Της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου , Ιστορικού- Διεθνολόγου *
Είμαι η πρώτη και μέσα από την αρθρογραφία μου το λέω εμφατικά, ότι τους
Θεσμούς που αποτελούν τις ρίζες της Πολιτείας μας δεν τους αγγίζουμε… Είχα μία
συζήτηση πολύ πρόσφατα με τον Καθηγητή μου και Κοσμήτορα της Νομικής Σχολής
ΑΠΘ σχετικά με τους Θεσμούς και τα πρόσωπα που τους εκπροσωπούν, πού υπάρχει
το όριο, ώστε η κριτική ενός προσώπου που φέρει κάποιο θεσμικό αξίωμα, να
μετατρέπεται κατ’ ουσίαν σε συκοφαντία…
Και μου είπε κάτι που τον εντυπωσίασε, όταν τον Ιούνιο έχοντας επισκεφθεί στη
Γαλλία την αντίστοιχη ΣΕΘΑ (Σχολή Εθνικής Άμυνας), όπου ο Στρατηγός- Διοικητής
της Σχολής στο γραφείο του είχε αποτυπωμένο το γαλλικό εθνόσημο που έφερε το
διακριτικό στοιχείο του Γάλλου Α/ΓΕΕΘΑ (το οποίο αλλάζει με την αλλαγή του
Α/ΓΕΕΘΑ)…
Αυτό ουσιαστικά αποδεικνύει κάτι πολύ ουσιαστικό, ότι ο Θεσμός δεν είναι μια
απρόσωπη Αρχή, αλλά αντίθετα το πρόσωπο που τίθεται επικεφαλής αποτελεί τη
βιτρίνα του (η λέξη βιτρίνα εντός ή εκτός εισαγωγικών), δηλαδή εν ολίγοις
πρόσωπο και Θεσμός ταυτίζονται…
Δυστυχώς, η χώρα μας και εννοώ τους πολίτες της, η λέξη όριο δεν υφίσταται στο
λεξιλόγιό μας… Και δυστυχώς, ένας Θεσμός χάνει τα πατήματά του στην Κοινωνία
και το κύρος του, όταν βάλλεται έσωθεν….
Τις προηγούμενες ημέρες, με αφορμή την κηδεία της βασίλισσας της Μ.Βρετανίας,
πολλοί Έλληνες εξέφρασαν το θαυμασμό τους (και ευλόγως) τόσο για το
τελετουργικό όσο και τον τρόπο που ένας λαός αποτίει φόρο τιμής στον
επικεφαλής ενός Θεσμού … Ακόμα κι αν υπήρξαν σκιές (και μιλάμε στο εσωτερικό
επίπεδο του βρετανικού κράτους) κατά τη διάρκεια της βασιλείας της Ελισάβετ
Β’, ο λαός της λιγότερο ή περισσότερο πικραμένος, τίμησε το Θεσμό, ταυτίζοντας
το πρόσωπο με αυτόν…. Και εκτός των άλλων, και μόνο που αλλάζει ο Εθνικός
Ύμνος, ακόμα και στο τυπικό μέρος του, αυτό φανερώνει (όπως και στο παραπάνω
παράδειγμα που αναφέραμε για τη Γαλλία) ότι ο Θεσμός ταυτίζεται με το
πρόσωπο….
Εδώ στην Ελλάδα, δυστυχώς έχουμε κρίση αξιών γιατί πολύ απλά δεν μπορούμε να
οριοθετήσουμε την κριτική επιχειρημάτων με την κριτική που στοχεύει στη
δυσφήμιση…
Και όλο αυτό γίνεται εμφανές, καθώς στην κριτική με επιχειρήματα τίθενται οι
απόψεις που θα μπορούσαν να βελτιώσουν μία πράξη ή να επιστήσουν την προσοχή,
ενώ η κριτική που στοχεύει στη δυσφήμιση με τρόπο που λοιδορεί και στοχεύει
στην παραπληροφόρηση, προσπαθεί να εξάψει τα πάθη του κοινωνικού συνόλου ή
μίας κοινωνικής ομάδας … Λχ. ασκήθηκε κριτική στις ενδυματολογικές επιλογές
της ΠτΔ κατά τη διάρκεια της παρουσίασης της στην κηδεία της βασίλισσας… Ήταν
τα ευφυολογήματα που ήταν έξυπνα και κάθε άλλο παρά είχαν στόχο να τη θίξουν,
και υπήρχαν κριτικά σχόλια που ουσιαστικά έθιγαν το Θεσμό (καθώς εστίαζαν στην
προσωπική ζωή της Προέδρου της Δημοκρατίας)….
Ένας επίσης Θεσμός που βάλλεται έντονα το τελευταίο διάστημα, καθώς θίγεται ο
επικεφαλής του, γιατί πρέπει να γνωρίζει το ευρύ κοινό, ότι με το νόμο
3883/2010 που τροποποίησε τον Ν.2295/1995, ο Α/ΓΕΕΘΑ δεν είναι πλέον ίσος
μεταξύ ίσων ανάμεσα στους επικεφαλής των ΕΔ, αλλά τίθεται ο επικεφαλής του
Θεσμού, ασκώντας πλήρη διοίκηση όλων των Κλάδων των ΕΔ της χώρας….
