Λιγότερο από μία εβδομάδα από ην έκρηξη βόμβας στη Μεγάλη Οδό του Πέραν στην
Κωνσταντινούπολη, τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη έπληξαν τη βόρεια Συρία σε
κωμοπόλεις και πόλεις που διοικούνται από Κούρδους της Συρίας. Ενώ ο Τούρκος
πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και οι συν αυτώ δικαιολογούν τις επιθέσεις ως
αντιτρομοκρατικές, δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι Κούρδοι της Συρίας
κρύβονται πίσω από την τρομοκρατική επίθεση. Όπως γράφει ο δρ. Μάικλ Ρούμπιν,
πρώην στέλεχος του Πενταγώνου και γνωστός αναλυτής, η Τουρκία έχει μακρά
ιστορία στο να διαβάλει, αν όχι να κατασκευάζει, στοιχεία και το υπουργείο
Εσωτερικών της πολιτικοποιεί τακτικά τις έρευνές του. Αυτός είναι ο λόγος για
τον οποίο στον απόηχο της υποτιθέμενης απόπειρας πραξικοπήματος του 2016, για
παράδειγμα, καμία εκ των κυβερνήσεων Τραμπ ή Μπάιντεν βρήκαν αξιόπιστα τα
στοιχεία που προσκόμισαν οι Τούρκοι ομόλογοί τους για τον Φετουλάχ Γκιουλέν,
σύμμαχο του Ερντογάν, που πλέον θεωρείται ο κύριος εχθρός.
Η Τουρκία προχώρησε στην παρέλαση της ύποπτης, μιας Σύριας Αχλάμ Αλμπασίρ,
ενώπιον του Τύπου με ένα φούτερ "New York". Ενώ Τούρκοι αξιωματούχοι δήλωσαν
ότι η Αλμπασίρ ομολόγησε ότι ήταν κουρδικής καταγωγής πράκτορας που λάμβανε
εντολές από την Κουρδική Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας,
φαίνεται αντ' αυτού να έχει δεσμούς με τον υποστηριζόμενο από την Τουρκία
Ελεύθερο Συριακό Στρατό. Στην πραγματικότητα, η επίθεση φαίνεται να είναι
ανάλογη με τη δολοφονία του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα το 2016 από έναν Τούρκο
αστυνομικό. Ενώ η Τουρκία ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να
αποδεικνύουν ότι ο δολοφόνος ήταν συνεργάτης του Γκιουλέν, η
υποστηριζόμενη από την Τουρκία στη βόρεια Συρία Jabhat Fatah al-Sham, ομάδα
που έγινε γνωστή με το προηγούμενο όνομά της, "Μέτωπο αλ-Νούσρα", που ήταν το
παρακλάδι της αλ-Κάιντα στη Συρία, ανέλαβε την ευθύνη. Ο Ερντογάν
χρησιμοποίησε το μονοπώλιό του στα τουρκικά μέσα ενημέρωσης για να αποκλείσει
τη συζήτηση για αποδεικτικά στοιχεία και ζήτησε από τον Τύπο να καταδείξει
μόνο τους υπόπτους που θεωρούσε πολιτικώς βολικούς.
Η πραγματικότητα που επιδιώκει να επιβάλει ο Ερντογάν για τους Τούρκους εντός
της Τουρκίας είναι συχνά σε ασυμφωνία με την πραγματικότητα που βασίζεται σε
στοιχεία που γνωρίζει ο υπόλοιπος κόσμος. Ο Ερντογάν έχει δημιουργήσει μια
φούσκα στην Τουρκία που δεν μοιάζει με αυτή που υπάρχει στη Ρωσία, το Ιράν,
την Κίνα , τη Βόρεια Κορέα, το Αζερμπαϊτζάν και την Ερυθραία. Όπως συμβαίνει
με αυτές τις χώρες, η διεθνής κοινότητα δεν έχει καμία υποχρέωση να υποκύψει
στη μυθοπλασία και οι ενέργειες του Ερντογάν ευλόγως προκαλούν το ερώτημα αν η
Τουρκία είναι όντως σύμμαχος στο ΝΑΤΟ.
Η πιθανή αλήθεια είναι ότι η Τουρκία χρησιμοποίησε τη βόμβα της
Κωνσταντινούπολης ως πρόσχημα για να επιτεθεί στους Κούρδους της Συρίας. "Αυτό
είναι τραγικό", γράφει ο Ρούμπιν και συμπληρώνει "οι Κούρδοι της Συρίας ήταν η
πρώτη γραμμή της διεθνούς άμυνας κατά της Αλ Κάιντα και του Ισλαμικού Κράτους
σε μια εποχή που η Τουρκία ήταν συνένοχος στην υποστήριξή τους αν όχι
απευθείας στον οπλισμό τους".
Πολλοί από εκείνους που ενισχύουν τα σημεία συζήτησης της Τουρκίας στην
Ουάσιγκτον, προβάλλουν δύο επιχειρήματα για να εκλογικεύσουν την πλευρά της
Τουρκίας. Το πρώτο είναι ότι οι Κούρδοι της Συρίας είναι το Εργατικό Κόμμα του
Κουρδιστάν (PKK) και ως εκ τούτου είναι τρομοκράτες. Αυτό είναι λάθος για δύο
λόγους. Το PKK έχει εξελιχθεί με τον καιρό. Ο κόσμος έχει αλλάξει από το 1982.
