Για να είναι αξιόπιστη, μια αμυντική στρατιωτική συμμαχία απαιτεί την κοινή
εμπιστοσύνη των μελών της ότι, εάν ένα μέλος δεχθεί επίθεση, τα άλλα μέλη θα
της παράσχουν αποφασιστική υποστήριξη.
Όποια άλλα συμφέροντα και αν έχουν με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους
συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ, είναι πλέον προφανές ότι η Τουρκία και η Ουγγαρία δεν
μπορούν να εκπληρώσουν αυτή την προσδοκία. Και τα δύο έθνη πρέπει να
αποκλειστούν από τη συμμαχία, γράφει ο Τομ Ρόγκαν σε άρθρο του στον Washngton
Examiner.
Αν και όπως επισημαίνει θα υπήρχαν νομικές περιπλοκές, μια αποβολή τους θα
ήταν δυνατή. Επιπλέον, η δράση προς την αναστολή ενδέχεται να προκαλέσει
σημαντικές αλλαγές στην τουρκική και την ουγγρική πολιτική.
Η πιο άμεση αιτία για την αποβολή της Τουρκίας είναι η παρεμπόδιση της
Φινλανδίας και της Σουηδίας στην προσπάθειά τους να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Η
Τουρκία διέκοψε τις σχετικές συνομιλίες την Τρίτη ως απάντηση στις σουηδικές
διαμαρτυρίες, κατά τις οποίες κάηκε ένα Κοράνι και κρεμάστηκε ανάποδα ένα
ομοίωμα του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν . Η πιο άμεση αιτία για την
αποβολή της Ουγγαρίας είναι η υποταγή του πρωθυπουργού της Βίκτορ Όρμπαν στον
Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ.
(Παρεμπιπτόντως, η Ουγγαρία είναι το μόνο άλλο κράτος μέλος που δεν έχει
επικυρώσει ακόμη την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας).
Η αναστολή δεν είναι ένα βήμα που πρέπει να γίνει ελαφρά τη καρδία. Μέσω της
θέσης της στο σημείο εισόδου της Μεσογείου στη Μαύρη Θάλασσα και της
γειτνίασής της με τα ενεργειακά αποθέματα της Μέσης Ανατολής, η Τουρκία είναι
εδώ και καιρό βασικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ. Όπως και με την Ουγγαρία, η Τουρκία
ελπίζουμε ότι μια μέρα θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του ΝΑΤΟ, λέει ο
Ρόγκαν. Ωστόσο, μια εξέταση της συνθήκης του ΝΑΤΟ σκιαγραφεί τις περιπτώσεις
στις οποίες και τα δύο κράτη παραβιάζουν τις υποχρεώσεις τους.
Σύμφωνα με το άρθρο 2 της συνθήκης, ένα μέλος δεσμεύεται να "συμβάλει
στην περαιτέρω ανάπτυξη ειρηνικών και φιλικών διεθνών σχέσεων ενισχύοντας την
ελευθερία των θεσμών του".
Ούτε ο Όρμπαν ούτε ο Ερντογάν ενισχύουν την ελευθερία των θεσμών. Αντίθετα,
και οι δύο ηγέτες έχουν ενισχύσει τον έλεγχό τους στα κρατικά μέσα ενημέρωσης
σε βάρος της πραγματικής ελευθερίας του λόγου. Και οι δύο έχουν καταστείλει
τις αντίθετες φωνές των μεινοτήτων, πολιτικών και ακτιβιστών και ΜΚΟ. Ο
Ερντογάν έχει ρίξει στη φυλακή εκατοντάδες δημοσιογράφους, μερικούς απλώς
επειδή λέει ότι τον προσέβαλαν.
Σύμφωνα με το άρθρο 3, ένα μέλος δεσμεύεται να "διατηρήσει και να
αναπτύξει την ατομική και συλλογική του ικανότητα να αντιστέκεται στην ένοπλη
επίθεση".
Ο Ερντογάν διέλυσε αυτή τη δέσμευση με την αγορά του ρωσικού συστήματος
αεράμυνας S-400, το οποίο έχει σχεδιαστεί ειδικά για να καταστρέφει τις
αεροπορικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Με αυτόν τον τρόπο, ο Ερντογάν αποδυνάμωσε την
αξιοπιστία του ΝΑΤΟ και έθεσε σε κίνδυνο τα αεροσκάφη του.
Ο Όρμπαν έχει κατακερματίσει αυτή τη δέσμευση με τον ενστερνισμό της
δραστηριότητας των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών και την υπονόμευση των
ευρωπαϊκών κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη Ρωσία. Αυτές οι κυρώσεις υποστηρίζουν
την ασφάλεια του ΝΑΤΟ επιβάλλοντας κόστος για την επιθετικότητα του Πούτιν
στην Ουκρανία και αποτρέποντας έτσι την περαιτέρω επιθετικότητα του Ρώσου
ηγέτη.
Σύμφωνα με το άρθρο 8, ένα μέλος "δεσμεύεται να μην προβεί σε καμία
διεθνή δέσμευση σε αντίθεση με την παρούσα Συνθήκη".
Η Τουρκία αθέτησε αυτή τη δέσμευση με την προαναφερθείσα αγορά των S-400 και
την απαίτηση του Ερντογάν να αλλάξει η Σουηδία τους νόμους της για την
ελευθερία του λόγου και να εκδώσει ανθρώπους χωρίς να λαμβάνει υπόψη τη δέουσα
διαδικασία. Εξίσου αξιοσημείωτες είναι οι απειλές του Ερντογάν προς την
Ελλάδα, οι μισθοφόροι στη Συρία και η στρατιωτική υποστήριξη του Αζερμπαϊτζάν
εναντίον της Αρμενίας. Ναι, η Τουρκία έχει εύλογα παράπονα όσον αφορά τις
κουρδικές τρομοκρατικές ομάδες στο Ιράκ και τη Συρία. Αλλά το φετίχ του
Ερντογάν για αδιάκριτους βομβαρδισμούς είναι απαράδεκτο.
Η Ουγγαρία αθέτησε αυτή τη δέσμευση με την υπονόμευση των ευρωπαϊκών κυρώσεων
και την υπηρεσία του Όρμπαν ως αντιβασιλέα/υπηρέτη του Πούτιν στο ΝΑΤΟ και την
Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όπως σημειώνει ο Ρόγκαν μια συμμαχία δεν έχει αξία εκτός εάν τα μέλη της
διατηρούν αμοιβαία εμπιστοσύνη. Υπό τον Όρμπαν και τον Ερντογάν, η Ουγγαρία
και η Τουρκία δεν μπορούν πλέον να έχουν αυτή την εμπιστοσύνη στο ΝΑΤΟ. Μέχρι
να αλλάξει αυτό, πρέπει να διαχωριστούν από αυτή τη συμμαχία στην οποία τώρα
κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό.