Ποιες είναι οι επιλογές του Ερντογάν; Θα καθίσει στα «αυγά» του ή θα περάσει στην επίθεση και... θα τρέχει;



Σε μία συγκυρία που οι αλλαγές στη γεωπολιτική σκακιέρα μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, χαρακτηρίζονται «τεκτονικές». Και που το ζήτημα του σεβασμού των συνόρων, της εδαφικής κυριαρχίας και ακεραιότητας έρχεται και πάλι στην κορυφή της ατζέντας της διεθνούς διπλωματίας η ασφαλής επιλογή της Αττάλειας μοιάζει και η μοναδική.

Μπορεί τα μηνύματα να ήταν πολλαπλά και ξεκάθαρα όμως δεν ήταν μόνο ο διεθνής παράγοντας αλλά και η γεωπολιτική συγκυρία που ανάγκασαν την Άγκυρα και τον Ταγίπ Ερντογάν να κρατήσουν το πλωτό γεωτρύπανο-τουλάχιστον σε αυτή τη φάση- μακριά από θαλάσσιες περιοχές Ελληνικών Κυριαρχικών Δικαιωμάτων αλλά ακόμα και εκτός της Κυπριακής ΑΟΖ.

O προορισμός του «Αμπντούλ Χαμίντ Χαν» είναι 55 χιλιόμετρα έξω από την Αττάλεια. Στο Yörükler-1. Αυτό είναι το πρώτο βήμα και όχι ο τελικός προορισμός για την «εκστρατεία» του «Αμπντούλ Χαμίντ Χαν» του «σουλτάνου» των τουρκικών γεωτρύπανων που άρχισε στις 9 Αυγούστου. Σύμφωνα και με τις δηλώσεις του τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Σε μία συγκυρία που οι αλλαγές στη γεωπολιτική σκακιέρα μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, χαρακτηρίζονται «τεκτονικές». Και που το ζήτημα του σεβασμού των συνόρων, της εδαφικής κυριαρχίας και ακεραιότητας έρχεται και πάλι στην κορυφή της ατζέντας της διεθνούς διπλωματίας η ασφαλής επιλογή της Αττάλειας μοιάζει και η μοναδική.

Ο... σουλτάνος ταυτόχρονα με τις καθαρές θέσεις των ισχυρών που τάχθηκαν κατηγορηματικά απέναντι σε κάθε προσπάθεια αύξησης της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία φαίνεται ότι έγινε αποδέκτης και του συσχετισμού ισχύος στον αέρα μεταξύ της Τουρκικής αεροπορίας και των «γερακιών» της HAF. Με τους Επιτελείς της TuAF να μην μπορούν να κρύψουν στον Τούρκο πρόεδρο ότι όχι μόνο πάνω από το Αιγαίο αλλά και συνολικά στην περιοχή εντός του FIR Αθηνών το πλεονέκτημα όχι απλά δεν τους ανήκει αλλά αντίθετα η Πολεμική Αεροπορία της Ελλάδας κυριαρχεί με προοπτική το επόμενο διάστημα να καταστήσει το χάσμα ακόμη μεγαλύτερο.

Οι σκέψεις του Ερντογάν
Με δεδομένο ότι ο Ερντογάν θέλει βελτίωση των σχέσεων με την Ουάσιγκτον και πιέζει ιδιαίτερα για τα F-16 ως ένα μήνυμα ισορροπιών και απέναντι στην Ελλάδα, μεταξύ άλλων, εκτιμάται ότι τα αποτελέσματα των ενδιάμεσων εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες και το αποτέλεσμά τους θα είναι καθοριστικής σημασίας για τις εξελίξεις.

Εκείνη την περίοδο εκτιμάται ότι ο Ερντογάν θα αποφασίσει τον δεύτερο σταθμό στο ταξίδι των προκλήσεων του «Αμπντούλ Χαμίντ Χαν», που ανάλογα και με τις εξελίξεις στην Ουκρανία θα μπορούσε να βάλει πλώρη για τα νερά της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Το σενάριο δε της μεγάλης έντασης, ο Ερντογάν εκτιμάται ότι το κρατάει για την περίοδο που θα πλησιάζουν οι εκλογές στην Τουρκία, τον Μάιο του 2023. Μία χρονική στιγμή που αν κριθεί αναγκαίο, το «Αμπντούλ Χαμίντ Χαν» μπορεί να επαναλάβει το ταξίδι του «Ορούτς Ρέις» του 2020. Με την εκστρατεία των προκλήσεων να προγραμματίζεται να ολοκληρωθεί τελικά σε τρεις φάσεις.

Μόνο τυχαία δεν ήταν η σχεδόν ταυτόχρονη ανακοίνωση ότι το Abdulhamid Han προχωρά σε γεώτρηση εντός Τουρκικών υδάτων με την εξαγγελία αποστολής στις ΗΠΑ κλιμακίου το οποίο στις 15 Αυγούστου θα αρχίσει νέο κύκλο συνομιλιών προκειμένου να πείσει την Ουάσιγκτον να πουλήσει στην Τουρκία 40 καινούργια μαχητικά F-16 με ταυτόχρονο εκσυγχρονισμό ακόμη 80. Η Άγκυρα είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι έχει καταλάβει πως το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας είναι καταδικασμένο να «βουλιάξει» όσο το αεροπορικό πλεονέκτημα βρίσκεται στα μπλε’’ φτερά. Και το επόμενο διάστημα θα κάνει τα πάντα για να το ανατρέψει.

 Η ελληνική πλευρά
Και η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι η Αθήνα πέτυχε να είναι πολύ περισσότερο θωρακισμένη τόσο επιχειρησιακά όσο και διπλωματικά, σε σχέση με το 2020, με τον Μέγαρο Μαξίμου και το ΥΠΕΞ να υπογραμμίζουν τις διαφορές στις δύο περιόδους.

Στην ίδια κατεύθυνση λειτούργησε και η διεθνοποίηση των κινδύνων που αντιμετωπίζει η Κυπριακή Δημοκρατία και ότι ενδεχόμενη πρόκληση της Αγκυρας σε κυπριακά νερά θα επέβαλε διεθνή κινητοποίηση υπέρ της Λευκωσίας.  Εστω και αν η Τουρκία παραμένει μία χώρα με ιδιαίτερη γεωπολιτική σημασία για τη Δύση, παρά τις παραφωνίες της που συνδέονται με τις σχέσεις Ερντογάν – Πούτιν.