Και θα στεναχωρήσω ιδιαίτερα τα στελέχη εν ενεργεία και εν αποστρατεία (και
κυρίως τους απόστρατους) με αυτό που θα γράψω, αν και γνωρίζουν τον σεβασμό
και την ευγνωμοσύνη που τρέφω για την προσφορά τους στην Πατρίδα, αλλά αν οι
ίδιοι δεν προστατεύσουν τον ίδιο τον Θεσμό, δυστυχώς ο Θεσμός αυτός που είναι
ο πυλώνας της Πολιτείας μας θα απαξιώνεται συνεχώς από την εκάστοτε πολιτική
ηγεσία και τα όργανα (η λέξη όργανα εντός ή εκτός εισαγωγικών) που
χρησιμοποιεί για να υποβαθμιστεί ένας χώρος που φωνάζει Πατρίδα, ώστε ο λαός-
και δεν είναι διόλου παράταιρο αυτό που θα πω- να είναι άβουλα όντα απέναντι
στις πολιτικές ενέργειές τους….
Μετά το 1974, οι ΕΔ τεχνηέντως από τις πολιτικές ηγεσίες που ακολούθησαν,
έχασαν τα συνειδησιακά πατήματα που έφεραν στο λαό… Καθώς ας μην γελιόμαστε
έχασε ως Θεσμός προνόμια που έφερε μέχρι τότε βάσει Συντάγματος στην Ελληνική
Πολιτεία, προσπαθώντας με οποιοδήποτε τρόπο η εκάστοτε κυβέρνηση να απαξιώσει
τη δυναμική του στο λαό … Και μέχρι πρόσφατα ως τρανταχτό παράδειγμα, είδαμε
με έρεισμα ακόμη και τον Πόλεμο στην Ουκρανία, περισπούδαστοι καθηγητάδες να
απαξιώνουν τη συμμετοχή σε τηλεοπτικές, ειδησεογραφικές εκπομπές τη συμμετοχή
απόστρατων αξιωματικών, και εδώ και κάποιο διάστημα δημοσιογραφικοί κύκλοι να
δυσφημούν το πρόσωπο του Αρχηγού των ΕΔ της χώρας…
Τα εν οίκω μη εν δήμω, είναι μια πολύ σημαντική ρήση της ελληνικής παράδοσης,
και είναι δυστύχημα και πλήγμα για το Θεσμό, όταν εσωτερικά θέματα από
διαρροές βγαίνουν, θα μου επιτραπεί η έκφραση, στα μανταλάκια…
Είναι ίσως ο μόνος Θεσμός που έχει για σύνθημα “το άκου, βλέπε, σώπα”, όμως
δυστυχώς, επειδή τεχνηέντως μετά το 1974 για τους λόγους που αναφέραμε ανωτέρω
η εκάστοτε πολιτική ηγεσία προσπάθησε να τον κομματικοποιήσει, με στόχο να
απαξιωθεί από το λαό, βλέπουμε και αυτό είναι το θλιβερό, επειδή υφίστανται
πικρίες (που είναι εύλογο και επίσης είναι γνωστό ότι σε χώρους καριέρας
υπάρχουν αδικίες και πικρίες) στελέχη του Θεσμού, ακούσια φυσικά, όμως δεν
παύει όλο αυτό να βαίνει μπούμερανγκ στο ίδιο το “σπίτι” τους που υπηρέτησαν
και υπηρετούν με αυταπάρνηση, να εκφράζουν είτε δημόσια την πικρία τους είτε
να δημιουργούν συνθήκες βοράς για την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, αλλά και τον
οποιοδήποτε που με την στάση του επιβουλεύεται τον Θεσμό….
Είναι κρίμα και τελείως άδικο, καθώς οι ΕΔ σημαίνουν Ελλάδα, ο οποιοδήποτε
σχετικός ή άσχετος (και βάζω και τον εαυτό μου μέσα) να πιάνει στο στόμα του
τον πυλώνα της Πολιτείας μας, τον πυλώνα της Κυριαρχίας μας, επειδή υφίστανται
πικρίες στον χώρο… Γιατί όλο αυτό, όλη αυτή η στάση δίνει το πάτημα να
αποδυναμώνεται ο Θεσμός, να αποδυναμώνεται το Κράτος….
Και εννοείται, ότι το να βγαίνουν οι πικρίες, όχι μόνο δεν υπάρχει επίτευξη
και βελτίωση των καταστάσεων που επιφέρουν αυτές τις πικρίες, αλλά αντίθετα
είναι τα ερείσματα προς εκμετάλλευση του Θεσμού από τα πολιτικά κόμματα όλων
των παρατάξεων που θέλουν να έχουν σε καταστολή έναν λαό… Γιατί όταν είναι
αποδυναμωμένος ο στρατιωτικός Θεσμός είναι σε καταστολή και νιρβάνα ο λαός ….
ΥΓ. Κανένας δεν μπορεί να υπονομεύσει ένα Θεσμό και μία Αρχή, αν αυτοί που τον
υπηρετούν δεν αφήνουν ανοιχτές χαραμάδες… Και ένα τρανταχτό παράδειγμα, καθώς
οι δύο αυτοί Κόσμοι είναι παράλληλοι στην πραγματικότητα, της Τριτοβάθμιας
Εκπαίδευσης και των ΕΔ, αν οι ίδιοι οι Καθηγητές του Πανεπιστημίου δεν άφηναν
χαραμάδα στην ανομία με την κομματικοποίηση του Ελληνικού Πανεπιστημίου,
σήμερα δεν θα ήμασταν μάρτυρες αυτών των καταστάσεων της ανομίας εντός του…
Και όλο αυτό, όπως και στις ΕΔ, το εκμεταλλεύονται “φατρίες” που επιδιώκουν να
έχουν σε καταστολή τον ελληνικό λαό.
*Η Δρ Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός – Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου
Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική
Συνεργάτιδα ΑΠΘ (Νομικής Σχολής και Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ), Εξωτερική
Συνεργάτιδα της Ανώτατης Διακλαδικής Σχολής Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και της Σχολής
Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ)