Η αλλαγή πλεύσης στο Πολεμικό Ναυτικό δεν μπορεί να θεωρηθεί απολύτως δεδομένη
καθώς πολλά από τα στελέχη επισημαίνουν πως ο εκσυγχρονισμός μέσης ζωής στις
τέσσερις ΜΕΚΟ εμπεριέχει και ρίσκο σημαντικό το οποίο έχει να κάνει με την
ηλικία των πλοίων και μηχανολογικά θέματα.
Η αλλαγή πλεύσης του Πολεμικού Ναυτικού που αφορά τον εκσυγχρονισμό των
φρεγατών τύπου ΜΕΚΟ, ηθελημένη ή μη, έχει μπει στο «στόχαστρο» των μνηστήρων
που μάχονται για το δικό τους «μερίδιο» στον Ελληνικό πολεμικό στόλο.
Οι ίδιοι είχαν εστιάσει στη ναυμαχία των κορβετών, αλλά τα νέα δεδομένα τους
φέρνουν σε μια τάχιστη αναθεώρηση του σχεδιασμού και των προτάσεών τους.
Καλούνται και αυτοί με τη σειρά τους ν’ απαντήσουν τόσο στο ναυτικό Επιτελείο,
όσο και σε επίπεδο αντί-προτάσεων, απέναντι στις προσφορές που καταθέτει ο
ανταγωνισμός για τις φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ.
Και ενώ το Πολεμικό Ναυτικό είχε δώσει ένα άτυπο θα λέγαμε «τελεσίγραφο», να
ολοκληρωθούν μέσα στον Απρίλιο οι προτάσεις που αφορούν τις κορβέτες, οι
«μνηστήρες» τώρα ζητούν μικρή παράταση χρόνου για ν’ αναπροσαρμόσουν τις
μελέτες τους που είναι για τις φρεγάτες ΜΕΚΟ και βεβαίως για την τελική
πρόταση για τις κορβέτες.
Σύμφωνα με πληροφορίες, όλοι οι «μνηστήρες» θα στηριχτούν στην
λογική «τι παίρνει ο πελάτης από το ράφι», πόσο κοστίζει, αν αυτό που θέλει
είναι ολοκληρωμένο στο σύστημα μάχης του πλοίου ή αν απαιτείται άλλου είδους
μελέτη που θα το κάνει συμβατό, κάτι που σημαίνει βεβαίως και δυσθεώρητη άνοδο
στο κόστος. Παράλληλα στο Πολεμικό Ναυτικό ξέρουν πως σ’ ότι έχει να κάνει με
τα οπλικά συστήματα των ΜΕΚΟ, αυτά είναι αρκετά ικανοποιητικά ώστε να φέρουν
εις πέρας την αποστολή τους.
Ηλεκτρονικά, σύστημα μάχης και μηχανολογικά θέματα είναι εκεί που πρόκειται να
εστιαστεί ο όποιος εκσυγχρονισμός. Ειδικά όμως στα μηχανολογικά, αρμόδιες
πηγές ομιλούν για high risk κίνηση, σε σχέση πάντα με την προγενέστερη απόφαση
που έχει να κάνει με τις νέες μονάδες, αλλά και με τμήματα των μηχανών που
έχουν όριο ζωής τα οποία πολύ δύσκολα αλλάζονται.
Και το μόνο που φαίνεται αυτή τη στιγμή είναι ότι το ναυτικό Επιτελείο,
σιωπηρά προχωρά στην προσπάθεια που ξεκίνησε ώστε ν’ αλλάξει η σελίδα
αποτροπής και ισχύος στο στόλο. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έγιναν πάρα
πολλά και έπονται περισσότερα αν σκεφτεί κανείς ότι μένει να φανεί τι θα γίνει
με τις κορβέτες, τα νέα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα, τα νακροθηρευτικά, ακόμη
και τα υποβρύχια.
Από την άλλη πλευρά, μετά την ενδεχόμενη αλλαγή πλεύσης υπάρχει και η άλλη
πλευρά του νομίσματος.
Η πλειονότητα των μάχιμων στελεχών εξέφρασαν την χαρά των υπογραφών για τις
νέες φρεγάτες και τις τορπίλες- γεγονότα που στέλνουν το Πολεμικό Ναυτικό στον
δρόμο διατήρησης ισχύος αλλά και υπεροχής έναντι του πραγματικού εχθρού.
Ο «γρίφος του γραναζιού»…
Τα νέα πλάνα ωστόσο είναι εύλογο πως εγείρουν ερωτήματα και επειδή οι πάντες
γνωρίζουν την Ελληνική πραγματικότητα, δεν είναι καθόλου παράλογο με βάση τα
όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας και συζητούνται στους διαδρόμους, να
τίθενται εικόνες, όπως πχ. περίπου το 2027…
Ο ναύσταθμος θα έχει άραγε συν τέσσερις κορβέτες (σ.σ. η νέα
δομή δυνάμεων προβλέπει 8) Gowind, Doha ή Sigma ή το ναυτικό Επιτελείο και τα
στελέχη στον στόλο θα συνεχίζουν να μάχονται για την διατήρηση των φρεγατών
τύπου S;
Μήπως τότε θα δίνεται ένας ακόμη αγχωτικός αγώνας για την ολοκλήρωση του
εκσυγχρονισμού σε κάποια από τις φρεγάτες τύπου ΜΕΚΟ; Ή μήπως στο ναύσταθμο οι
πολύπειροι τεχνικοί θα καλούνται να λύσουν τον «γρίφο του γραναζιού», πιθανά
για κάποιον τύπο πλοίου που το θέλουν μόνο λίγοι να το δουν σε Ελληνικά νερά,
ώστε να δηλώσουν ότι με αυτά τα καράβια ανέβηκε η οροφή των πολεμικών κύριων
μονάδων;
Τα όπλα υπεροχής εκνευρίζουν τη γείτονα…
Η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια πήρε μια μεγάλη και ιστορική απόφαση,
εξοπλίζοντας με όπλα υπεροχής (σ.σ. Rafale & Belh@rra) τις Ένοπλες
Δυνάμεις. Και το έκανε μέσα από μια κατεύθυνση, αυτή της «γαλλικής σχολής» η
οποία δεν προμηθεύει με τα ίδια όπλα την γείτονα.
Στον αντίποδα είναι λογικό πως υπάρχουν «κέντρα» που και θέλουν να μπορούν να
έχουν τον ρόλο του «διαιτητή»/ κατευναστή. Δυνάμεις που επιθυμούν η Ελλάδα να
μην έχει απέναντι στην Τουρκία αυτή την ισχύ, ιδίως στα όπλα υπεροχής του
Πολεμικού Ναυτικού, ώστε να μην «ερεθίζεται» η γείτονα με την διατάραξη στο
ισοζύγιο δυνάμεων. Και είναι οι ίδιοι οι οποίοι προσπαθούν πολύ καιρό να
παρέχουν κατωτέρου επιπέδου εξοπλιστικές λύσεις, εφάμιλλές των τουρκιών
δυνατοτήτων στη θάλασσα.