Το Ιράν επενδύει ολοένα και περισσότερο σε μικρά υποβρύχια και ταχύπλοα οπλισμένα με πυραύλους, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας αντιμετώπισης της στρατιωτικής υπεροχής των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους στον Περσικό Κόλπο, αυτό μεταδίδουν αραβικά δημοσιεύματα.
Η Τεχεράνη προσανατολίζεται στην αναδιάρθρωση των ναυτικών πολεμικών δυνατοτήτων της, εστιάζοντας στην ανάπτυξη μικρών, βαριά οπλισμένων υποβρυχίων και μικρών, γρήγορων σκαφών επιφανείας εξοπλισμένων με προηγμένα πυραυλικά συστήματα.
Στρατιωτικοί αναλυτές πιστεύουν ότι αυτή η μετατόπιση αντικατοπτρίζει τη μετάβαση του Ιράν από μια παραδοσιακή ναυτική δύναμη σε μια πιο ευέλικτη και σταδιακή δύναμη.
Αυτή η νέα δύναμη στοχεύει να αντισταθμίσει την ναυτική υπεροχή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους εντός και γύρω από τον Κόλπο, υιοθετώντας αντισυμβατικές τακτικές.
Αντί να αναπτύσσει μεγάλα υποβρύχια μεγάλου βεληνεκούς, το Ιράν επικεντρώνεται στην παραγωγή μικρών υποβρυχίων ειδικά σχεδιασμένων για να επιχειρούν σε ρηχά, παράκτια περιβάλλοντα.
Τα υποβρύχια κλάσης Ghadir και Fateh είναι από τις πιο εξέχουσες από αυτές τις πλατφόρμες.
Σχεδιάστηκαν ως επιθετικά υποβρύχια ικανά να εκτοξεύουν βαριές τορπίλες, να τοποθετούν νάρκες και να εκτοξεύουν πυραύλους κρουζ κατά πλοίων, διατηρώντας παράλληλα υψηλό επίπεδο μυστικότητας και χαμηλής ανίχνευσης.
Σε στενά, θορυβώδη πολύπλοκα νερά όπως το Στενό του Ορμούζ, η ευελιξία και η μυστικότητα είναι πιο σημαντικά από το μέγεθος ή την βύθιση. Αυτά τα υποβρύχια επωφελούνται από τον φυσικό θόρυβο και τις ακουστικές παρεμβολές στην περιοχή, καθιστώντας την ανίχνευση με σόναρ δύσκολη ακόμη και για τα πιο προηγμένα αεροσκάφη θαλάσσιας περιπολίας.
Εν τω μεταξύ, το Ιράν επιταχύνει την παραγωγή ταχέων πυραυλοφόρων σκαφών και μικρών πολεμικών σκαφών, συμπεριλαμβανομένων των καταμαράν.
Πολλές από αυτές τις πλατφόρμες – όπως η κλάση Shahid Soleimani και ο συμβατικός στόλος σκαφών ταχείας επίθεσης – είναι εξοπλισμένες με πυραύλους κατά πλοίων Noor και Ghadir, που προέρχονται από τον κινεζικό πύραυλο C-802.
Αυτοί οι πύραυλοι δίνουν στο Ιράν τη δυνατότητα να πλήττει στόχους με βεληνεκές μεταξύ 120 και 300 χιλιομέτρων, παρέχοντάς του ένα ισχυρό παράκτιο αμυντικό δίκτυο και την ικανότητα να επιβάλλει ένα κλοιό απειλής που εκτείνεται σε βασικές θαλάσσιες οδούς.
Ο συνδυασμός γρήγορων σκαφών, μικρών υποβρυχίων και μη επανδρωμένων συστημάτων αποτελεί τον πυρήνα του ασύμμετρου ναυτικού δόγματος του Ιράν.
Όταν συντονίζονται, αυτές οι δυνάμεις μπορούν να πραγματοποιήσουν εντατικές, πολυεπίπεδες επιθέσεις, με υποβρύχια και μη επανδρωμένα υποβρύχια οχήματα σε λειτουργία, ενώ πυραυλάκατα και μη επανδρωμένα αεροσκάφη επιτίθενται από αέρος.
—