Γράφει ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος, Αντιστράτηγος ε.α., Γεωστρατηγικός Αναλυτής
και Εκτελεστικός Διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και
Συνεργασίας»
Συχνά πυκνά επισημαίνω ότι από το 1974 μπορεί και από το 1955
αντιμετωπίζουμε τις διάφορες εκφάνσεις του τουρκικού αναθεωρητισμού με
σημαντικές αυξομειώσεις που οδηγούν σε κρίση και σε εντάσεις που ανοίγουν τον
δρόμο και σε στρατιωτική αντιπαράθεση.
Αρκετοί στην Ελλάδα δεν καταλαβαίνουν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν ότι ο
τουρκικός αναθεωρητισμός έχει διαποτίσει την τουρκική ελίτ και παραμένει ο
ίδιος είτε στην Άγκυρα βρίσκονται στην εξουσία οι Κεμαλιστές (που κάποιοι στην
Ελλάδα βλακωδώς θέλουν να πιστεύουν ότι αν έλθουν στην εξουσία ξανά θα είναι
καλύτερα) είτε οι νεο-οθωμανοί.
Απλά ο Ερντογάν έφερε τον αναθεωρητισμό στην προτελευταία πίστα.
Η τουρκική απειλή είναι πολλαπλώς εκπεφρασμένη και περιοδικά με πρακτικό τρόπο
προβεβλημένη. Πρόκειται περί απειλής της ασφάλεια της χώρας μας, μιας
και επιχειρεί και με εξαναγκασμό να επιβάλει την θέληση της και να
απεμπολήσουμε ακόμα και μείζονα εθνικά συμφέροντα και να ροκανίζει τα
κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Έρχονται λοιπόν σήμερα κάποιοι να μας πείσουν ότι ενώ κάπως “τα φτιάξαμε” και
ξαφνικά η Τουρκία άλλαξε αιφνιδιαστικά συμπεριφορά. Ανοησία, αφέλεια ή
στρατευμένη θέση;
Λέμε λοιπόν σε όλους αυτούς τους αφελείς, τους ανόητους και τους στρατευμένους
ότι η Τουρκία είναι απολύτως η ίδια!
Μία ημέρα μετά το συγχωροχάρτι και το πιστοποιητικό καλής διαγωγής που έδωσε η
Ελλάδα στην Τουρκία και στον Ερντογάν την 14 Ιουνίου 2021 στις Βρυξέλλες, με
την συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν ο Τούρκος Μόνιμος Αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ
έστειλε επιστολή-μανιφέστο για τα λεγόμενα ελληνοτουρκικά στην ουσία τις
μονομερείς απαιτήσεις τους.
Μία μόλις ημέρα και ενώ κυβερνητικοί παράγοντες και συστημικά ΜΜΕ αναμασούσαν
την καραμέλα για.. ήρεμο καλοκαίρι και για λιώσιμο των πάγων…. και μετά ήλθε
με επιτακτικό τρόπο η αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών που πάντα η
Άγκυρα τα ονομάζει…”νησιά του Αιγαίου” ή της λευκής θάλασσας.
Την 13 Μαρτίου είχαμε τα ίδια στην Κωνσταντινούπολη και μετά από τον χαλβά με
φιστίκι άρχισε ο μηρυκασμός ” για να πέσουν οι τόνοι” κάνοντας “μάγκα”
τον Τούρκο Πρόεδρο.
Ουδόλως αναφέρομαι στον Τσίπρα ο οποίος έφερε τον Ερντογάν στην Ελλάδα τον
Δεκέμβριο 2017 για να μας πει κατάμουτρα για την αναθεώρηση της Συνθήκης της
Λωζάνης, ούτε στην για την δίωρη συνάντηση που είχε μόνος του με τον
Ερντογάν (με Καλπαδάκη και Καλίν)…
Κάποιοι έχουμε εγκαίρως πει ότι τέτοιες συναντήσεις κορυφής στα ελληνοτουρκικά
πραγματοποιούνται μόνον όταν είναι άριστα προετοιμασμένες και πάντα παίρνουμε
και κάτι….
Τι πήραμε άραγε; Αλλιώς μετά από αυτές μαθηματικά πάμε ακόμα πιο πίσω.
Πάντως με επικοινωνιακά πυροτεχνήματα σαν το πάγωμα των συζητήσεων για τα
Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) και την περιβόητη… ενεργοποίηση των μέσω
Α/Α δεν αντιμετωπίζεται η τουρκική απειλή Η ΟΠΟΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ!