Καλού-κακού, οφείλουμε να προετοιμαζόμαστε και για το χειρότερο
Λάζαρος Α. Μαύρος
ΚΑΘΗΚΟΝ, κανόνας και συνταγή: Καλού-κακού, οφείλουμε να προετοιμαζόμαστε και
για το χειρότερο. Επειδή η Τουρκία αποδεικνύεται και φροντίζει επιμόνως να
επιδεικνύεται ότι εκτραχύνεται όλο και επικινδυνότερα απειλητική από το κακό
ως το κάκιστο. Γι’ αυτό αρμόζει τάχιστα και επιβάλλεται απαραίτητα να
προπαρασκευαζόμαστε και για το χειρότερο ακόμη σενάριο: Τον πόλεμο. Να
προετοιμαζόμαστε για την απόκρουση τουρκικής πολεμικής επίθεσης. Αυτήν που
ξελαρυγγίζεται δημοσίως, όλο και συχνότερα τον τελευταίο καιρό ο Τούρκος
πρόεδρος Ερντογάν, επαναλαμβάνοντας την απειλή «θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ»…
ΠΕΙΣΤΙΚΗ επίδειξη της αποφασιστικής προπαρασκευής μας για ν’ αποκρούσουμε
αποτελεσματικά τουρκική πολεμική επίθεση, είναι η συνταγή και ο ασφαλέστερος
κανόνας για να μην υπάρξει αυτή η επίθεση. Η συνταγή για ν’ αποτρέψουμε τον
Ερντογάν από την επιδίωξή του ν’ ανοίξει «την πόρτα του φρενοκομείου».
Πειστική επίδειξη της δυνατότητας να υποστεί η Τουρκία τέτοιο και τόσο
πολεμικό κόστος, ώστε να μην αποτολμήσει να το δοκιμάσει στην πράξη.
– Στα λατινικά το έλεγαν si vis pacem, para bellum, δηλαδή, “αν θέλεις την
ειρήνη, προετοιμάζου για πόλεμο”. Στην πολιτική πρακτική έχει το νόημα ότι, η
Αμυντική Θωράκιση ενός κράτους – με κύριο κορμό τις Ένοπλες Δυνάμεις, που
φροντίζουν διαρκώς να είναι ικανές και έτοιμες να επιφέρουν καίρια βλαβερά
πλήγματα στον επιτιθέμενο εχθρό – αποτελεί την αποτελεσματικότερη ΑΠΟΤΡΟΠΗ του
πολέμου. Και εξουδετερώνει σε μεγάλο βαθμό τις δυνατότητες του αντιπάλου, με
την εκτόξευση των πολεμικών του απειλών, να επιτύχει την υποταγή της πολιτικής
τού απειλούμενου στην θέλησή του, χωρίς καν να ρίξει καν φυσίγγιο.
– Αιώνες πριν από τα λατινικά ο Θουκυδίδης το είχε καταγράψει εναργώς στην
περί συμμαχίας δημηγορία των Κερκυραίων προς τους Αθηναίους (Α-33): «Και
προεπιβουλεύειν αυτοίς μάλλον ή αντεπιβουλεύειν», που σημαίνει «και να
καταστρώσουμε πρώτοι εμείς σχέδια εναντίον τους παρά να αντιδρούμε εκ των
υστέρων στα δικά τους»…
Η ΜΕΧΡΙ τώρα ορθολογική μέτρηση του συσχετισμού των εκατέρωθεν, Τουρκίας –
Ελληνισμού, συντελεστών εθνικής ισχύος και το ζύγισμα των επί 20ετία επιλογών,
λόγων και πεπραγμένων του εν εξουσία Ερντογάν, οδηγεί στην πρόβλεψη ότι, ο
Τούρκος επίδοξος νεο-σουλτάνος, ακόμη δεν πάσχει αίφνης από τόση
«φρενοβλάβεια» ώστε «ν’ ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου» και να διατάξει
«ξαφνικά ένα βράδυ» πολεμική επιχείρηση εναντίον του Ελληνισμού.
ΔΕΝ ΥΠΕΣΤΗ ακόμη τόση τύφλωση ώστε να μην βλέπει ότι η Ελλάς και η Κύπρος, δεν
είναι η… ρημαγμένη Συρία. Αντίθετα, βλέπει πλέον ξεκάθαρα ότι η δική του
προηγηθείσα πολιτική του «εκκρεμούς νταή» μεταξύ Δύσης – Ρωσίας και η τωρινή
πορεία του «αγκαζέ» με τον Πούτιν, παρήγαγαν εκείνη την σύσφιξη αμυντικών
σχέσεων της Ελλάδος, πρώτα με τη Γαλλία και κατόπιν με τις ΗΠΑ που προκάλεσε
στον ίδιο, ιδίως από τον παρελθόντα Μάιο, τις λυσσώδεις εκρήξεις παροξυσμού,
τύπου «Μητσοτάκης γιοκ» και «θα έρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ»…
– Μέχρι και ο πρώην στρατηγικός του μέντορας και πρώην υπουργός του των
Εξωτερικών και πρώην επιστήθιος πρωθυπουργός του, ο Αχμέτ Νταβούτογλου, βγήκε
στην τουρκική τηλεόραση και τον ειρωνεύτηκε ότι, εκείνο που ενδεχομένως «να
έρθει ξαφνικά ένα βράδυ» χωρίς να εντοπισθεί από τους Τούρκους και τα ραντάρ
τους είναι τα ελληνικά F-35…
– Γνωρίζει εξάλλου ο Ερντογάν ότι είναι μάλλον βέβαιος ο κίνδυνος, εκείνοι που
ο ίδιος θα διατάξει «να έρθουν ξαφνικά ένα βράδυ» να μην κατορθώσουν να
ξημερωθούν ζωντανοί εκεί που θα τους στείλει…
ΥΠΑΡΧΕΙ και η πιθανολόγηση ότι ενόψει των ζωτικής σημασίας για τον ίδιο
τουρκικών εκλογών του 2023 και του κινδύνου να χάσει την εξουσία, ο Ερντογάν
θα εγκαταλείψει τον μέχρι τούδε δικό του ορθολογισμό για να επιχειρήσει κάποιο
«θερμό επεισόδιο» εναντίον του Ελληνισμού, στο Αιγαίο, στην Θράκη, στην Κύπρο,
προκειμένου, είτε να συμμαζέψει υπέρ του στις εκλογές τις ψήφους της
πλειοψηφίας, είτε και να αναβάλει για πολεμικούς λόγους τις εκλογές.
