”Ο Ερντογάν κατακεραυνώνει τον Μπάιντεν και σιωπά μπροστά στον Πούτιν μετά την
αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων”, αναφέρει σε άρθρο του, ο γνωστός
αμερικανός Μάικλ Ρούμπιν.
Αναλυτικά:
”Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο τίμησαν τη μνήμη
της 108ης επετείου της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, για
τρίτη φορά στην προεδρία του, εξέδωσε δήλωση. «Σήμερα, κάνουμε μια παύση για
να θυμηθούμε τις ζωές που χάθηκαν κατά τη διάρκεια του Meds Yeghern -της
γενοκτονίας των Αρμενίων- και ανανεώνουμε την υπόσχεσή μας να μην ξεχάσουμε
ποτέ», δήλωσε.
Η τουρκική κυβέρνηση έγινε αποπληκτική. Ο υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ
Τσαβούσογλου απέρριψε τη δήλωση Μπάιντεν ως «απόπειρα πολιτικών τσαρλατάνων να
διαστρεβλώσουν την ιστορία». Τα προηγούμενα χρόνια, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ
Ερντογάν είχε επικρίνει τον Μπάιντεν, υποστηρίζοντας ότι η αναγνώριση της
Γενοκτονίας των Αρμενίων ήταν «αβάσιμη» και άνοιξε μια «βαθιά πληγή» στους
δεσμούς. Δίκαιο. Το ότι η Τουρκία αρνείται τη Γενοκτονία των Αρμενίων δεν
αποτελεί έκπληξη περισσότερο από το ότι το ιρανικό καθεστώς αρνείται το
Ολοκαύτωμα. Σε ορισμένες χώρες, η ιδεολογία είναι βαθιά και διαστρεβλώνει την
πραγματικότητα.
Αυτό που λέει τις τελευταίες ημέρες είναι η σιωπή του Ερντογάν και του
Τσαβούσογλου απέναντι στην αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τον
Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Η κριτική της Τουρκίας στον Πούτιν για το θέμα
ήταν ανύπαρκτη.
Η αντιπαράθεση μεταξύ της απάντησης της κυβέρνησης Ερντογάν στον Λευκό Οίκο
και το Κρεμλίνο δείχνει τον κυνισμό που υπάρχει. Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι οι
Τούρκοι σκότωσαν 1,5 εκατομμύριο Αρμένιους σε μια εσκεμμένη γενοκτονία.
Υπάρχουν δύο πιθανά κίνητρα για την ασυνέπεια του Ερντογάν. Πρώτον, βλέπει την
άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων ως ένα χρήσιμο εργαλείο για την ενίσχυση
του αντιαμερικανικού αισθήματος. Καθώς ο Ερντογάν είναι πιο κοντά στον Πούτιν
πολιτικά, προσωπικά και οικονομικά, ο Τούρκος ηγέτης κάνει διαφορετικούς
υπολογισμούς απέναντι στη Μόσχα.
Η εναλλακτική ώθηση, αν και όχι αμοιβαία αποκλειόμενη, θα μπορούσε να είναι
ότι ο Ερντογάν φοβάται τον Πούτιν. Ξέρει ότι μπορεί να χτυπήσει τον Μπάιντεν
και τον Λευκό Οίκο χωρίς συνέπειες, αλλά το να μιλήσει για τον Πούτιν με τον
ίδιο τόνο θα οδηγούσε σε άμεσο πόνο, τόσο φανερό όσο και κρυφό. Ο Ερντογάν
μπορεί να διαφωνεί με τον Πούτιν για τη Γενοκτονία των Αρμενίων, αλλά ο φόβος
του για τη Μόσχα οδηγεί στον σεβασμό του για τον Ρώσο πρόεδρο.
Ο Μπάιντεν έχει δίκιο για τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Το ερώτημα που πρέπει να
απαντήσουν ο Λευκός Οίκος, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι
είναι αν ο καλύτερος τρόπος για να εξαναγκάσει κανείς τον σεβασμό της Τουρκίας
είναι να προσφέρει στρατιωτικά πακέτα και προληπτικές παραχωρήσεις για τα
πάντα, από την Κύπρο έως τις πολιτικές ελευθερίες που μπορούν να απολαμβάνουν
οι Κούρδοι στη Σουηδία. Ίσως μια καλύτερη απάντηση στην πιο πρόσφατη
ιδιοσυγκρασία της τουρκικής κυβέρνησης θα ήταν να καλέσει σπίτι τον πρεσβευτή
των ΗΠΑ στην Τουρκία και να αναστείλει όλα τα στρατιωτικά πακέτα προς την
Άγκυρα μέχρι να ζητήσουν συγγνώμη τόσο ο Ερντογάν όσο και ο Τσαβούσογλου. Έτσι
πρέπει να αντιμετωπίσει ο Λευκός Οίκος τους πραγματικούς πολιτικούς
τσαρλατάνους.”