Η πονηρή ουδετερότητα του Ερντογάν στην Ουκρανία έχει ως στόχο την διατήρηση
της πελατείας στην πώληση όπλων. Όμως ο πόλεμος δεν έφερε ακριβώς την εξέλιξη
που επιθυμούσε
Τα τελευταία χρόνια, ιδίως μετά την εισβολή στην Κριμαία, η Τουρκία είχε
προσεγγίσει ακόμα περισσότερο την Ουκρανία, όχι μόνο για γεωπολιτικούς λόγους
αλλά -κυρίως- για οικονομικούς.
Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την προσέγγιση είχε η αμυντική συνεργασία, με την
Τουρκία να έχει βρει στην Ουκρανία έναν καλό πελάτη για τα drones της και άλλα
οπλικά συστήματα.
Ενώ και οι Τούρκοι, αποκλεισμένοι από άλλες χώρες, βρήκαν στην Ουκρανία μία
ενδιαφέρουσα εναλλακτική λύση για τον εφοδιασμό σε κινητήρες των drones που
πωλούν σε αρκετές χώρες του κόσμου.
Η Ουκρανία έχει παραλάβει άγνωστο αριθμό από αυτά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη
(κάποιοι τα υπολογίζουν σε πάνω από 50, ίσως και περισσότερα μετά από μία
παράδοση που έγινε πριν ξεσπάσει ο πόλεμος), ενώ είχε συμφωνηθεί να ξεκινούσε
και η τοπική παραγωγή τους σε εργοστάσιο που θα στηνόταν στην Ουκρανία σε
συνεργασία με την τουρκική εταιρία Βaykar που τα παράγει.
Η εταιρία Baykar είχε αναπτύξει τον τελευταίο καιρό μεγάλη συνεργασία με
ουκρανικές εταιρίες, μετά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εταιρία με το
εμπάργκο που έχει επιβληθεί στην Τουρκία για την στάση της στην Συρία.
Μετά την απαγόρευση χρήσης των κινητήρων από την Αυστριακή Rotax, η Βaykar
είχε συμφωνήσει με ουκρανικές εταιρίες για την παραγωγή κινητήρων. Οι εταιρίες
Ivchenko-Progressκαι Motor Sichπρομήθευαν τους Τούρκους με κινητήρες, τόσο για
το Bayraktar όσο και για το μεγαλύτερο και με περισσότερες δυνατότητες Akinci.
Μάλιστα οι Τούρκοι είχαν υπογράψει και συμφωνία για αξιοποίηση ουκρανικών
τεχνολογιών για την παραγωγή ενός κινητήρα jet ο οποίος προβλέπεται να
χρησιμοποιηθεί σε ένα μη επανδρωμένο συνοδευτικό.
Η συνεργασία των δύο χωρών είχε προχωρήσει ακόμα περισσότερο, με την εταιρία
Βaykarκαι την Ουκρανική κυβέρνηση να έχουν υπογράψει συμφωνία για δημιουργία
κέντρου δοκιμών και εκπαίδευσης στην Ουκρανία. Εκεί θα γινόταν εκπαίδευση
πιλότων και τεχνικών για τα Bayraktar TB2 ενώ θα κατασκευαζόταν και τεχνική
βάση ώστε να επισκευάζονται Bayraktar ΤΒ2 από την Ουκρανία αλλά και άλλες
χώρες.
Όλα αυτά τα σχέδια έρχονται να ανατραπούν από την εισβολή της Ρωσίας και τον
πόλεμο που εξελίσσεται εδώ και πάνω από δύο εβδομάδες. Οι ουκρανικές εταιρίες
προφανώς και δεν μπορούν να προμηθεύουν πλέον κινητήρες, κάτι που επιδρά στην
συνολική αλυσίδα παραγωγής των τουρκικών drones.
Γεγονός που εξηγεί και την ουδέτερη στάση του Ερντογάν στο θέμα του πολέμου,
μην παίρνοντας ξεκάθαρη θέση απέναντι στις αντιμαχόμενες πλευρές, θέλοντας να
διαφυλάξει τις οικονομικές σχέσεις μαζί τους.
Όσο για εμάς, καλό θα ήταν να βλέπουμε τις εξελίξεις στον πόλεμο της Ουκρανίας
και να παίρνουμε μαθήματα για τις μεγάλες αλλαγές που φέρνει στο πεδίο η
παρουσία των drones.
Τα Bayraktar TB2 είναι ένα πολύ φθηνό και αρκετά αποτελεσματικό οπλικό
σύστημα, το οποίο μπορεί να κατασκευαστεί σε μεγάλους αριθμούς και είναι ικανό
να δημιουργήσει ένα εντελώς νέο συσχετισμό στο πεδίο.
Ιδίως στον Έβρο, όπου η αεράμυνα και η προστασία των αρμάτων μάχης θα πρέπει
να εξελιχθεί και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα του πολέμου στην εποχή των
drones.
Όσο για τα δικά μας drones, αποτελούν ακόμα όνειρο απατηλό. Και όπως όλα
δείχνουν έτσι θα παραμείνουν για αρκετό ακόμα διάστημα.