«Τορπιλίζει» μέρα με τη μέρα η Αθήνα την προσπάθεια ενίσχυσης του τουρκικού
στόλου για τα υποβρύχια τύπου 214.
Σίγουρα οι Γερμανοί σε αυτό το ζήτημα δεν έχουν φερθεί όπως οι Αμερικανοί με
τα F-35 και αυτό το διάστημα με το αίτημα των Τούρκων για νέα F-16 Viper.
Όμως μόνο και μόνο οι δηλώσεις στο διπλωματικό πεδίο που έγιναν από την
Γερμανίδα υπουργό Αναλένα Μπέρμποκ, τόσο δίπλα στον Έλληνα ομόλογό της Νίκο
Δένδια, όσο και εκείνες στην Τουρκία, στο πλευρό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου,
μαρτυρούν πως το Βερολίνο «στρίβει» έστω και ελάχιστα το τιμόνι,
αντιλαμβανόμενο τον παραβάτη του Αιγαίου, της Μεσογείου και το πρόβλημα της
Ευρώπης.
Το μεγάλο εξοπλιστικό πρόγραμμα του τουρκικού ναυτικού προβλέπει την ενίσχυσή
του με έξι υποβρύχια σαν τα Ελληνικά, τύπου 214. Με ότι βεβαίως σημαίνει αυτό
για τις τεχνολογικές διαφορές μιας και η γείτονα πρόκειται να παραλάβει αυτά
τα υποβρύχια τουλάχιστον 16 χρόνια μετά τα Ελληνικά «φαντάσματα» του βυθού.
Αν το πρόγραμμα συνεχιστεί αδιαλείπτως, δίχως να ιδρώσει το αυτί των Γερμανών,
τότε εντός της χρονιάς που διανύουμε το πρώτο σύγχρονο υποβρύχιο θα
καταπλεύσει σε τουρκικό ναύσταθμο και το 2023 το επόμενο, ενώ ως το 2027 η
γείτονα θα έχει ολοκληρώσει το πρόγραμμα. Και εκεί που στοχεύει η Αθήνα είναι
να κερδίσει στις καθυστερήσεις, διότι από το Βερολίνο τουλάχιστον κατά το
παρελθόν είχαν επικαλεστεί πως ένα τέτοιο πρόγραμμα στο οποίο υπάρχουν
συμφέροντα ιδιωτικών εταιρειών δεν μπορεί να «παγώσει» τόσο εύκολα.
Οποιαδήποτε καθυστέρηση στην παράδοση των πρώτων υποβρυχίων είναι κέρδος για
την Ελλάδα, αν και όπως επισημαίνουν οι «υποβρύχιοι» του στόλου φόβητρο για
τους Τούρκους, ακόμη και να παραλάβουν οι γείτονές μας τα 214, απαιτείται
περίπου μια 5ετία ώστε να καταλάβουν τι έχουν στα χέρια τους και να το
αξιοποιήσουν αναλόγως.