Πιστεύουν πως θα αποτελεί εναλλακτική λύση έναντι των S-400 και Patriot
"Η Τουρκία δοκίμασε το εγχώριο σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας SIPER μεγάλου
βεληνεκούς", είναι ο τίτλος άρθρου έγκριτου ΜΜΕ του οποίου τα κυριότερα σημεία
είναι τα ακόλουθα
"Κατά τη διάρκεια της δοκιμής, το SIPER χτύπησε τον στόχο σε υψόμετρο 26.000
ποδιών, ενώ δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά το ραντάρ αναζήτησης με βάση το EIRS
που αναπτύχθηκε από την Aselsan, το κέντρο ελέγχου πυρός και το σύστημα
εκτόξευσης πυραύλων.
Η δοκιμή που διεξήχθη ήταν σε «ολοκληρωμένη λειτουργία» επειδή
χρησιμοποιήθηκαν ενεργά τα συστήματα επικοινωνίας της τουρκικής άμυνας.
Μέχρι στιγμής δεν υπήρχαν αναλυτικές πληροφορίες για τη δομή του SIPER.
Η Aselsan απέφυγε να τις μοιραστεί, αλλά μετά την τελευταία δοκιμή, έγινε
σαφές ότι το SIPER αποτελείται από κέντρο ελέγχου πυρός, ραντάρ ελέγχου
πυρός, ραντάρ αναζήτησης, σύστημα εκτόξευσης πυραύλων, σύστημα μεταφοράς
πυραύλων, πυραύλους εκτόξευσης, σταθμό επικοινωνίας, σύστημα μετάδοσης
επικοινωνίας, συντήρηση , εργαλεία επισκευής, εξαρτήματα προσομοιωτή
και εκπαίδευσης.
Περισσότερα για το SIPER
Το σύστημα αεράμυνας και πυραυλικής άμυνας μεγάλης εμβέλειας SIPER της
Τουρκίας παρέχει αεράμυνα μεγάλης εμβέλειας σε στρατηγικές
εγκαταστάσεις έναντι εχθρικών επιθέσεων και έχει κατανεμημένη αρχιτεκτονική.
Το σύστημα έχει δυνατότητες πραγματοποίησης πολλαπλών εμπλοκών
παρέχοντας συνεχή πυρά και λειτουργώντας σε δύσκολες καιρικές
συνθήκες, στο έδαφος ή στον αέρα.
Το νέο σύστημα πυραύλων επιτρέπει την ενσωμάτωση υψηλότερου ελέγχου εντολών
με πολλαπλούς συνδέσμους τακτικών δεδομένων, μια σύνδεση με το Σύστημα
Διαχείρισης Δικτύου Ραντάρ [RADNET] και το Σύστημα Πληροφοριών της Πολεμικής
Αεροπορίας [HvBS].
Τα κύρια χαρακτηριστικά του SIPER είναι η διαχείριση και η διάδοση
πληροφοριών εντός του ελέγχου εντολών, η πολλαπλή και διαδοχική βολή,
η αξιολόγηση απειλών και η διανομή όπλων, πολλοί τρόποι πυροδότησης,
χειροκίνητη, ημιαυτόματη και αυτόματη, αυτόματος έλεγχος διάγνωσης,
πολλαπλών ραντάρ πολλαπλών χρήσεων σύντηξη, αμφίδρομη επικοινωνία με
πυραύλους, διασύνδεση με HvBS, σύνδεση Radnet, ενσωματωμένη προσομοίωση και
άλλα.
Σύστημα αναζήτησης SIPER και ραντάρ ελέγχου πυρός
Μετά τη σύμβαση που υπογράφηκε μεταξύ της SSB και της ASELSAN για τις
ανάγκες της Διοίκησης της Πολεμικής Αεροπορίας, αναπτύσσεται ένα ραντάρ
αναζήτησης μεγάλης εμβέλειας, UMAR, και ένα πολυλειτουργικό ραντάρ ελέγχου
πυρός ,CFAKR, με δομή συστήματος υψηλής κινητικότητας.
Τόσο το UMAR όσο και το CFAKR είναι ραντάρ νέας γενιάς με αρχιτεκτονική
κεραίας AESA και υποδομή ψηφιακής διαμόρφωσης δέσμης.
Τα ραντάρ μπορούν να χρησιμοποιήσουν μετεωρολογικά δεδομένα για να αυξήσουν
την απόδοση ανίχνευσης και παρακολούθησης και η αρχιτεκτονική AESA και ο
αρθρωτός σχεδιασμός τους υποστηρίζουν τις έννοιες του χαμηλού κόστους
συντήρησης και της υψηλής διαθεσιμότητας.
Το UMAR προέρχεται από το ραντάρ TEIRS. Το CFAKR, από την άλλη πλευρά, έχει
σχεδιαστεί μέσα στο σύστημα SİPER.
Η κεραία CFAKR μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε λειτουργία τομέα με πλευρική
κάλυψη 360 μοιρών με περιστροφή ή με όρθια κεραία. Ως ραντάρ ελέγχου πυρός,
μπορεί να παρακολουθεί πολλούς στόχους με αρκετή ευαισθησία ώστε να
καθοδηγεί τους πυραύλους του συστήματος στον στόχο σε απόσταση μεγάλου
βεληνεκούς.
