κινητικότητα» από την ανατολική πλευρά του
Έβρου ποταμού. Η συμβολή των Καταδρομέων στην φρούρηση του Έβρου ήταν και
παραμένει καταλυτική και μάλιστα η αξία φάνηκε πολύ πρόσφατα όταν οι Τούρκοι
καθοδηγούσαν από το βορειότερο τμήμα του Νομού, μέσω Βουλγαρίας, τους
μετανάστες προς την Ευρωπαϊκή και Ελληνική επικράτεια.