Η Αεροπορική Ακαδημία Ελλάδος (Α.ΑΚ.Ε.) εκφράζει προς την επιστημονική και
αεροπορική κοινότητα, τους πολιτικούς φορείς και τους οργανισμούς άμυνας και
ασφάλειας, τη βαθιά ανησυχία της για την απαξίωση της Εγχώριας Αμυντικής
Βιομηχανίας (ΕΑΒΙ).
Η επιθετική ρητορική και η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας συνεχίζουν να
αυξάνουν τις ακραίες, εκτός κάθε λογικού πλαισίου, διεκδικήσεις της επί της
Ελληνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας,
αδιαφορώντας για το διεθνές δίκαιο, αποσταθεροποιώντας την ευρύτερη περιοχή
της Αν. Μεσογείου, ενώ η επιθετικότητά της παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις, με
την πληθώρα των καθημερινών παραβιάσεων στο Αιγαίο.
Ακρογωνιαίος λίθος υποστήριξης της πολιτικής αυτής αποτελεί η Τουρκική
Αμυντική Βιομηχανία, την οποία από τη 10ετία ήδη του 1980, ανέπτυξε και
ενδυνάμωσε με συστηματικό τρόπο, δίνοντας ταυτόχρονα γενναία ώθηση στην
Αεροναυπηγική, έχοντας καταστήσει σήμερα την Τουρκία μία υπολογίσιμη δύναμη
στον κόσμο.
Αυτές οι εξελίξεις στην περιοχή μας μόνο εφησυχασμό δεν υπαγορεύουν.
Αντιθέτως, θέτουν πιο σθεναρά την απαίτηση ενίσχυσης των διεθνών σχέσεων και
ανάπτυξης πολύπλευρης εξωτερικής πολιτικής για μία ειρηνική αντιμετώπιση των
εθνικών μας θεμάτων, ενώ η γεωγραφική και γεωπολιτική θέση της χώρας μας
δημιουργεί μία αυξημένη ανάγκη για αμυντική αποτρεπτική ικανότητα. Πρωτίστως
όμως πρέπει να καταστεί σαφές ότι με την οικονομική μας ανάπτυξη και την
ενίσχυση της αυτοτέλειας και της μαχητικής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων
(ΕΔ) επεκτείνουμε το επίπεδο της αποτρεπτικής μας ικανότητας, ως μία κρίσιμη
μάζα εθνικής ισχύος.
Οργανικό τμήμα της αναπτυξιακής στρατηγικής μπορεί και πρέπει να αποτελεί η
αμυντική βιομηχανία σε όλο το φάσμα και ιδίως στις νέες τεχνολογίες. Η Εθνική
Αμυντική Βιομηχανική Στρατηγική (ΕΑΒΣ), όπως έχει νομοθετηθεί με το ν.3978,
επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα για την εγκαθίδρυση και διατήρηση μιας εγχώριας
τεχνολογικής-βιομηχανικής βάσης για την προστασία των ουσιωδών συμφερόντων
ασφάλειας της Χώρας και ιδίως για την ασφάλεια εφοδιασμού και την
επιχειρησιακή αυτονομία των ΕΔ.
Η Εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία (ΕΑΒΙ) έχει υποστεί παραγωγικές, τεχνολογικές
και οικονομικές «ζημιές» από την απότομη προσαρμογή της Ελληνικής οικονομίας
και τις μειώσεις της εσωτερικής ζήτησης, αλλά και από το έλλειμμα
αποτελεσματικής επιχειρηματικής πολιτικής και στρατηγικής, καθώς και το
έλλειμμα της δέουσας σπουδής στην αξιοποίηση αναθέσεων προς επίτευξη
βιομηχανικών επιστροφών.
Θεωρείται ως εθνική αναγκαιότητα και επείγουσα προτεραιότητα ο σχεδιασμός και
η υλοποίηση μιας ολοκληρωμένης πολιτικής «επανίδρυσης» και «επανεκκίνησης» της
Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας στενά συνδεδεμένης με τον γενικότερο
σχεδιασμό της οικονομικής ανάπτυξης, και, της πολιτικής άμυνας και
ασφάλειας της Χώρας, χωρίς νέα ελλείμματα, με ανταγωνιστική, εμπορική,
επιχειρηματική λειτουργία και εξωστρέφεια, ενισχύοντας την μαχητική ικανότητα
των ΕΔ και την αυτονομία τους σε επίπεδο εξοπλισμών. Η δυνατότητα υλοποίησης
αυτής της λύσης έχει κυρίως πολιτική και δευτερευόντως οικονομική χροιά.