ΚΑΙ ΑΥΤΗ η πρόβλεψη μικρές έως ελάχιστες πιθανότητες διαθέτει. Διότι γνωρίζει
ήδη ο Ερντογάν πως ούτε ο ίδιος μπορεί να ελέγξει σε ποιά έκταση μπορεί να
εκτιναχθεί και εναντίον του ένα, ακόμη και προσχεδιασμένο, «θερμό επεισόδιο»,
όταν απέναντί του έχει ήδη διατυπωθεί η ετοιμότητα και η ισχύουσα διαταγή
«πρώτα θα τους κάψουμε και μετά θα ρωτήσουμε ποιοί είναι». Οι δε εντός και
εκτός Τουρκίας κακοφανισμένοι από τον ίδιο, τον περιμένουν στη γωνιά για να
τον… κατατσακίσουν, με πλήθος «βαριοπούλες».
– Ο ίδιος πρόσφατα φρόντισε να μνημονεύσει, ονομάζοντας κι ένα πλωτό
γεωτρύπανο, τον ανατραπέντα το 1908 τελευταίο Οθωμανό Σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ.
Δεν δύναται λοιπόν να λησμονεί και τον ανατραπέντα το 1960 Τούρκο πρωθυπουργό
Αντνάν Μεντερές που τον κρέμασαν οι ανατροπείς του…
ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗ εισβολή στην Ουκρανία ως οιονεί προανάκρουσμα Γ΄ Παγκ. Πολέμου
έσπευσε ν’ αξιοποιήσει ο Ερντογάν, δεδομένης της γεωστρατηγικής σημασίας της
Τουρκίας, ως ευκαιρία για την περαιτέρω ανάπτυξη της νεο-οθωμανικής του
επεκτατικότητας.
– Μέχρι τώρα «πέτυχε» το αντίθετο: Την περαιτέρω έμπρακτη αμερικανική
ενδυνάμωση της ελληνικής αποτρεπτικής ισχύος.
– Με κερασάκι στην τούρτα και την αρσή της από το 1987 απαγόρευσης πώλησης
αμερικανικών όπλων στην Κυπριακή Δημοκρατία.
– Από το 2002 που ανήλθε στην εξουσία το ισλαμικό κόμμα του Ερντογάν, η απειλή
ήταν ότι η Τουρκία θα αντιδρούσε «εκτός ορίων» εάν γινόταν δεκτή η Ένταξη της
Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
– Η Ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας επετεύχθη την 1η Μαΐου 2004 και η Τουρκία
τότε… «έκατσε στ’ αυγά της».
– Ο «παγκόσμιας κλάσης σκακιστής» τώρα, πήγε προ ημερών στη Νέα Υόρκη για
διασπορά και των «φέικ νιούς» του εναντίον της Ελλάδος από το βήμα της Γενικής
Συνέλευσης του ΟΗΕ. Προσδοκώντας να κερδίσουν επιτέλους οι εκβιασμοί και τα
νταηλίκια που επιδεικνύει τα τελευταία χρόνια, με την παλαιόθεν νοοτροπία και
ψυχοσύνθεση του συνοικιακού αρχινταή που διαθέτει από τα νιάτα του στις αλάνες
και στα γήπεδα του μαχαλλά του. Κατέληξε να ποζάρει κτυπώντας κεφαλιά μια
μπάλα ποδοσφαίρου που του χάρισαν, για να μην κτυπάει το… κεφάλι του στον
τοίχο.
Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ επιδείνωσης του στριμώγματος του Ερντογάν, εσωτερικά και διεθνώς,
σε σχέση πάντα με τους δικούς του στόχους και τη δική του νοοτροπία, τον
καθιστά επικινδυνότερο; Δεν αποκλείεται. Γι’ αυτό εξάλλου απ’ την αρχή
επισημάνθηκε σε αυτό το άρθρο το ελληνικό καθήκον «καλού-κακού να
προετοιμαζόμαστε και για τα χειρότερα».
– Ο ίδιος σπεύδει να θυμάται διαρκώς σαδιστικά το Ματζικέρτ του 1071, την
Άλωση του 1453, την Τριπολιτσά του 1821, τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922
κοκ. Συνεπώς δεν μπορεί – ιδίως αυτός – να λησμονεί τον Μεντερές στην κρεμάλα
17η Σεπτεμβρίου 1961.
Λάζ. Α. Μαύρος
Σημερινή