Η τουρκική κυβέρνηση ζήτησε να αγοράσει 40 νέα F-16 με τιμή τα 6
δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ έχει εξαιρεθεί από το πρόγραμμα μαχητικών
αεροσκαφών F-35 πέμπτης γενιάς, μετά την απόκτηση του ρωσικού συστήματος
πυραυλικής άμυνας S-400. Οπότε η τουρκική αεροπορία πρέπει τώρα να
χρησιμοποιήσει τα παλαιότερης γενιάς F-16, αλλά είναι μάλλον πολύ παλιά για να
εκσυγχρονιστούν.
Του Υποναυάρχου ε.α. Δημήτρη Τσαϊλά
Έστω ότι η αμερικανική διοίκηση αποφάσιζε να προβεί στη πώληση των F-16,
ωστόσο η συμφωνία θα απαιτήσει την έγκριση του Κογκρέσου. Οπότε εκτιμάται μια
απίθανη προοπτική απόκτησης. Στην Ουάσινγκτον έχουν ήδη ξεκινήσει μια
εκστρατεία με τίτλο "No Jets for Turkey" για να πιέσουν τη
κυβέρνηση Μπάιντεν και το Κογκρέσο να σταματήσουν την όποια διαδικασία.
Ακόμα κι αν η διαδικασία προχωρήσει, το Κογκρέσο θα απαιτήσει από τη Τουρκία
να κάνει παραχώρηση για τους S-400. Ο Ερντογάν έχει ήδη επαναλάβει ότι δεν θα
υπάρξει κανένα βήμα πίσω στο θέμα.
Το πρόβλημα είναι ότι ο Ερντογάν έχει ακόμη λιγότερα περιθώρια ελιγμών έναντι
του Μπάιντεν από ό, τι με τον Πούτιν. Παρ' όλα αυτά, απείλησε για μια νέα
επιχείρηση εναντίον των υποστηριζόμενων από τις ΗΠΑ συριακών κουρδικών ομάδων
στη βόρεια Συρία. Το άμεσο αποτέλεσμα είναι μια περαιτέρω αποδυναμωμένη
τουρκική λίρα πριν από τέσσερεις ημέρες. Αυτό σηματοδοτεί ότι οι τουρκικές
φιλοδοξίες στη Συρία δεν μπορούν να είναι βιώσιμες.
Η αναθεωρητική εξωτερική πολιτική του Ερντογάν φαίνεται πλέον στριμωγμένη
ανάμεσα στη σφύρα της Ανατολικής Μεσογείου και του συριακού άκμονος. Η
διπλωματία των κανονιοφόρων στην Ανατολική Μεσόγειο και η στρατιωτική
διεκδίκηση στη Συρία φαίνεται να έχουν μοιραίες γεωπολιτικές και οικονομικές
συνέπειες για την Τουρκία και επομένως για τον Ερντογάν.
Ωστόσο, όσο κι αν βρίσκεται στη γωνία, μια περιπετειώδης απάντηση σε μία από
τις ζώνες σύγκρουσης, είτε στην Ανατολική Μεσόγειο είτε στο συριακό θέατρο,
δεν μπορεί να αποκλειστεί εντελώς.