Χρειάζεται σχέδιο και χρηματοδότηση αξιοποιώντας το Ευρωπαϊκό Ταμείο
Ανάκαμψης. Είναι επιτακτική και επιβεβλημένη λοιπόν η εφαρμογή μιας σειράς
προτάσεων, από:
•Την Πολιτική βούληση και τον στρατηγικό σχεδιασμό ενίσχυσης και αναβάθμισης
του ρόλου της Αμυντικής Βιομηχανίας.
•Τη συνολική οργανωτική και θεσμική παρέμβαση, μέσω:
–Θέσπισης θεσμικού πλαισίου ανταποδοτικής αξιοποίησης εξοπλιστικών δαπανών, με
αναπτυξιακά κίνητρα και εξωστρέφεια για την αύξηση των εξαγωγών.
–Εκσυγχρονισμού της κρατικής αμυντικής βιομηχανίας σε στελεχιακό, τεχνολογικό
και οργανωτικό επίπεδο.
–Σύσταση διακριτής κρατικής αναπτυξιακής δομής, επιπέδου Αναπληρωτού Υπουργού
ή Υφυπουργού, αποκλειστικά υπεύθυνης για τις Αμυντικές Επενδύσεις, τους
Εξοπλισμούς και την Αμυντική Βιομηχανία.
•Τη θέσπιση οργανωμένης πολιτικής, ώστε να επιτυγχάνονται ουσιαστικές
βιομηχανικές επιστροφές στην Αμυντική Βιομηχανία με συγκεκριμένο ποσοστό
(τουλάχιστον 30%) επί του ύψους των εξοπλιστικών προγραμμάτων.
•Τη στοχευμένη συνεργασία της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας με τις ΕΔ της
χώρας στο πλαίσιο κάλυψης των εξοπλιστικών αναγκών τους, μέσα από ένα
μακροχρόνιο σχεδιασμό και διαφανή προγραμματισμό.
•Τη συμμετοχή σε πολυεθνικά, κυρίως ευρωπαϊκά κοινοτικά, προγράμματα ανάπτυξης
και παραγωγής νέων προϊόντων αμυντικού υλικού.
•Έως, τη συνεργασία με την Πανεπιστημιακή κοινότητα σε επενδυτικά ερευνητικά
προγράμματα.
Με αυτό τον τρόπο, η Εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία αναμφίβολα θα δύναται:
•Να συμβάλει στην αύξηση παραγωγικών θέσεων εργασίας, και κυρίως σε
εξειδικευμένους στην υψηλή τεχνολογία, ώστε να λειτουργήσει ως μηχανισμός
Brain Gain σε νέους επιστήμονες, τον πολλαπλασιαστή ισχύος της χώρας.
•Να ενισχύσει τη δυνατότητα συμπαραγωγής με μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες
παγκόσμιας εμβέλειας, στο πλαίσιο εφαρμογής βιομηχανικών επιστροφών από
εξοπλισμούς.
•Να συμβάλλει στην αυτοδυναμία των ΕΔ, υποδεικνύοντας τον κατάλληλο
προσανατολισμό που θα τις ενδυναμώσει αμυντικά και τεχνολογικά.
•Εν γένει, να αποτελέσει μοχλό οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, μέσω της
ενίσχυσης της εγχώριας παραγωγής, της ανταγωνιστικότητας και της εξωστρέφειας,
βοηθώντας τις βιομηχανικές εξαγωγές, υποκαθιστώντας εισαγωγές και
προσελκύοντας επενδυτές.
•Και τέλος, να συμβάλλει στην ισχυροποίηση της θέσης της χώρας μας στην
ευρύτερη περιοχή μας, σε γεωπολιτικό επίπεδο.
Εν κατακλείδι θεωρούμε χρέος μας να επισημάνουμε ότι η αναβίωση και
εκσυγχρονισμός της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας, ανταποκρινόμενη στις
προτεραιότητες ασφάλειας και άμυνας της χώρας μας είναι επείγουσα ανάγκη.
Είναι κρίσιμη η αμεσότητα καθορισμού Στρατηγικού σχεδιασμού και εφαρμογής
κατάλληλων λύσεων για τη στήριξη, την εξυγίανση και την ενίσχυση της Εγχώριας
Αμυντικής Βιομηχανίας προς βελτίωση της εθνικής μας ισχύος.
Στο πλαίσιο αυτό, η Αεροπορική Ακαδημία Ελλάδος, ως
επιστημονικό-αεροπορικό-αεροδιαστημικό ίδρυμα κοινωνικού και εθνωφελούς
χαρακτήρα, μη κερδοσκοπικό, έχοντας χρέος να συμβάλλει την αεροπορική ιδέα της
ασφάλειας, ακεραιότητας και δικαιωμάτων στην εθνική ισχύ της χώρας, είναι στη
διάθεση των ενδιαφερομένων κρατικών φορέων για την παροχή συμβούλευσης όσον
αφορά στην αντιμετώπιση του χρόνιου προβλήματος της Εγχώριας Αμυντικής
Βιομηχανίας.