H έννοια της «πολυμορφίας» επιστρέφει με παράδοξο τρόπο.
Η φύση της στρατηγικής για τα αεροπορικά μέσα εξελίσσεται ταχύτατα, υπό την επίδραση της τεχνητής νοημοσύνης και των νέων μορφών διαλειτουργικότητας. Από το 2022, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ πειραματίζεται με AI ικανή να εμπλέκεται σε μάχες πέρα από την οπτική εμβέλεια, αλλά και σε «dogfight» εναντίον επανδρωμένων αεροσκαφών – με τα F-16 να συμμετέχουν ενεργά στο πρόγραμμα VENOM.
Το επίκεντρο δεν είναι πλέον η μηχανική, αλλά η ικανότητα επεξεργασίας, διασύνδεσης και διανομής πληροφοριών εντός ενός «αεροπορικού συστήματος» που θυμίζει περισσότερο ένα δίκτυο υπολογιστών με φτερά.
Οι προκλήσεις δεν σταματούν εδώ. Το ερώτημα δεν είναι μόνο τι μπορούν να κάνουν τα μη επανδρωμένα και επανδρωμένα μέσα, αλλά πώς αλληλεπιδρούν μέσω δεδομένων και πώς η τεχνητή νοημοσύνη κατανέμει πληροφορίες από drone ISR σε άλλα σκάφη μάχης ή υποστήριξης – ακόμα και σε εθνικά ή συμμαχικά μέσα. Η 6η γενιά δεν είναι πλέον θέμα ιπτάμενης πλατφόρμας, αλλά διαλειτουργικού νευρικού συστήματος.
Ταυτόχρονα, αλλάζει και το φιλοσοφικό υπόβαθρο: ποιος ελέγχει τη μάχη, ο άνθρωπος ή η AI; Ποιες αποφάσεις αφήνονται στον αλγόριθμο; Η εναέρια ισχύς δεν είναι πλέον μόνο προϊόν μηχανικής, αλλά και συλλογικού στοχασμού για την ηθική και στρατηγική φύση της ισχύος.
Τέλος, η έννοια της «πολυμορφίας» επιστρέφει με παράδοξο τρόπο: ενώ η τάση από τα 2000s ήταν η ενοποίηση ρόλων σε μία πλατφόρμα (π.χ. F-35), η 6η γενιά προβλέπει ομάδες εξειδικευμένων drones: άλλα για όπλα, άλλα για ECM, άλλα για παραπλάνηση ή συλλογή πληροφοριών. Η νέα αεροπορία είναι συλλογική, αθέατη και… αλγοριθμική.