Η Αθήνα και η Λευκωσία είχαν συναποφασίσει -σε σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου, 27
Νοεμβρίου 1988- να μην εγκατασταθεί το ρωσικό αντιπυραυλικό σύστημα S-300 στην
Κύπρο, αποδεχόμενες την τουρκική αξίωση. Είχαν ξεκάθαρα συναινέσει στη
φιλανδοποίησή τους.
Η Λευκωσία, κατά κύριο λόγο, είχε εκχωρήσει κυριαρχία της στην κατοχική
Τουρκία. Υπενθυμίζεται συναφώς ότι τότε, είχε κινητοποιηθεί το σύμπαν επειδή η
Κυπριακή Δημοκρατία είχε αποφασίσει για αμυντικούς λόγους να ενισχυθεί
αγοράζοντας ένα ισχυρό όπλο από τη Ρωσία.
Την ώρα κατά την οποία, ως γνωστό, οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν στο
θύμα εμπάργκο πώλησης όπλων ενώ ικανοποιούσαν όλες τις παραγγελίες του θύτη,
της κατοχικής δύναμης.
Οι ΗΠΑ, οι «συνετοί» Ευρωπαίοι, οι «φίλοι» μας οι Ισραηλινοί και πολλοί άλλοι,
είχαν αντιδράσει στην απόφαση της Λευκωσίας να αγοράσει ένα αμυντικό όπλο.
Είχε κατηγορηθεί, τότε, η Λευκωσία ότι επέλεγε την ένταση και πως τίναζε στο
αέρα τις όποιες «ειρηνευτικές» προσπάθειες στο Κυπριακό!
Για την κατοχική δύναμη τίποτα. Ήταν, άλλωστε, σύμφωνα με το
αφήγημα, το «θύμα» και ο στόχος των S-300! Προέκυπταν προφανώς κι άλλα
ζητήματα, όπως τα ραντάρ του συστήματος και η χώρα κατασκευής.
Μέσα από έντονες πιέσεις και έχοντας στην Αθήνα κυβέρνηση Σημίτη, η Λευκωσία
υπέκυψε. Ενδεχομένως να ήθελε, στο τέλος και η κυπριακή κυβέρνηση αυτή την
κατάληξη. Δηλαδή, το σκηνικό, το οποίο στήθηκε και η κατάληξη, που τελικά είχε
η όλη υπόθεση. Το αποτέλεσμα είναι ξεκάθαρο: Έγινε αυτό που ήθελε η κατοχική
δύναμη.
Η συνέχεια γνωστή. Το πυραυλικό σύστημα, αντί να εγκατασταθεί στην Κύπρο,
μεταφέρθηκε στην Κρήτη. Ως αποτέλεσμα αυτής της διευθέτησης, του
«συμβιβασμού», η Ελλάδα έστειλε μικρότερου βεληνεκούς πυραύλους στην Κύπρο.
Και… ησύχασαν οι πάντες με τη διευθέτηση αυτή.
Μια διευθέτηση, η οποία επιβεβαίωνε πως το κυπριακό κράτος δεν είχε το
κυριαρχικό δικαίωμα να ενισχυθεί αμυντικά με όπλο που αποδεδειγμένα θα έκανε
ζημιά στην Τουρκία, σε περίπτωση κατά την οποία η κατοχική δύναμη θα επιτίθετο
κατά της Κύπρου.
Τις τελευταίες ημέρες, η Άγκυρα θυμήθηκε ξανά τους S-300! Κατηγορεί, ως
γνωστό, την Ελλάδα ότι τουρκικά αεροσκάφη παρενοχλήθηκαν από το ρωσικής
κατασκευής σύστημα αεράμυνας S-300 της Ελλάδας. Κατηγορείται η Ελλάδα πως το
ραντάρ παρακολούθησης στόχων και καθοδήγησης πυραύλων του συστήματος S-300
«κλείδωσε» το F-16, το οποίο ήταν σε «αποστολή αναγνώρισης» στα 10 χιλιάδες
πόδια δυτικά της Ρόδου.
Η Τουρκία κατηγορεί την Ελλάδα και η Αθήνα διαψεύδει με έντονο τρόπο ότι
συνέβηκε αυτό. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την πραγματικότητα, αλλά προφανώς η
Ελλάδα έχει το δικαίωμα και να παρενοχλήσει τουρκικά αεροσκάφη, που προβαίνουν
σε παραβιάσεις του εναέριού της χώρου και εάν κρίνει ότι απειλείται και να τα
καταρρίψει.
Το παράπονο της παρανομούσας Τουρκίας είναι πως παρενοχλείται! Το παράπονό της
είναι ότι αντιδρά η Ελλάδα στις παρανομίες της. Αλλά και η Αθήνα, πώς
διαχειρίζεται την τουρκική επιθετικότητα;
Σπεύδει να διαψεύσει, να φανεί πως σε τέτοιες ενέργειες δεν
προβαίνει. Για να μην… παρεξηγηθεί από την Τουρκία; Να μην προκαλέσει; Να μην
ενοχληθούν οι «στρατηγικοί εταίροι», οι ΗΠΑ ότι χρησιμοποιούνται οι S-300;
Ανησυχεί μήπως και κερδίσει έδαφος η προσπάθεια της Άγκυρας να αναπτύξει το
αφήγημα πως η Τουρκία αγόρασε S-400 και πως η Ελλάδα έχει S-300 και τους
χρησιμοποιεί; Μια χώρα πρέπει να προασπίζεται την εθνική της κυριαρχία με
όποια μέσα διαθέτει. Ακόμη και με σφενδόνες και δεν θα δώσει λογαριασμό σε
κανένα.
Δεν χρειάζεται να παρουσιάζεται η ελληνική πλευρά απολογητική όταν καλείται να
υπερασπιστεί την κυριαρχία της. Γιατί μια τέτοια προσέγγιση ενθαρρύνει την
τουρκική επιθετικότητα, τη συνέχιση από μέρους της των παρανομιών, που
αναβαθμίζονται συνεχώς.