Πως μπορεί σε 48 ώρες κάθε καράβι -και στο Αιγαίο- να γίνει «κυνηγός υποβρυχίων»



Στο συνέδριο της αμερικανικής Ένωσης Πλοίων Επιφανείας που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα στο Άρλινγκτον στις ΗΠΑ, η Thales παρουσίασε μια πρόταση για την προσαρμογή ενός συρόμενου σόναρ, της γνωστής οικογένειας συστημάτων CAPTAS (το μοντέλο 4 θα φέρουν και οι ελληνικές φρεγάτες κλάσης «Κίμων») σε εμπορικά πλοία! Και μάλιστα σε ελάχιστο χρόνο, 48 ωρών, ώστε αυτά να μετατραπούν σε κυνηγούς υποβρυχίων.

Η μεθοδολογία σύμφωνα με την Thales δεν είναι κάτι φουτουριστικό, αλλά ήδη υπό σοβαρή διερεύνηση, με το σόναρ να μπορεί να «πακεταριστεί» και να μεταφερθεί ως αυτόνομη μονάδα μέσω και μεταγωγικών αεροσκαφών για ταχεία εγκατάσταση.

Η ιδέα έχει πολύ ενδιαφέρον καθώς έτσι ένα Ναυτικό θα μπορεί σε περιόδους κρίσης να πολλαπλασιάζει τους αισθητήρες του για ανίχνευση υποβρυχίων, χρησιμοποιώντας εμπορικά σκάφη. Υποθέτουμε πως σε αυτά θα έχει ήδη γίνει μια προεργασία π.χ. με κάποια σημεία στήριξης, με υποδομή τροφοδοσίας του σόναρ με ρεύμα και με αρτηρία δεδομένων, αντίστοιχο χώρο για κονσόλες και κεραίες, αλλά χωρίς αυτά να απαιτούν τεράστιο κόστος και μεγάλη μετασκευή.

Ακόμα και αν ένα εμπορικό πλοίο, δεν είναι μια ιδανική πλατφόρμα για συρόμενο σόναρ (γιατί μπορεί το ίδιο το καράβι να παράγει αρκετό θόρυβο) η προσθήκη σε ένα «κλειστό» θαλάσσιο χώρο, όπως το Αιγαίο 4-5 εξτρά σόναρ που θα λειτουργούν με λίγα στελέχη του Ναυτικού, επιτόπου αποσπασμένα, με παροχή των δεδομένων σε ένα τακτικό δίκτυο, μπορεί να αποδειχθεί υπερπολύτιμη για να στηθεί καλύτερα ένα πλέγμα έρευνας. Πάλι στο Αιγαίο, υπάρχουν πολλές δεκάδες καράβια ακτοπλοίας με ράμπες εκφόρτωσης αυτοκινήτων, με μεγάλους χώρους για φορτία αλλά και με υψηλή μέση ταχύτητα που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν ανάλογα.

Γενικότερα μιας και η κατασκευή μεγάλων πολεμικών σκαφών είναι μια πανάκριβη διαδικασία, βλέπουμε πως υπάρχει διεθνώς η τάση για “οπλοποίηση” εμπορικών σε περιόδους έντασης. Π.χ. φορτώνοντας τους εμπορευματοκιβώτια τα οποία περιέχουν εκτοξευτές πυραύλων, τώρα με δυνατότητα φόρτωσης σόναρ, γιατί όχι με φόρτωση τους με ένα ισχυρό παρεμβολέα, ή ένα ραντάρ πολεμικών προδιαγραφών, ή ένα καταπέλτη εκτόξευσης μη επανδρωμένων. Έτσι σκάφη “καθημερινότητας” μπορεί να δράσουν παράλληλα με τις κύριες ναυτικές μονάδες, προσφέροντας ισχύ πυρός και δεδομένα, ενώ τα σύγχρονα δίκτυα τηλεπικοινιών διασφαλίζουν την αποδοτική συνεργασία.

Ιδέες δηλαδή που ήδη βλέπουμε να εφαρμόζονται από την γειτονική Τουρκία, αλλά σε κάπως διαφορετική εκδοχή τους, κυρίως με οπλοποίηση φθηνών μη επανδρωμένων σκαφών επιφανείας, τα οποία θα δρουν είτε αυτόνομα είτε ως “υπηρέτες” μεγάλων σκαφών.

ΠΗΓΗ: Navaldefence.gr