Η έρευνα, τουλάχιστον στον ακαδημαϊκό χώρο και στον κόσμο των think tank, δεν
θα πρέπει να σημαίνει οτι απλώς κάνεις retweet τα κυβερνητικά επιχειρήματα για
"ανοιχτές πόρτες" ή εύνοια. Αντίθετα, απαιτεί επίσκεψη και συνέντευξη και από
τα δύο μέρη. Η Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας είναι
προσβάσιμη. Είναι ενδεικτικό ότι σχεδόν κάθε μελετητής που έχει επισκεφθεί
τόσο τη βορειοανατολική Συρία όσο και την Τουρκία έχουν αλλάξει γνώμη όταν
βλέπουν τι έχουν επιτύχει οι Κούρδοι της Συρίας και πώς ενεργούν. Μπορεί να
υφίστανται ακόμα επικρίσεις προς το PKK, όμως οι τουρκικοί χαρακτηρισμοί απλώς
δεν συνάδουν με την πραγματικότητα. Εάν εκείνοι που ενστερνίζονται πλήρως τις
κατηγορίες του Ερντογάν ήταν πραγματικά σίγουροι για την αλήθεια της θέσης
τους, δεν θα φοβόντουσαν να επισκεφθούν την άλλη πλευρά και να αντιμετωπίσουν
τις όποιες ενστάσεις προβληθούν στο αφήγημά τους.
Δεύτερο είναι το ρεαλιστικό επιχείρημα: η Τουρκία είναι ένα σημαντικό μέλος
του ΝΑΤΟ και έχει τον δεύτερο πολυπληθέστερο στρατό στη συμμαχία. Οι Ηνωμένες
Πολιτείες πρέπει να αναγνωρίσουν τις ανησυχίες της Τουρκίας και, όταν
χρειάζεται, να τις εξετάσουν. Ωστόσο, ένα τέτοιο επιχείρημα δεν σχετίζεται με
την πραγματικότητα. Η συμπεριφορά της Τουρκίας τις τελευταίες δύο δεκαετίες
δείχνει ότι αποτελεί εμπόδιο στο ΝΑΤΟ και, ευρύτερα, της τάξης που βασίζεται
σε κανόνες.
Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής πρέπει να διδαχθούν από την εμπειρία του
προέδρου Ντουάιτ Αϊζενχάουερ. Το 1956, τάχθηκε με την Αίγυπτο ενάντια στο
Ισραήλ και τα μέλη του ΝΑΤΟ, Γαλλία και Ηνωμένο Βασίλειο, όταν οι τρεις
εισέβαλαν στο Σινά μετά την εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ από τον
Αιγύπτιο ηγέτη Γκαμάλ Αμπντούλ Νάσερ. Η λογική του Αϊζενχάουερ ήταν ότι η
Αίγυπτος, η πατρίδα ενός στους πέντε Άραβες, ήταν πολύ σημαντική για να την
ανταγωνιστεί κανείς. Αναγνωρίζοντας και επιβεβαιώνοντας το αφήγημα του Καΐρου,
ο Αϊζενχάουερ πίστευε ότι θα μπορούσε να κερδίσει τη διπλωματική υποστήριξη
του αραβικού κόσμου. Δεν λειτούργησε, όπως έδειξε η κρίση του Λιβάνου μόλις
δύο χρόνια αργότερα. Μέχρι το τέλος της θητείας του, ο Αϊζενχάουερ
συνειδητοποίησε ότι ήταν καλύτερο να συμμαχήσει με το Ισραήλ, ένα δημοκρατικό,
προοδευτικό, με δυτικό προσανατολισμό κράτος παρά να κάνει έναν απαθή
υπολογισμό για τον αριθμό των στρατευμάτων. Η ποιότητα υπερισχύει της
ποσότητας. Ενάντια στις επιθυμίες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο Αϊζενχάουερ και οι
διάδοχοι αυτού ενίσχυσαν τις σχέσεις με το Ισραήλ.
Όπως γράφει ο Ρούμπιν στο άρθρο του "ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν θα πρέπει, όπως ο
Αϊζενχάουερ, να αναγνωρίσει ότι η ποιότητα των εταίρων έχει μεγαλύτερη σημασία
από έναν απλό απολογισμό του ισολογισμού στρατευμάτων, αρμάτων μάχης και
μαχητών. Η ιδεολογία πρέπει να έχει σημασία. Για το λόγο αυτό, τώρα είναι η
ώρα να συνταχθεί απερίφραστα με τους Κούρδους της Συρίας, ακόμη και στο βαθμό
που να τους δώσει τα μέσα να αμυνθούν ενάντια στην τουρκική επίθεση. Αντί να
προσπαθήσει να πείσει το Κογκρέσο ότι θα πρέπει να ανάψει 'πράσινο φως' για
τις πωλήσεις F-16 στην Τουρκία, ο Λευκός Οίκος θα πρέπει αντ' αυτού να
παράσχει τα μέσα στους Κούρδους της Συρίας να αμυνθούν έναντι των F-16. Εάν ο
Μπάιντεν δεν το κάνει, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πρέπει να κάνουν τίποτα
για να αποτρέψουν άλλα κράτη που απειλούνται από την Τουρκία - την Αίγυπτο ή
τη Σαουδική Αραβία, για παράδειγμα - από το να παρέχουν στους Κούρδους της
Συρίας τέτοια ικανότητα. Η ηθική έχει σημασία".