Καθώς η Τουρκία ενισχύει τη δύναμη και την επιρροή της, η αντίθεσή της και η αναταραχή εναντίον του Ισραήλ συνεχίζονται χωρίς καμία ύφεση.
Οι τελευταίες εβδομάδες ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένες για τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Όλα τα σημάδια δείχνουν ότι ο Τούρκος ηγέτης σημειώνει σημαντική πρόοδο στην προσπάθειά του να καταστήσει την Τουρκία κεντρικό πυλώνα των περιφερειακών στρατηγικών εξελίξεων.
Την περασμένη εβδομάδα, ο Ερντογάν υποδέχτηκε τον Αχμέντ αλ-Σαράα, τον προσωρινό πρόεδρο της Συρίας, στο Παλάτι Ντολμάμπαχτσε στην Κωνσταντινούπολη, στην τρίτη επίσκεψη του Σύρου ηγέτη στην Τουρκία από τότε που ανέλαβε την εξουσία.
Ο αλ-Σαράα ευχαρίστησε τον Ερντογάν για την «κρίσιμη υποστήριξη» της Άγκυρας, που συνέβαλε στην άρση των διεθνών κυρώσεων εναντίον της Συρίας.
Η απόφαση των ΗΠΑ και της Ευρώπης να άρουν τις κυρώσεις ανοίγει τον δρόμο για την ανοικοδόμηση της Συρίας και την ενίσχυση της εξουσίας του αλ-Σαράα.
Παρά την αναγνώριση από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, του ρόλου του Σαουδάραβα Πρίγκιπα Διαδόχου Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν, ο Ερντογάν πίεζε σταθερά για την άρση των οικονομικών περιορισμών, ακόμη και στις συνομιλίες του με τον Τραμπ, με τον οποίο, όπως δήλωσε ο Αμερικανός Πρόεδρος, διατηρεί «εξαιρετικές σχέσεις».
Ο νέος Σύρος ηγέτης επιθυμεί να διατηρήσει καλές σχέσεις με το Ριάντ, αποφεύγοντας την εντύπωση ότι οφείλει τη θέση του αποκλειστικά στον σουνιτικό ισλαμιστικό άξονα Τουρκίας-Κατάρ.
Ωστόσο, ο ρόλος της Τουρκίας στις πρόσφατες εξελίξεις στη Συρία είναι αδιαμφισβήτητος.
Η απόφαση της Άγκυρας να μην εγκαταλείψει ποτέ πλήρως την σουνιτική ισλαμιστική εξέγερση έδωσε στον αλ-Σαράα τον χώρο να ενισχύσει τη δύναμή του, που τελικά οδήγησε στην πορεία προς τη Δαμασκό.
Πριν από έναν χρόνο, η διεθνής κοινότητα θεωρούσε τον συριακό εμφύλιο τελειωμένο, με νικητή τον Άσαντ.
Η επιμονή του Ερντογάν να αμφισβητήσει αυτή την άποψη του εξασφάλισε κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση του μέλλοντος της Συρίας.
Η Τουρκία φαίνεται έτοιμη να αναπτύξει στρατιωτική υποδομή στη Συρία, σε συνεργασία με το νέο καθεστώς, υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) -μια δικαιολογία που θεωρείται υποκριτική, δεδομένων των παλαιότερων σχέσεων συνεργασίας μεταξύ Άγκυρας και της τζιχαντιστικής οργάνωσης.
Πηγές από την Ουάσιγκτον υπογραμμίζουν την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης Τραμπ να αποσύρει τις αμερικανικές δυνάμεις από τη Συρία εντός του 2025.
Η αποχώρηση αυτή πιθανότατα θα ωφελήσει τον Ερντογάν και τους συμμάχους του, καθώς η αμερικανική παρουσία λειτουργούσε ως ανάχωμα στις φιλοδοξίες Ιράν και Τουρκίας.
Εξελίξεις στο Κουρδικό Μέτωπο
Παράλληλα, θετικές εξελίξεις σημειώνονται για τον Ερντογάν στο κρίσιμο κουρδικό μέτωπο.
