Ανάλυση: " Τα τρία τουρκικά ορόσημα και ο Ερντογάν " (ά μέρος)
Γράφει ο Θεόδωρος Νικολοβγένης
Απόφοιτος Σ. Σχολής Ευελπίδων
Απόφοιτος ΕΚΠΑ
Υποψήφιος Διδάκτορας Γεωπολιτικής ΕΚΠΑ
« Ελπίζω σήμερα, βήμα – βήμα να οικοδομήσουμε το όραμά μας για το 2053,
υλοποιώντας τους στόχους μας για το 2023. Είσαστε έτοιμοι να βάλουμε τους
Βυζαντινούς της εποχής μας και τις ίντριγκες που έχουν στηθεί, στο
χρονοντούλαπο της ιστορίας » ;
Τάδε έφη, ο καταγόμενος από την Ποταμιά της Ριζούντας από Έλληνες, που
ασπάσθηκαν τον μουσουλμανισμό προκειμένου να γλιτώσουν από τις θηριωδίες των
Τούρκων, Ρετζέπ Νταγίπ Ερντογάν, Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας
(sic) (https://youtu.be/G38JPaYqmoE), που έχει βαλθεί να γράψει το όνομά του
πιο ψηλά από του Μουσταφά Κεμάλ, κάπου ισάξιο με αυτό του Μωάμεθ του Πορθητού
- σε αυτό ταιριάζει με τον Πορθητή, διότι ο Πορθητής είχε Ελληνίδα μητέρα -
θέτοντας μάλιστα και συγκεκριμένες χρονικές επιδιώξεις: το 2023 (100 χρόνια
από τη Συνθήκη της Λωζάνης) η Τουρκία να ανήκει στα είκοσι (20) ισχυρότερα
κράτη του πλανήτη σαν μια νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία, το 2053 (600 χρόνια από
την Άλωση της Πόλης) η Τουρκία να είναι ένα από τα πέντε (5) ισχυρότερα κράτη
του πλανήτη και το 2071 (1000 χρόνια από την μάχη του Μάτζικερτ) η Τουρκία να
είναι μία από τις δύο (2) Υπερδυνάμεις.
Ο Εθνικός Όρκος
Στις 28 Ιανουαρίου 1920 το τελευταίο οθωμανικό κοινοβούλιο, ψήφισε έξι
αποφάσεις, που όριζαν τα σύνορα του νέου τουρκικού κράτους. Το ψήφισμα αυτό,
που ονομάστηκε «Όρκος του Έθνους», όριζε ως τουρκικά (οθωμανικά) εδάφη
ολόκληρη τη Θράκη, (εκτός από την ανατολική, τη δυτική - που σήμερα ανήκει
στην Ελλάδα - και τη βόρεια - που ανήκει στη Βουλγαρία-), τα Δωδεκάνησα, την
Κύπρο, την περιοχή της Αντιόχειας (σημερινό Χατάι της Τουρκίας), τα βόρεια
εδάφη των σημερινών συριακών επαρχιών Χαλεπιού, Ράκκα και Χασάκα, δηλαδή το
συριακό Κουρδιστάν, ολόκληρο το βόρειο Ιράκ, τις επαρχίες της Μοσούλης και του
Κιρκούκ, μέρος από την ιρανική επαρχία του Δυτικού Αζερμπαϊτζάν, τον σημερινό
αζέρικο θύλακα του Νακχιτσεβάν στα νότια της Αρμενίας και την Αζαρία (Κολχίδα)
της σημερινής Γεωργίας.
Ο Ρετζέπ Νταγίπ Ερντογάν
Θα προσπεράσουμε την περίοδο από τον Φεβρουάριο του 1920 ως την ανάληψη της
πρωθυπουργίας από τον Νταγίπ, καθώς αποτελεί μια ξεχωριστή μελέτη που θα
παρουσιασθεί σε μετέπειτα χρόνο.
Ο Ερντογάν ανέλαβε την πρωθυπουργία της Τουρκίας τον Μάρτιο του 2003, δυο
(2) χρόνια μετά την κυκλοφόρηση του «Στρατηγικού Βάθους», που συνέγραψε ο
μέντορας και ανώτατος σύμβουλός του, Αχμέτ Νταβούτογλου.
Στο σύγγραμμα αυτό, περιγραφόταν με απλό τρόπο το πάντρεμα του ονείρου της
αναβίωσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (που θα υλοποιούσε έτσι το πρώτο
ορόσημο του 2023), αλλά και το όνειρο του παντουρκισμού μέσω του οποίου θα
υλοποιούνταν τα δύο επόμενα. Με λίγα λόγια το βιβλίο αποτελεί μια μοντέρνα
έκδοση του εθνικού όρκου που αναφέρεται ρητώς, αλλά παρηλλαγμένα, αφού το
δόγμα εξωτερικής πολιτικής, που προκρίνεται στο βιβλίο, είναι αυτό
«των μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες.
Ιδιαίτερη μνεία γίνεται για την Κύπρο με την κατακλείδα να είναι διάσημη
πλέον: «Αν δεν υπήρχε στην Κύπρο ούτε ένας Τούρκος, θα έπρεπε να τον
εφεύρουμε».
Χρησιμοποιώντας κανείς το εργαλείο της Συστημικής Γεωπολιτικής Ανάλυσης (του
καθηγητού Ιωάννη Μάζη), προκειμένου να αποκωδικοποιήσει την πορεία του
Ερντογάν, θα διαπιστώσει πως στα έντεκα χρόνια πρωθυπουργίας και τα οκτώ
(έως τη στιγμή που μιλάμε) χρόνια της Προεδρίας του, ενισχύθηκαν οι τέσσερις
βασικοί πυλώνες γεωπολιτικής ισχύος (εν συντομία) :
Δείτε όλο το κείμενο;