Τρία χρόνια πέρασαν από τα γεγονότα του Έβρου και με νωπές ακόμα τότε τις
πληγές της Λέσβου η Ελληνική Αστυνομία κλήθηκε να αντιμετωπίσει την
υβριδική επίθεση της γειτονος Τουρκίας.
Ο Έβρος δεν έπεσε και ο Έλληνας Αστυνομικός μαζί με τον Έλληνα
Στρατιωτικό και τους ακρίτες των συνόρων δίδαξαν ομοψυχία, ενότητα και
επαγγελματισμό όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα χρόνια πέρασαν κάποιες υποσχέσεις τηρήθηκαν κάποιες όχι.
Μετά τα γεγονότα έγινε ένα μίνι εξοπλιστικό πρόγραμμα που
είχε και καλά και κακά ( λόγω της πίεσης του χρόνου) .
Ανάμεσα σε αυτό ήταν και το πρόγραμμα ανακατασκευής των λεωφορείων των ΔΑΕ. Τα
αποτελέσματα γνωστά στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Δεν θα επεκταθώ στα
τελευταία γεγονότα που αφορούν την υπηρεσία μου, αλλά θέλω να θέσω όμως έναν
προβληματισμό στην πολιτική και φυσική ηγεσία του Υπουργείο Προστασίας του
Πολίτη .
Τι θα συνέβαινε άραγε εάν εκείνο το απόγευμα της 28 Φεβρουαρίου 2020 τα
λεωφορεία με το προσωπικό των ΔΑΕ δεν έφταναν ποτέ στον Έβρο. Πολύ
πιθανόν σήμερα να μιλούσαμε για κάτι διαφορετικό και σαφώς πιο ζοφερό για την
χώρα.
Ας δοθεί επιτέλους μια λύση.
υγ. Ακούω με έντονο προβληματισμό την θεοποίηση σχεδόν του φράχτη στον Έβρο.
Σημαντική προσθήκη μεν αλλα θα τον συγκρίνω με την γραμμή Μαζινο και θα θυμηθώ
τα λόγια του Ρεϊμόν Καρτιέ : η υπεράσπιση της γραμμής Μαζινό κατάντησε
σημαντικότερη από την υπεράσπιση της ίδιας της Γαλλίας»
Ας μην μείνουμε μόνο σε αυτόν. Ας επενδύσουμε στο προσωπικό . Ας
εντατικοποιήσουμε πάλι την εκπαίδευση και ας επεκτείνουμε τις συνεκπαιδεύσεις
με άλλους φορείς.
Ας βάλουμε τις ΔΑΕ πάλι σε κίνηση μιας και έχουν καταντήσει ομαδικές
σκοπιές.
Η εύκολη λύση είναι η διάθεση στα μέτρα τάξης, το σωστό όμως είναι ο
άρτια εκπαιδευμένος επαγγελματίας με τον σωστό υλικοτεχνικό εξοπλισμό στο ένα
μέτρο από το ποτάμι γιατί…οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα· κι αυτοί βαριούντ'
ευφράδειες και δημηγορίες.
Παύλος Α ΣΚΟΝΤΖΟΣ
Αντιπρόσωπος της ΕΑΥΘ στην ΠΟΑΣΥ