Σύμφωνα με το al-Monitor, το PKK (Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν) ανακοίνωσε πρόσφατα, έπειτα από συνέδριο στα βουνά του βόρειου Ιράκ, την απόφασή του να αφοπλιστεί και να διαλυθεί, κατόπιν έκκλησης του ηγέτη του, Αμπντουλάχ Οτζαλάν, για τερματισμό της 40χρονης εξέγερσης.
Αν και οι λεπτομέρειες παραμένουν ασαφείς, η επιτυχία αυτής της διαδικασίας θα αποτελούσε ιστορικό επίτευγμα για τον Ερντογάν.
Στο εσωτερικό, ο Ερντογάν πέτυχε τη φυλάκιση του βασικού πολιτικού του αντιπάλου, του πρώην δημάρχου Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, σε μια κίνηση που σηματοδοτεί την πορεία της Τουρκίας προς την απροκάλυπτη αυταρχία.
Η αδιαφορία της Δύσης απέναντι σε αυτή την καταστολή είναι ενδεικτική των καιρών.
Ο Ερντογάν συνομίλησε επίσης με τον Πακιστανό Πρωθυπουργό Σεχμπάζ Σαρίφ, ο οποίος τον ευχαρίστησε για τη στήριξη της Τουρκίας κατά τη σύντομη αντιπαράθεση με την Ινδία, μετά την επίθεση ισλαμιστών τρομοκρατών, πιθανώς συνδεδεμένων με το Πακιστάν, που σκότωσαν 26 ανθρώπους κοντά στο Παχαλγκάμ του Κασμίρ.
Η στάση αυτή αντικατοπτρίζει την ικανότητα της Τουρκίας να συνδυάζει στρατηγικούς και πανισλαμικούς στόχους, επεκτείνοντας την επιρροή της πέρα από τη Μέση Ανατολή.
Όλα δείχνουν να ευνοούν τον Ερντογάν: βελτιούμενες σχέσεις με τις ΗΠΑ, κεντρική επιρροή στη Συρία, εξουδετέρωση μιας μεγάλης απειλής ασφαλείας, επιτυχημένη καταστολή της εσωτερικής αντιπολίτευσης και επέκταση της επιρροής πέρα από την περιοχή.
Ωστόσο, η στήριξή του στη Χαμάς και ο υστερικός τόνος της αντιπολίτευσης εναντίον του Ισραήλ δεν δείχνουν σημάδια ύφεσης.
Η εφημερίδα Γενί Σαφάκ, κοντά στην κυβέρνηση, έγραψε στις 27 Μαΐου:
«Δεν θα υπάρξει ειρήνη για την ανθρωπότητα μέχρι να εξοντωθούν αυτοί οι αισχροί δολοφόνοι», αναφερόμενη σε υποτιθέμενες ισραηλινές επιθέσεις εναντίον παιδιών στη Γάζα.
Ο Ερντογάν συνδυάζει γεωπολιτικά και ισλαμιστικά στοιχεία στην εχθρότητά του προς το Ισραήλ, βλέποντας το ως σύμβολο της αδυναμίας Τουρκίας και Ισλάμ.
Παράλληλα, το Ισραήλ αποτελεί ισχυρό αντίπαλο στις φιλοδοξίες της Τουρκίας στη Μεσόγειο, τη Συρία και τη διπλωματική αρένα.
Ο φόβος μιας συμμαχίας Ισραήλ-Κούρδων, όπως σημειώνει ο αναλυτής Χαλίλ Καραβέλι στους New York Times, ενισχύει τις ανησυχίες του Ερντογάν.
Η τουρκική πρόκληση αναδεικνύεται σε κεντρικό ζήτημα για όσους αντιτίθενται στην άνοδο του πολιτικού Ισλάμ, ενώ η στρατηγική και διπλωματική αντιπαράθεση Τουρκίας-Ισραήλ θα κυριαρχήσει στις περιφερειακές δυναμικές τα επόμενα χρόνια.
Πηγή: Jerusalem Post