Η ατελείωτη αγάπη της Ελλάδας, ή μάλλον το όνειρο, των 12 μιλίων, αναβίωσε ξανά, γράφει ο αρθρογράφος Τούντζα Μπενγκίν στην τουρκική εφημερίδα Μιλιέτ.
Ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης δήλωσε ότι εάν η Τουρκία θέλει την έγκριση της Αθήνας για πρόσβαση σε αμυντικά κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), πρέπει να εξαλείψει την 30ετή απειλή πολέμου.
Και με τα λόγια «Ήρθε η ώρα να ζητήσουμε από τους Τούρκους φίλους μας να αποσύρουν αυτή την απειλή από το τραπέζι»… Αν το αποδεχτείτε, φυσικά…
Καταρχάς, αυτό δεν είναι καθόλου απειλή, είναι μια προειδοποίηση να «είσαι έξυπνος»…
Για να ξεχάσεις τον διάβολο στο κεφάλι σου.
Αλλά τον Δεκέμβριο του 2021, ο ίδιος Μητσοτάκης έφτασε στο αποκορύφωμα της θράσους του απαιτώντας την κατάργηση της απόφασης της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης του 1995, η οποία ανέφερε ότι η επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στα 12 μίλια θα θεωρούνταν αιτία πολέμου (casus belli).
Επιπλέον, αυτό γίνεται και πάλι με μια προσπάθεια καμουφλάζ με παράλογες δηλώσεις όπως «Εάν η Τουρκία θέλει να ομαλοποιήσει τους διμερείς δεσμούς και τις σχέσεις της με την Ευρωπαϊκή Ένωση»…
Το 2022, η Ελλάδα βρισκόταν σε έξαρση για να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια νότια και δυτικά της Κρήτης
Ο Έλληνας Αρχηγός του Επιτελείου, ο οποίος ξεκίνησε από την Κρήτη και περιόδευσε στα νησιά στα ανοιχτά των ακτών της Τουρκίας, δεν γνώριζε όρια στις προκλήσεις του και χρησιμοποίησε απειλητικά λόγια, ενεργώντας με τόλμη με τον δικό του τρόπο! …
Είναι ήδη γνωστό σε όλους ότι η Βουλή των Ελλήνων ενέκρινε κατά πλειοψηφία το νομοσχέδιο για την αύξηση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια.
Φυσικά, όλα αυτά είναι μια κατάσταση που πηγάζει από το φυσικό αέριο της ΕΕ και το θάρρος της σκιάς των ΗΠΑ.
Όλοι γνωρίζουν επίσης ότι πρόκειται για μια άρρωστη κατάσταση που προέρχεται από την ιστορία.
Με άλλα λόγια, ενώ η Τουρκία επιμένει να ζητά φιλία και ειρήνη, η Ελλάδα φαίνεται περιστασιακά να κλίνει προς αυτό, αλλά δεν εγκαταλείπει την ιδέα της υποκίνησης και της πρόκλησης που επικεντρώνεται στον πόλεμο, ανοιχτά ή κρυφά…
Αντί να βάλει το καπέλο του και να αναρωτηθεί γιατί η Τουρκία πήρε μια τέτοια απόφαση, ο Μητσοτάκης πιέζει την τύχη του σε κάθε ευκαιρία…
Επομένως, η ατμόσφαιρα που προσπαθεί να δημιουργήσει με τα μηνύματα φιλίας που δίνει όταν έρχεται στην Τουρκία ή σε διμερείς συναντήσεις και τους καυχησιούχους ότι από εδώ και στο εξής θα λύνουμε τα προβλήματα μιλώντας είναι μια ολόκληρη ιστορία…
Μια ύπουλη – ύπουλη συμπεριφορά μεταμφιεσμένη σε φιλία, μια καμουφλαρισμένη πολιτική…
Το όνειρο των 12 μιλίων δεν φεύγει ποτέ από το μυαλό του…
Αλλά καταλαβαίνει και βλέπει επίσης την αποφασιστικότητα της Τουρκίας σχετικά με το “casus belli”.
Γνωρίζει ότι η δύναμή του δεν θα είναι αρκετή γι’ αυτό και δεν τολμά…
Γνωρίζει επίσης πολύ καλά ότι η στρατιωτική του δύναμη δεν μπορεί να συγκριθεί με της Τουρκίας.
Επειδή αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με τρία ή πέντε αεροπλάνα που ζητιανεύουν από τις ΗΠΑ ή τη Γαλλία.
Με αυτό, σκέφτεται να επαινέσει τη φιλία του και να χρησιμοποιήσει την ΕΕ για να κάνει την Τουρκία να καταπιεί τις ανοησίες του…
Αν η Τουρκία εξαλείψει την αιτία του πολέμου, θα αυξήσει αμέσως τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια και θα βυθιστεί στο Αιγαίο Πέλαγος…
Είναι επίσης προφανές ότι βρίσκεται σε λάθος και σε αντίφαση…
Η πραγματική του αντίφαση είναι οι απειλές που κάνει χρησιμοποιώντας την ΕΕ…
Γιατί όταν πρόκειται για αμυντική συνεργασία, δεν την χρειάζεται η Τουρκία, αλλά οι ευρωπαϊκές χώρες που εξαπατώνται από τις ΗΠΑ και αντιμετωπίζουν τη Ρωσία…
Αντί να αντιτίθενται στην Τουρκία, θέλουν να τη δουν με το μέρος τους… Αυτό φυσικά σημαίνει απογοήτευση και αδυναμία από την πλευρά της Ελλάδας…
Από αυτή την οπτική γωνία, τα λόγια του Μητσοτάκη αποτελούν στην πραγματικότητα μια ομολογία της δικής του αδυναμίας και αποδοχής της εξουσίας της Τουρκίας.
Η πραγματικότητα που ο Έλληνας πρωθυπουργός, όπως πάντα, δεν καταλαβαίνει ή δεν θέλει να καταλάβει είναι η εξής:
Η Τουρκική Δημοκρατία είναι μια χώρα της οποίας οι κώδικες βασίζονται στην ειρήνη(!)… Ποτέ δεν είχε σχέδιο ή σκέψη να εισβάλει σε άλλες χώρες (!), να αποκτήσει εδάφη ή να επεκταθεί όπως αυτές (!).
Η μόνη της ανησυχία είναι η πατρίδα της, τα απαραίτητα δικαιώματά της στη θάλασσα και στον αέρα, με άλλα λόγια, η επιβίωση της χώρας της…
Οι κινήσεις της Τουρκίας στην αμυντική βιομηχανία και τα εγχώρια και εθνικά όπλα που έχει αναπτύξει δεν έχουν σκοπό να επιτεθούν ή να απειλήσουν κανέναν, αλλά να ενισχύσουν την αποτρεπτική της δύναμη για άμυνα.
Είναι μια κατάσταση του τύπου «Μην τολμήσεις να τα βάλεις μαζί μου, μην το σκέφτεσαι καν, μην παρασυρθείς από μια τρέλα σαν να δοκιμάζεις τη δύναμη και την υπομονή μου».
Η στάση και η αποφασιστικότητά του σε αυτό το θέμα είναι επίσης σαφείς και ξεκάθαρες… Δεν καυχιέται όπως οι άλλοι, πάντα έκανε και κάνει αυτό που έλεγε…
—