Η Πολεμική Αεροπορία συνεχίζει να βασίζεται σε ένα σύστημα που θεωρείται πλέον ξεπερασμένο. Πού υστερεί και γιατί η ανάγκη ανανέωσης είναι πιο επιτακτική από ποτέ;
Η Πολεμική Αεροπορία διαθέτει σήμερα 61 ατρακτίδια σήμανσης στόχων και ναυτιλίας τύπου LANTIRN, των οποίων η τεχνολογία ανάγεται στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Τα συστήματα αυτά, AN/AAQ-14 και AN/AAQ-13, αποκτήθηκαν για τα F-16 Block 50, καλύπτοντας τις ανάγκες στόχευσης και χαμηλής πτήσης σε νυχτερινές και δύσκολες συνθήκες.
Ωστόσο, τριάντα χρόνια μετά, τα συγκεκριμένα μέσα θεωρούνται τεχνολογικά απαρχαιωμένα και επιχειρησιακά ανεπαρκή, ειδικά μπροστά στις αυξημένες απαιτήσεις της σημερινής εποχής και την επιθετική στάση της Τουρκίας στον αέρα.
Πού υστερεί το LANTIRN
Το LANTIRN ξεκίνησε ως τεχνολογία αιχμής στα τέλη του Ψυχρού Πολέμου. Περιλάμβανε μονάδα FLIR και αδρανειακό σύστημα ναυτιλίας, με σκοπό να προσφέρει στα μαχητικά ικανότητα χαμηλής πτήσης και αυτόνομου εντοπισμού στόχων.
Όμως:
Το βάρος του φτάνει τα 327 κιλά, καθιστώντας το ογκώδες για σύγχρονες αποστολές.
Η τεχνολογία του FLIR, τύπου AN/AAR-45 LANA, έχει πολύ περιορισμένες δυνατότητες αναγνώρισης στόχων σε σύγκριση με σημερινά πρότυπα.
Το AN/AAQ-23 Pave Spike που επίσης βρίσκεται σε περιορισμένη χρήση, διαθέτει laser αλλά μόνο για “σημάδεμα” στόχου, χωρίς δυνατότητα αυτόνομης καταδείξεως με GPS ή ευφυή διασύνδεση με το μαχητικό.
Το αποτέλεσμα είναι ότι, παρά τη δυνατότητα καθοδήγησης όπλων τύπου LGB, η ακρίβεια, το εύρος εντοπισμού και οι συνθήκες λειτουργίας των LANTIRN είναι δραματικά περιορισμένες.
Πολεμική αεροπορία, ο επιχειρησιακός κίνδυνος
Η εξάρτηση της ΠΑ από τέτοιας παλαιότητας μέσα:
Περιορίζει την αποτρεπτική ισχύ, ειδικά απέναντι σε τουρκικά Viper Block 70 που έρχονται εξοπλισμένα με προηγμένα pods όπως το ASELPOD.
Καθυστερεί τις επιχειρησιακές αντιδράσεις σε συνθήκες νύχτας ή κακοκαιρίας.
Εμποδίζει τη συνεργασία με νέα όπλα ακριβείας που απαιτούν συμβατότητα με σύγχρονα pods.
Η επείγουσα ανάγκη ανανέωσης
Τα LANTIRN μπορεί να κάλυψαν τις ανάγκες των προηγούμενων δεκαετιών, όμως σήμερα είναι απλώς ένα προσωρινό “μπάλωμα”. Το επόμενο βήμα πρέπει να είναι η πλήρης αντικατάστασή τους από σύγχρονα ατρακτίδια στόχευσης, όπως τα Sniper ATP ή το LITENING 5, ώστε η ΠΑ να ανταποκριθεί με αξιοπιστία στις σημερινές γεωστρατηγικές προκλήσεις.