Πριν μερικές ημέρες υπογράφηκε συμφωνία της ΕΕ με τις ΗΠΑ η οποία
προβλέπει ότι η ΕΕ θα προμηθευτεί από τις ΗΠΑ 15 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα
υγροποιημένου φυσικού αερίου έως το τέλος του 2022. Η Φον ντερ Λάιεν δε δήλωσε
ότι «η δέσμευση για επιπλέον προμήθεια LNG είναι μεγάλο βήμα για τη μείωση της
ενεργειακής εξάρτησης από τη Ρωσία».
Του Στέλιου Φενέκου υποναυάρχου ε.α. - προέδρου Κοινωνίας Αξιών
Ταυτόχρονα ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία και ήδη κάνει ενέργειες για
να περνάνε οι αγωγοί φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Τουρκία προκειμένου να
καλύψει η ΕΕ τις ανάγκες της. Και σύντομα θα ξαναβγάλει τα ερευνητικά και
γεωτρύπανα στην Ανατολική Μεσόγειο, με αμβλυμμένες τις διεθνείς δυτικές
αντιδράσεις, λόγω αναγκαιότητας.
Η Ελλάδα όπως φαίνεται δεν κάνει τίποτε ή κάνει ελάχιστα (αφανή μέχρι
στιγμής). Κάθεται παθητικά και περιμένει να δει τι θα κάνουν οι «μεγάλοι».
Όμως η Ελλάδα είναι «μεγάλη» σε κάποια πεδίο, και ιδιαίτερα στις
τεράστιες δυνατότητες της ναυτιλίας για την μεταφορά ορυκτών καυσίμων και LNG.
Όμως οι κυβερνήσεις της δεν εκμεταλλεύονται αυτό το δυναμικό που την καθιστά
«μεγάλη».
Αντί να κάνουμε ένα στρατηγικό σχέδιο που να περιλαμβάνει μία στρατηγική
συμφωνία με τους εφοπλιστές και με την ΕΕ για την μεταφορά ορυκτών καυσίμων
και ιδιάιτερα LNG, με κόμβο την Ελλάδα μένουμε παθητικοί κυβερνητικά και
καθυστερούμε επικίνδυνα.
Αφενός αφήνουμε τους εφοπλιστές να ενεργήσουν μόνοι τους για να καλύψουν τις
απαιτήσεις (με ξένες σημαίες εν πολλοίς), χωρίς στρατηγική σχέδιο από εμάς και
χωρίς συνεπώς να έχουν την δέουσα κρατική υποστήριξη, μία στρατηγική που θα
αναβάθμιζε τον ρόλο της ναυτιλίας μας και της χώρας μας και που θα αποδυνάμωνε
σε κάποιο βαθμό και τις Τουρκικές προθέσεις.
Ο κόσμος αλλάζει ταχύτατα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να αφήνουμε δυναμικά
στοιχεία της Ελληνικής επιχειρηματικότητας εκτός Ελλάδος, με ξένες σημαίες και
με ξένους να καρπούνται των δυνατοτήτων αυτών.
Αφετέρου δεν έχουμε ολοκληρώσει ακόμη τις ενέργειες για εκμετάλλευση της
δημιουργία υπόγειας αποθήκης φυσικού αερίου (UGS) στη Νότια Καβάλα.
Πρόκειται για έναν γεωλογικό σχηματισμό, όπου υπήρχε κοίτασμα φυσικού αερίου,
αλλά εξαντλήθηκε. Η χωρητικότητα της υποθαλάσσιας αποθήκης εκτιμάται περίπου
στο 1 bcm. Ο ετήσιος ενεργός διακινούμενος όγκος εκτιμάται σε 360 εκατ. Nm3 ή
σε 720 εκατ. Nm3, για έναν ή δύο κύκλους ανά έτος, αντίστοιχα.
Η μέγιστη ημερήσια δυναμικότητα απόληψης φυσικού αερίου και εισαγωγής στο
Εθνικό Σύστημα Μεταφοράς Φυσικού Αερίου (ΕΣΜΦΑ) εκτιμάται σε 4 εκατ. Nm3/d. Η
μέγιστη ημερήσια δυναμικότητα εισπίεσης της υπόγειας αποθήκης με φυσικό αέριο
εκτιμάται σε 5 εκατ. Nm3/d.
Η άδεια υποθαλάσσια αποθήκη βρίσκεται από το 2011 στις λίστες του ΤΑΙΠΕΔ με τα
προς αξιοποίηση περιουσιακά στοιχεία, αλλά μέχρι στιγμής δεν υπήρχε το θεσμικό
πλαίσιο λειτουργίας, καθώς δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στον ελλαδικό χώρο.
Το 2018 είχαν γίνει οι σχετικές προσκλήσεις ενδιαφέροντος για πρόσληψη
χρηματοοικονομικού και νομικού συμβούλου, και την υποβολή προσφορών.
Σήμερα, με τεράστιες καθυστερήσεις τριών περίπου ετών από τότε που
προκηρύχτηκε ο διαγωνισμός, εξακολουθούμε βρισκόμαστε στη δρομολόγηση της
δεύτερης φάσης του διαγωνισμού για την αξιοποίηση της, με ανοιχτό ακόμη το
ζήτημα συμπερίληψης ή μη σε αυτόν των συνοδευτικών έργων που έχει προτείνει ο
ΔΕΣΦΑ.
Αλλά ακόμη και τώρα που οι ανάγκες καθίστανται εθνικά επιτακτικές, περισσότερο
από ποτέ, η κυβέρνηση καθυστερέι προκειμένου να αποφύγει περαιτέρω
ένταση στις σχέσεις με τη ΡΑΕ.
Σημειώνεται ότι το έργο αξιοποίησης της υποθαλάσσιας αποθήκης στη Νότια Καβάλα
έχει ήδη συμπεριληφθεί στον κατάλογο των Έργων Ευρωπαϊκού Ενδιαφέροντος (PCI),
που υιοθετήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη μέλη.
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
Οι υποδομές αποθήκευσης σε Ρεβυθούσα, σε Καβάλα και Αλεξανδρούπολη, σε
συνδυασμό με τις δυνατότητες της Ναυτιλίας μας, και με τους ενεργειακούς
αγωγούς που διέρχονται από τη Β. Ελλάδα, μπορούν να αναβαθμίσουν το
γεωστρατηγικό ρόλο της χώρας μας για την ΕΕ, στην σημερινή ενεργειακή κρίση
που όπως φαίνεται θα κρατήσει πολύ.
Χρειάζεται όμως επειγόντως μία ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική για την
εκμετάλλευση της ευκαιρίας αυτής.
Και δεν την βλέπουμε να υπάρχει ή στην καλύτερη περίπτωση καθυστερεί τόσο, που
θα μας ξεπεράσουν οι καταστάσεις, και ακόμη χειρότερα υπέρ της Τουρκίας πάλι.