Η νεο-οθωμανική διπλωματία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και η στρεβλή – όπως
αποδεικνύεται στην πράξη – πεποίθησή του πως η Τουρκία «δεν έχει ανάγκη από
κανένα» βλάπτει την Τουρκική Πολεμική Αεροπορία. Σε συνδυασμό με την ενίσχυση
της Ελλάδας με την απόκτηση σε πρώτη φάση των Rafale και σε δεύτερο επίπεδο,
μελλοντικά, των F-35 δείχνουν πως οι κινήσεις της Άγκυρας έχουν κόστος στο
επίπεδο της αεροπορικής ισορροπίας δυνάμεων.
«Ένα από τα πιο καυτά ζητήματα στη συζήτηση διάρκειας πενήντα λεπτών μεταξύ
του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του προέδρου των ΗΠΑ Τζο
Μπάιντεν κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις 14 Ιουνίου ήταν η
απόκτηση του ρωσικού συστήματος αντι-αεροπορικής άμυνας S-400 από την Τουρκία
και μετά οι κυρώσεις των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της απομάκρυνσης της
Τουρκίας από την πολυεθνική κοινοπραξία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ που
κατασκευάζει το μαχητικό αεροσκάφος πέμπτης γενιάς F-35. Χωρίς έκπληξη, η
συνάντηση έληξε χωρίς λύση. Αυτά είναι κακά νέα για την Τουρκική Πολεμική
Αεροπορία (TuAF)», αναφέρεται σε ανάλυση του Gatestone Institute.
«Για περισσότερο από μια δεκαετία, οι στρατιωτικοί της Τουρκίας σχεδίαζαν τις
μελλοντικές δυνατότητες αεροπορικής ισχύος με βάση την υπόθεση ότι θα λάμβαναν
τουλάχιστον 100 F-35 από τη δεκαετία του 2020. Η TuAF λειτουργεί μοίρες F-16
κατασκευής ΗΠΑ και παλαιότερων F-4 στις επιχειρήσεις της εναντίον αυτονομιστών
Κούρδων μαχητών στα νοτιοανατολικά της Τουρκίας, καθώς και στο βόρειο Ιράκ και
τη Συρία. Η Τουρκία άρχισε αρχικά να αποκτά τα F-16 από τις ΗΠΑ στα τέλη της
δεκαετίας του 1980 και παράγει τοπικά το εμβληματικό μαχητικό αεροσκάφος με
άδεια από τις ΗΠΑ, αποτελώντας μία από τις πέντε χώρες που παράγουν τοπικά το
αεροσκάφος. Στις μέρες μας, η TuAF διαθέτει συνολικά 270 αεροσκάφη F-16C / D
στο απόθεμά της, όλα τα μοντέλα Block 30/40/50. Τα περισσότερα από αυτά τα
αεροσκάφη θα πρέπει να αποσυρθούν σταδιακά εντός των επόμενων 10 έως 15 ετών,
ανάλογα με τις αναβαθμίσεις τους. Το αν το Κογκρέσο θα επιτρέψει την πώληση
ανταλλακτικών μαχητικών και συντήρησης για αναβαθμίσεις είναι ένα άλλο
ερωτηματικό», σημειώνεται σχετικά.
«Ποιες όμως είναι οι επιλογές της Τουρκίας για την ελαχιστοποίηση της
αναπόφευκτης παρακμής της αποτρεπτικής ισχύος της TuAF; Οχι τόσες πολλές. Η
Τουρκία εξακολουθεί να εκβιάζει τις ΗΠΑ (και τους συμμάχους του ΝΑΤΟ) ότι
μπορεί να επιλέξει ένα ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος, το Su-57, για παράδειγμα,
σε περίπτωση που αισθάνεται ότι απειλείται από την έλλειψη μαχητικών
αεροσκαφών νέας γενιάς. Αυτό είναι μπλόφα. Οι στρατηγοί της TuAF γνωρίζουν
πολύ καλά ότι η μετάβαση από αεροσκάφη τύπου ΝΑΤΟ σε ρωσικά μετά από 70 χρόνια
δεν είναι σαν να αλλάζεις το αμερικανικό σου αυτοκίνητο υπέρ ενός ιαπωνικού. Η
κατασκευή μιας νέας επιχειρησιακής δομής, η τροποποίηση των αεροπορικών
βάσεων, τα νέα συστήματα επισκευής και συντήρησης θα είναι πολύ δαπανηρή,
χρονοβόρα και τεχνολογικά δύσκολη», αναφέρει ο δημοσιογράφος Burak Bekdil στο
άρθρο του.
Εν συνεχεία σημειώνει: «Θεωρητικά, η Τουρκία είναι περήφανη για το δικό της
πρόγραμμα εγχώριων μαχητικών, το TF-X. Η Tusaş Turkish Aerospace Industries
(TAI) λειτουργεί εδώ και χρόνια το πρόγραμμα TF-X. Οι αρχές άμυνας και
αεροδιαστημικής της Τουρκίας ανακοινώνουν σχεδόν καθημερινά «έκτακτα νέα» για
την ενημέρωση του κοινού σχετικά με το TF-X. Πιο πρόσφατα, η TAI ανακοίνωσε
ότι άρχισε να κατασκευάζει τη δεύτερη μεγαλύτερη υπερηχητική σήραγγα της
Ευρώπης για μελλοντικές δοκιμές του TF-X. Η εταιρεία δήλωσε ότι υπέγραψε
συμφωνία με τουρκικό πανεπιστήμιο για το σύστημα λογισμικού τουρκικού
μαχητικού».
