“Η Γαλλία ξεκινά μια σημαντική προσπάθεια για κατάργηση του τουρκολιβυκού
συμφώνου στα Ηνωμένα Έθνη και οι ΗΠΑ δυσφορούν γι΄ αυτή τη προσπάθεια”. Την
αποκάλυψη κάνει ο καθηγητής Γεωπολιτικής Ιωάννης Μάζης και είναι σημαντική. Η
Γαλλία έχει τη δύναμη να επιχειρήσει κάτι τέτοιο. Η κίνηση αυτή επιβεβαιώνει
όσους υποστηρίζουν ότι σ΄ αυτή τη χρονική συγκυρία αν έχουμε να περιμένουμε
κάτι από κάπου, αυτό θα πρέπει να το “ψάξουμε” στη Γαλλία…
Την ίδια ώρα στην Αθήνα, φαίνεται ότι παίζουμε …την κολοκυθιά με το θέμα των
φρεγατών! Το οποίο ενδιαφέρει τους Γάλλους, που έχουν “προίόν” το οποίο “μας
κάνει” σύμφωνα με όσα έχουν πει οι ναύαρχοι. Οι φρεγάτες Belharra, έχουν
προκριθεί σ΄ ότι έχει να κάνει με τις επιχειρησιακές τους δυνατότητας και τα
οπλικά συστήματα που θα φέρουν. Όπως λένε από το ΠΝ η διαμόρφωση που έχουν
ζητήσει ανατρέπει όλα τα σχέδια των Τούρκων για “αρπαγή” της ναυτικής
κυριαρχίας στο Αιγαίο, αλλά και στη Μεσόγειο.
Η ενδεχόμενη συμφωνία έχει τα χαρακτηριστικά μιας προμήθειας που καλύπτει τις
επιχειρησιακές ανάγκες του ΠΝ, αλλά και αυτά που την εντάσσουν στη λεγόμενη
“εξοπλιστική διπλωματία”. Την οποία όμως απ΄ ότι λένε οι πληροφορίες
ετοιμαζόμαστε για πολλοστή φορά να την ασκήσουμε με λανθασμένο και
αυτοκαταστροφικό τρόπο!
Πληροφορίες αναφέρουν ότι πριν μερικές ημέρες Αμερικανοί εμφανίστηκαν στο
ΥΠΕΘΑ και στο ΓΕΝ για να παρουσιάσουν τη δική τους πρόταση, με την οποία
“τάζουν” τα πάντα: από “σωτηρία” των ναυπηγείων μέχρι προσφορά για “δωρεάν”
εκσυγχρονισμού των φρεγατών MEKO.
Μόνο που ο Στόλος δεν έχει άλλο χρόνο για αναμονή και “περίσκεψη”. Για την
ακρίβεια ο χρόνος έχει τελειώσει προ καιρού και αυτός είναι ο λόγος που στο
ΓΕΕΘΑ και στο ΓΕΝ αναζητούν ακόμη και κάποιες “ενδιάμεσες” λύσεις, μέχρι να
υπάρξει νέο πλοίο για το Στόλο.
Το ερώτημα είναι αν οι έχοντες την ευθύνη των αποφάσεων πολιτικοί έχουν
καταλάβει ότι δεν υπάρχει άλλος χρόνος για “φιλολογικές συζητήσεις”. Το να
προσπαθούν να τους ικανοποιήσουν όλους ένα μόνο αποτέλεσμα θα ΄χει: να μείνει
πάλι ο Στόλος χωρίς νέο πλοίο, κάτι που όπως φαίνεται επιδιώκουν όσοι
επιμένουν να πιστεύουν ότι οι ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων περιορίζονται στον
εκσυγχρονισμό των F-16.