Ταυτόχρονα, χάρη στην πολυλειτουργική του δομή, μπορεί να εκτελέσει και τη
λειτουργία περιφερειακής/τομεακής αναζήτησης σε περίπτωση ανάγκης.
Εκτός από το ραντάρ AESA, περιλαμβάνει επίσης υποσυστήματα που παρέχουν τη
λειτουργία 5 IFF και επικοινωνία γραμμής δεδομένων πυραύλων.
Το CFAKR χτισμένο σε ένα τακτικό όχημα 6×6 μπορεί εύκολα να κινηθεί στο
έδαφος
Με τη συμπαγή σχεδίασή του, το CFAKR μπορεί να μεταφερθεί εύκολα σε μεγάλες
αποστάσεις με τη φόρτωσή του σε πολλές πλατφόρμες μεταφοράς γενικά."
Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα
Σε προγενέστερο άρθρο μας είχαμε επισημάνει ότι η Τουρκία δημιουργεί
εγχώρια πυραυλικά συστήματα αεράμυνας
HISAR A+, HISAR O+,SIPER
Συγκεκριμένα τον Μάιο 2021, η Τουρκία δοκίμασε το HISAR A+ της. Αυτό το
πυραυλικό σύστημα αεράμυνας μικρής εμβέλειας είναι ικανό να προστατεύει
στρατιωτικές βάσεις, λιμάνια, εγκαταστάσεις και στρατεύματα από εναέριες
απειλές.
Η χώρα είναι πλέον εξοπλισμένη με δύο πυραυλικά συστήματα εδάφους-αέρος της
οικογένειας HISAR, το μεσαίου βεληνεκούς HISAR O+ το οποίο μπορεί να
πλήξει στόχους σε απόσταση έως 25 χιλιομέτρων και υψόμετρο έως 20
χιλιομέτρων και το μικρού βεληνεκούς HISAR A+ ικανό να πλήξει στόχους
έως και 15 χιλιόμετρα (9,3 μίλια)
Τώρα πραγματοποιήθηκε και η δοκιμή του SIPER μεγάλου βεληνεκούς,
οι Τούρκοι δίνουν βεληνεκές 150 χιλιόμετρα, το οποίο θα αποτελεί εναλλακτική
λύση έναντι των S-400 και Patriot.
Το σύστημα, το οποίο σχεδιάζεται να τεθεί σε λειτουργία το 2023, αναφέρεται
ότι εξαλείφει όλες τις απειλές που εμφανίζονται στον αέρα με τον πιο
αξιόπιστο τρόπο, σύμφωνα πάντα με τους Τούρκους.
Η τουρκική αεράμυνα σήμερα
Στην παρούσα φάση η τουρκική αεράμυνα της Τουρκίας είναι
εξαιρετικά ασθενής και προβληματική ,αλλα και ακόμη στην περίπτωση
υλοποίησης των τουρκικών ονείρων για δημιουργία δικής τους αεράμυνας, αυτή
θα υπολείπεται της Ελληνικής.
Οι αναφορές από πολλούς Τούρκους αναλυτές για τους S-400, ότι
κλειδώνουν το Αιγαίο και τη ΝΑ Μεσόγειο αναλόγως της θέσης τάξης τους,
σκοντάφτει σε ένα απλό επιχείρημα.
Με ποια αντιαεροπορικά θα προστατευθεί η καρδιά της τουρκικής πολεμικής
βιομηχανίας που εδρεύει στην Άγκυρα, Εσκη Σεχήρ και Κωνσταντινούπολη
κατά βάση, σε περίπτωση, υποθετικά λέμε, μιας ελληνοτουρκικής σύρραξης, όταν
οι S-400 θα ταχθούν μακριά από την μεταξύ των τριών αυτών πόλεων
περιοχή;
Γιατί εννοείται φυσικά ότι πρώτο μέλημα της Τουρκίας θα είναι η
διαφύλαξη της πολεμικής της βιομηχανίας και μετά το Αιγαίο και η ΝΑ
Μεσόγειος.
Υπολογίζεται τέλος ότι η Τουρκία χρειάζεται 8-10 συστοιχίες μεγάλου
βεληνεκούς, όπως είναι οι S-400, Patriot , ή οι εγχώριοι Siper, προκειμένου
να καλύψει πλήρως την επικράτειά της, πράγμα που φυσικά δεν υφίσταται
σήμερα.
Τέλος, σε όποια των περιπτώσεων η δημιουργία μελλοντικά ενός ενιαίου
αντιαεροπορικού συστήματος σε χαμηλό, μέσο και μεγάλο υψόμετρο με τους
εγχώριους τουρκικούς αντιαεροπορικούς πυραύλους HISAR A+, HISAR O+, και
SIPER αντίστοιχα είναι κάτι πολύ φιλόδοξο από τους Τούρκους αλλά και
ταυτόχρονα κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίσει, αφού θα αυξήσει τις
δυνατότητες της κακής τουρκικής αεράμυνας.
Το κατά πόσο τα τουρκικά αντιαεροπορικά προσεγγίζουν σε αξιοπιστία και
δυνατότητες τα ήδη γνωστά Δυτικά αποτελεί ερώτημα.
Σε όποια των περιπτώσεων η χώρα μας με τα RAFALE και F-35 θα έχει το
αεροπορικό πλεονέκτημα στο Αιγαίο, ακόμη και μετά την υλοποίηση των
Τούρκων για δημιουργία "εγχώριας αεράμυνας".