«Αυτά είναι παραμύθια που οι Τούρκοι λατρεύουν να ακούνε. Το αφήγημα που
χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση σχετικά με το τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος
απευθύνεται μόνο για εσωτερική κατανάλωση. Λίγοι Τούρκοι γνωρίζουν ότι η
αεροδιαστημική μηχανική τους απέχει στην καλύτερη περίπτωση μία δεκαετία από
την κατασκευή αεροσκαφών νέας γενιάς. Το TAI είχε ως στόχο να πετάξει το TF-X
το 2023, στα εκατό χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Μιλά τώρα
για το 2025-2026 για να πάρει ένα πρωτότυπο αεροσκάφος που θα βρίσκεται απλά
κάτω από το υπόστεγο. Αυτή η προθεσμία δεν είναι ούτε ρεαλιστική», σημειώνεται
ακολούθως.
«Στην πραγματικότητα, το TF-X βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο σχεδιασμού. Με
άλλα λόγια, δεν έχει σχεδιαστεί ακόμα – επειδή δεν μπορείτε να σχεδιάσετε ένα
μαχητικό τζετ πριν επιλέξετε τον κινητήρα που θα το τροφοδοτεί. Η Τουρκία δεν
διαθέτει τεχνολογία κινητήρων αεροσκαφών, αλλά ισχυρίζεται ότι την αναπτύσσει.
Ο ισχυρισμός αυτός είναι επίσης για εσωτερική κατανάλωση», σημειώνει ο
αρθρογράφος.
«Οι ανώτεροι αξιωματούχοι του Ερντογάν υπονομεύουν τους εαυτούς τους όταν
προσπαθούν να πείσουν το κοινό ότι η εγχώρια αμυντική βιομηχανία της Τουρκίας
κάνει θαύματα στην τεχνολογία μαχητικών αεροσκαφών. Σε μια πρόσφατη τηλεοπτική
συζήτηση, ο Μεσούτ Κασίν, ένας από τους επικεφαλής συμβούλους του Ερντογάν,
έβγαλε αυτό που έμοιαζε με ένα μικροσκοπικό αεροσκάφος από την τσέπη του και
το έδειξε σε κάμερες, ισχυριζόμενος ότι «αυτό θα είναι το εθνικό, εγχώριο
μαχητικό της Τουρκίας»», σχολιάζει ο Burak Bekdil.
«Εν τω μεταξύ, φοβούμενοι τις περαιτέρω κυρώσεις των ΗΠΑ, η Τουρκία ανέστειλε
σχέδια για την ενεργοποίηση του πυραυλικού συστήματος S-400 εδάφους-αέρος. Αν
και ο επίσημος στόχος για την ενεργοποίηση του συστήματος ήταν ο Απρίλιος
2020, ο τουρκικός στρατός διατηρεί το S-400 «πακεταρισμένο και
αδρανοποιημένο». Αυτό σημαίνει ότι η Άγκυρα πλήρωσε 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια
στη Μόσχα για ένα σύστημα που πιθανότατα δεν θα ενεργοποιήσει ποτέ. Ο
πρεσβευτής της Ρωσίας στην Άγκυρα, Aleksey Yerhov, χλεύασε την απροθυμία της
Τουρκίας να ενεργοποιήσει το ρωσικό σύστημα για το οποίο πλήρωσε 2,5
δισεκατομμύρια δολάρια όταν είπε, “Αυτή είναι μια πώληση. Λάβαμε τα χρήματά
μας. Οι Τούρκοι μπορούν να ‘καβαλήσουν’ τους πυραύλους για να πάνε στην
παραλία ή να κουβαλήσουν πατάτες. Δεν μας απασχολεί”. Αυτό ήταν κάτι που
ενόχλησε την Τουρκία», σημειώνει ο αρθρογράφος.
«Αλλά η παράσταση συνεχίζεται. Ο Ισμαήλ Ντεμίρ, ανώτερος αξιωματούχος του
Ερντογάν, δήλωσε ότι στις 21 Ιουνίου, «Το ζήτημα της αμυντικής βιομηχανίας
είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα στη διπλωματία». Είχε δίκιο. Η απόκτηση ενός
συστήματος ρωσικής αρχιτεκτονικής,. για την αντι-αεροπορική άμυνα, ύψους 2,5
δισεκατομμυρίων δολαρίων από την Τουρκία, η αδυναμία της ακόμη και να
ενεργοποιήσει το σύστημα και οι συνέπειες αυτής της εξαγοράς είναι
παραδείγματα που θα μπει στα εγχειρίδια για το πώς η αμυντική βιομηχανία
μπορεί να αντιμετωπιστεί λανθασμένα στη διπλωματία»,καταλήγει το άρθρο.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Gatestone Institute υπό τον τίτλο «How Erdoğan’s
Miscalculation Crippled Turkey’s Aerial Firepower»
**Ο Burak Bekdil, ένας από τους κορυφαίους δημοσιογράφους της Τουρκίας,
απολύθηκε το 2017 από την πιο γνωστή εφημερίδα της Τουρκίας (Hürriyet) μετά
από 29 χρόνια, επειδή έγραψε στο Gatestone τι συμβαίνει στη χώρα. Είναι Μέλος
στο Φόρουμ της Μέσης Ανατολής.
ΠΗΓΗ: Newpost.gr