Από Σάββας Δ. Βλάσσης
Με σοβαρό πλεονέκτημα την πρόθεση ναυπηγήσεως 2+1 κορβέτας στα ναυπηγεία
Ελευσίνας, όπως έχει περιληφθεί ήδη στην συμφωνία που υπέγραψε στις 16
Δεκεμβρίου 2022 με την αμερικανική ONEX Shipyards & Technologies Group, η
ιταλική Fincantieri διεκδικεί το πρόγραμμα του Πολεμικού Ναυτικού. Αντιθέτως,
η γαλλική Naval Group, παρά τα Μνημόνια Συνεργασίας που έχει υπογράψει με
ελληνικά ναυπηγεία, αποβλέπει απλώς στην ανάθεση σε αυτά έργου που θα αφορά
τμήματα των πλοίων.
Από επιχειρησιακής απόψεως τα προτεινόμενα σχέδια των δύο ναυπηγικών οίκων που
ανταγωνίζονται έχει κριθεί από την αρμόδια επιτροπή του ΓΕΝ ότι καλύπτουν
επιχειρησιακώς τις ανάγκες του, με υπεροχή σε επιμέρους σημεία καθενός έναντι
του άλλου. Εν τούτοις, είναι γενικώς παραδεκτό ότι το σχέδιο FCX-30 της
Fincantieri είναι ανώτερο ωστόσο, τα προβαλόμενα πλεονεκτήματα της Gowind
αντισταθμίζουν την κατάσταση.
Ως κρίσιμο πλεονέκτημα, κρίνεται η ομοιοτυπία που εξασφαλίζεται με τις
φρεγάτες FDI HN στο Τακτικό Σύστημα Διαχείρισης Μάχης (SETIS). Από την άλλη
όμως η προσφορά της Gowind με το βλήμα επιφανείας – αέρος VL MICA, συνεπάγεται
περιορισμό των αντιαεροπορικών δυνατοτήτων σε βλήματα κατηγορίας SHORADS και
γι’ αυτό το Πολεμικό Ναυτικό επέδειξε από νωρίς ενδιαφέρον για το βελτιωμένο
βλήμα VL MICA NG, μέγιστου βεληνεκούς 40 χλμ. Το τελευταίο όμως, θα τεθεί σε
μαζική παραγωγή το 2026, κάτι που σημαίνει ότι δεν θα είναι διαθέσιμο με την
παράδοση των Gowind, εφόσον επιλεγούν και ανατεθεί σύμβαση σε εύλογο χρονικό
διάστημα.
Είναι σαφές ότι η ομοιοτυπία λόγω SETIS ανταποκρίνεται στην γαλλική οπτική της
Naval Group αλλά σαφώς είχε και υποστηρικτές εντός του Πολεμικό Ναυτικό. Η
“γαλλική αντίληψη” βεβαίως, ευνοούσε την ενεργοποίηση του δικαιώματος
προμήθειας τέταρτης FDI HN, που όμως οδηγούσε ως επίπτωση στην εγκατάλειψη του
προγράμματος εκσυγχρονισμού των 4 MEKO 200HN. Το θέμα πλέον θεωρείται λήξαν,
καθώς η ηγεσία πιεζόμενη από τα αριθμητικά δεδομένα δεν βρίσκει καθόλου
ελκυστική την εγκατάλειψη αυτών των φρεγατών που μπορούν να προσφέρουν ακόμη.
Άπαξ και οι MEKO 200HN έχουν θέση στο “αύριο” του Στόλου, το ενδιαφέρον των
αρμοδίων του Πολεμικού Ναυτικού έχει στραφεί προς την εναλλακτική εξέταση
επιλογών για επίτευξη ομοιοτυπίας – τυποποιήσεως, αλλά με το σχέδιο FCX-30.
Η κεντρική ιδέα είναι η εγκατάσταση του Τακτικού Συστήματος Διαχείρισης
Μάχης TACTICOS, που φέρουν σήμερα 25 μονάδες κρούσεως του Στόλου: 4 φρεγάτες
κλάσεως ΥΔΡΑ (MEKO 200HN), 6 φρεγάτες “S”, 7 ΤΠΚ κλάσεως ΡΟΥΣΣΕΝ (SUPER
VITA), 4 ΤΠΚ κλάσεως ΛΑΣΚΟΣ (COMBATTANTE III Α) και 4 κανονιοφόροι κλάσεως
ΜΑΧΗΤΗΣ (OSPREY HSY 56A). Προφανώς, στο μέλλον θα επιδιωχθούν αναβαθμίσεις
στις παλαιότερες εκδόσεις του συστήματος.
Περαιτέρω ενίσχυση της ομοιτυπίας μπορεί να προκύψει από την εγκατάσταση
πυραύλων επιφανείας – αέρος RIM-162 ESSM Block 2, που εξοπλίζουν τις ΜΕΚΟ
200HN στην αρχική έκδοση Block 1. Η επιλογή αυτή, εξαλείφει το ενδεχόμενο
εισόδου σε υπηρεσία ενός νέου όπλου και την ανάγκη νέας υποδομής
υποστηρίξεως. Με την εγκατάσταση Συστήματος Καθέτου Εκτόξευσης Mk41 των 8
κελιών, η FCX-30 μπορεί να αποκτήσει εντυπωσιακή ισχύ αντιαεροπορικού πυρός
με 32 βλήμα ESSM Block 2, ανώτερη ακόμη και από τις φρεγάτες MEKO 200HN!
Σημειώνεται ότι αφενός το ESSM Block 2 υπερέχει έναντι του VL MICA λόγω
υπεριδπλάσιου βεληνεκούς (κι εν μέρει του VL MICA NG) και ανωτερότητας
συστήματος κατεύθυνσης.
Ειδικού ελληνικού ενδιαφέροντος στην περίπτωση, είναι ότι η Ελλάδα αποτελεί
από το 1995 μέλος της Κοινοπραξίας NATO Sea Sparrow και της αναλογεί στην
παραγωγή μερίδιο, που όπως έχουμε σημειώσει, τα τελευταία έτη έχει αυξηθεί
ελαφρώς του αρχικού 2%.
Καθώς η Fincantieri δηλώνει ανοικτή σε τέτοιες επιλογές, προφανώς με κάποιο
επιπλέον κόστος, είναι φυσικό να προσελκύει το ενδιαφέρον του Πολεμικού
Ναυτικού. Τοιουτοτρόπως, το ιταλικό σχέδιο FCX-30 εμφανίζεται να αποκτά
προβάσιμα τόσο σε επιχειρησιακά κριτήρια, όσο και σε πρόταση αναθέσεως
βιομηχανικού έργου.