Η εξέλιξη της ελληνικής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας μπορεί να συγκριθεί με
την προσπάθεια ενός γιγαντιαίου δεξαμενόπλοιου να στρίψει στη θάλασσα.
Χρειάζεται χρόνος για να κερδίσει την αδράνεια και να αρχίζει να αλλάζει
πορεία. Σημαντικά γεγονότα έχουν επηρεάσει την Αθήνα να προβληθεί πιο σταθερά
στον τομέα της ασφάλειας και της άμυνας.
Του Δημήτρη Τσαϊλά, υποναυάρχου ε.α.
Αυτά περιλαμβάνουν:
• Τις τουρκικές απειλές, όπου η αποτυχία της διπλωματίας έπληξαν την ελληνική
αυτοπεποίθηση και μαζί με αυτήν την κατανόηση ότι μόνο η θαλασσοκρατία και όχι
γενικά η στρατιωτική ισχύς μετράει έναντι της τουρκικής επιθετικότητας,
• Το φόβο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορεί, στο μέλλον, να χαλαρώσουν στους
τουρκικούς εκβιασμούς για να ενισχύσουν τους δεσμούς με το ΝΑΤΟ,
• Την τουρκική ουρά της υποψηφίου για ένταξη στην ΕΕ,
• Και την ανάγκη να πειστεί το ελληνικό κοινό ότι η χώρα έχει τη στρατηγική
και την ικανότητα να προστατεύσει τον πληθυσμό της.
Όμως ακόμη και να είχαμε μια Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας αυτή δεν είναι
τίποτα παρά ένα σημαντικό μήνυμα προθέσεων. Η δήλωση "ενισχύουμε την αποτροπή
ως ακρογωνιαίο λίθο της άμυνας μας" είναι μια δέσμευση από την οποία μπορούμε
να υποχωρήσουμε. Η σωστή απάντηση είναι μόνο μια σαφής κατεύθυνση, και αυτή
ορίζεται με το θαλάσσιο έλεγχο στο ζωτικό μας θαλάσσιο χώρο από το ναυτογενές
ελληνικό έθνος.