Του Νικολάου Αθ. Μπλάνη Αντιστράτηγου Αστυνομίας ε.α.
1. Τα γεγονότα: α) Σε Β/Α προάστιο της Αττικής οδοντρίατρος βρίσκεται στο
ισόγειο ιατρείο του τις νυχτερινές ώρες, αφού είχε τελειώσει αργά με τα
ραντεβού. Στις 03.30΄ η ώρα προχθές άτομο, που έμοιαζε να βρίσκεται υπό την
επήρεια ναρκωτικών ή άλλων ουσιών, άρχισε να κτυπάει επίμονα την πόρτα.
Φοβήθηκε, γιατί παρά την ανταπόκριση ότι είναι κλειστό, ο άγνωστος επέμενε να
κτυπάει δυνατά την πόρτα. Πήρε τηλέφωνο το Α.Τ, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση
350 μ. περίπου και ζήτησε βοήθεια. Του είπαν να απευθυνθεί στο 100 και αν
ήθελε να το καλέσουν (sic) οι ίδιοι. Ταυτόχρονα κάλεσε απόστρατο αξ-κό, που
μένει στην ίδια πολυκατοικία, να κατέβει φοβούμενος για την σωματική του
ακεραιότητα και τον κίνδυνο φθοράς του ιατρείου του. Μετά από μισή ώρα περίπου
ήρθε περιπολικό της Άμεσης Δράσης, στο οποίο αναφέρθηκε το συμβάν. Στο μεταξύ
ο άγνωστος είχε απομακρυνθεί. Η συμπεριφορά του πληρώματος δεν ήταν καθόλου
συγκαταβατική και φιλική, αλλά μάλλον αδιάφορη. Ήταν σαν να έλεγαν «γιατί μας
καλέσατε». Κατέγραψαν απλώς τα στοιχεία σε ένα τετράδιο (στην εποχή των
tablets).
β). Πριν από 20 μέρες περίπου 22χρονος στα βόρεια προάστια κάλεσε το 100 για
τη διάρρηξη-φθορά του οχήματός του τύπου smart και την αφαίρεση του
τιμονιού-λεβιέ. Προσήλθε ομάδα ΔΙ.ΑΣ και ρώτησαν αν είναι ασφαλισμένο για
κλοπή. Κατόπιν της αρνητικής απάντησης αποχώρησαν, αφού του είπαν «γιατί μας
κάλεσες τότε;» και χωρίς να του υποδείξουν τι να κάνει. Η απογοήτευση του
πολίτη μεγάλη στην πρώτη επαφή του με την ΕΛ-ΑΣ. Το κρίσιμο ζήτημα όμως είναι,
ότι το επόμενο βράδυ στην ίδια περιοχή και σε απόσταση 50 μ. έγινε νέα κλοπή
σε ιδίου τύπου όχημα. Καμιά πρόληψη.
2. Το πρόβλημα είναι δομικό: α) To έχουμε περιγράψει πολλές φορές (βλ. ιδίως
άρθρο μας με τίτλο: «Άμεση Δράση: Ο μύθος, η πραγματικότητα και η ανάγκη
«αναγέννησης» της ΕΛ-ΑΣ»). Γράψαμε για τον υδροκεφαλισμό, που διέπει το
οργανόγραμμα της ΕΛ-ΑΣ. Ειδικότερα, για το μοντέλο αστυνόμευσης και άμεσης
επέμβασης (αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία και ελληνική πατέντα), αναφέραμε ότι,
«…σε περίπτωση ανάγκης ο πολίτης καλεί το Τμήμα. Από εκεί πολλές φορές τον
παραπέμπουν στο 100. Μερικές φορές γίνεται και το αντίστροφο. Σύγχυση,
απογοήτευση και ταλαιπωρία. Τα πληρώματα ενεργούν κυρίως κατασταλτικά
(αναμένοντας μόνο να ανταποκριθούν σε ενδεχόμενη κλήση-εντολή του Κέντρου) και
όχι προληπτικά … πέραν του ότι δεν γίνεται πλήρης και σωστή καταγραφή για
σοβαρά περιστατικά, όπως συμβαίνει με την καταχώρηση στο Βιβλίο
Αδικημάτων-Συμβάντων, που τηρεί το αρμόδιο Τμήμα…».
β). Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, αν το περιπολικό ανήκε στο Τμήμα και
βρίσκονταν εντός των ορίων της περιφέρειας αυτού, θα μπορούσε να επέμβει άμεσα
παίρνοντας εντολή από τον Αξιωματικό Υπηρεσίας. Είναι αδιανόητο αυτός να μην
έχει ασύρματη επικοινωνία με τα πληρώματα της περιοχής του και να μην μπορεί
να μεταβιβάσει σχετική (επείγουσα) εντολή, όταν η τεχνολογία και οι σύγχρονες
μορφές επικοινωνίας (police on line, tetra, internet κ.λ.π) το διευκολύνουν
απολύτως. Η ανταπόκριση δεν θα ήταν «απρόσωπη» και θα ελάμβανε γνώση η
Υπηρεσία του. Ο «στόχος» θα έπρεπε (σίγουρα μπορούσε) να είναι γνωστός στους
αστυνομικούς, αν το πλήρωμα ανήκε στο οικείο Τμήμα. Και αποτελεί κρίσιμο
ζήτημα να είναι γνωστά τα εν γένει περιστατικά γιατί μπορεί (το πλέον σύνηθες)
να απασχολήσουν ξανά και ενδεχομένως να υπάρξει ανάγκη λήψης προληπτικών
μέτρων, ανάλογα με τη φύση του περιστατικού (αν π.χ. πρόκειται για κλοπές
οχημάτων ή περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας ή άλλης αντιδικίας).
Χαρακτηριστικό παράδειγμα και η περίπτωση της Καλλιθέας, που εξελίχθηκε σε
γυναικοκτονία.
3. Η αναγκαία λύση: Πιστεύουμε απόλυτα λοιπόν, ότι πρέπει να πάμε σε
αποκεντρωμένο σύστημα οργάνωσης και να κατανεμηθούν το προσωπικό και τα μέσα
στα κατά τόπους Τμήματα. Καθημερινά θα αναφέρονται στο R/T Κέντρο οι
περιπολίες και τα πληρώματα. Ο οικείος Διοικητής θα επιλέγει τους καλύτερους
και θα αποκλείει τυχόν προβληματικούς, ενώ ταυτόχρονα θα δίνει οδηγίες για τα
ζητήματα της περιοχής (όπως κλοπές οχημάτων, φθορές δημόσιας περιουσίας,
περιστατικά ενδοοικογενειακής ή εξωσχολικής βίας ή διακίνησης ναρκωτικών,
διατάραξη κοινής ησυχίας, λειτουργία καταστημάτων κ.ο.κ.), πράγμα που είναι
μάλλον ανεφάρμοστο σήμερα. Και το πιο σημαντικό είναι, ότι παύει το απρόσωπο,
αδιάφορο και ανεύθυνο της αστυνόμευσης. Η Διοίκηση του Τμήματος θα έχει την
συνολική ευθύνη και θα αξιολογείται αναλόγως.
4. Επισημαίνεται πάντως ότι, όταν η οργάνωση, όπως αυτή προέκυψε μετά το
ν.1481/1984, ξεκίνησε στραβά (όταν στην ουσία «διαλύσαμε» τα Τμήματα για να
φτιάξουμε ένα υδροκεφαλικό σύστημα) και ανέδειξε συντεχνιακές
(συνδικαλιστικές) αντιλήψεις και ιδιοτελή συμφέροντα, είναι δύσκολο κάποιος να
το διορθώσει, αφού απαιτούνται χαρισματικές ηγεσίες, που να τολμήσουν να
κάνουν τομές και να ανατρέψουν κατεστημένες νοοτροπίες. Ειδικά ηγεσίες που δεν
θα θεωρούν ως «δομική» την αλλαγή απλώς προσώπων!!!